[Ohhhh futuro futuro futuro/ it's beyond words/ βρισκόμαστε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 60/ στην Φινλανδία/ όπου μια παρέα νέων αποφασίζει να δώσει λύση/σ' ένα μικρό στεγαστικό πρόβλημα/ υπάρχει το χιόνι φυσικά/ οι απότομες πλαγιές του βουνού/ και οι εξουθενωμένοι σκίερς/ η κατασκευή μιας παραδοσιακής κατοικίας - κόττεϊτζ είναι ανέφικτη/ για όποιον όμως γνωρίζει τη γλώσσα των μαθηματικών/ κανένα πρόβλημα δεν παραμένει άλυτο/ δεν έχω ξαναδεί / μα τον Άκι/ τίποτε παρόμοιο μ' αυτό το λακωνικό και τρισχαριτωμένο ντοκυμαντέρ του Mika Taanila - Futuro, tulevaisuuden olotila (1998)- για τα σπιτάκια φουτούρο/ ω, ναι ξέχασες/ υπήρχαν εποχές όπου όλα θεωρούνταν πιθανά/ η τεχνολογία έδινε απλόχερα λύσεις στα πάντα/ κι αυτά τα πλαστικά σπιτάκια ιπτάμενοι δίσκοι ήταν ένα άλλο όνομα για την αισιοδοξία/ το ελικόπτερο που παίρνει μακριά το σπίτι στο τέλος της ταινίας/ σηματοδοτεί το τέλος της εποχής αυτής/ το γραφικό σχόλιο του ιδιοκτήτη του πρώτου φουτούρο σχετικά με τις στρατηγικές μάρκετινγκ/ μπορεί μόνο να επιτείνει το συναίσθημα που απορρέει από το τέλος/ σκέφτομαι την Αθήνα γεμάτη φουτούρο με τζάνκις/ θεία αποκάλυψη οι νιγηριανές πόρνες στα τζάμια φινιστρίνια/ και πλημμυρίζω ελπίδα/ με άλλα λόγια δείτε το/ διαρκεί μόνο μισή ώρα/ και είναι τόσο απλοϊκά σύνθετο/ που/ τέσπα την ταινία επενδύει μουσικά η μπάντα Ektroverde, το ost είναι αυτό εδώ αλλά δε βρήκα λινκ για κατέβασμα/ θυμίζει spacerock με θέρεμιν η κάτι τέτοιο/ και αυτό εδώ είναι το inauguration of a spacebank για τις μεγάλες ώρες τις Κυριακής.]
