έζησα μια ζωή συγκεχυμένη, /ακαθόριστη σαν ένα όνειρο που το ξεχνάς το πρωί και μετά το ξαναθυμάσαι, /μέχρι που δεν ξέρεις αν ήταν όνειρο ή το ίδιο το πεπρωμένο./ Και είδα τ' ανοιχτά παράθυρα σα μεγάλα βιβλία της ερημιάς όπου διάβασα το ποτέ και το τίποτα./ Κι έπρεπε εγώ απ’ αυτό το ποτέ και το τίποτα να φτιάξω μια ποίηση για πάντα.
Τ.Λ.
