[Μόνην δε παραφωνίαν εις την γενικήν πνοήν της σοβαρότητος ήτις εχαρακτήρισε την περίοδο εκείνην*, απετέλεσαν αι γελοίαι εκδηλώσεις αριστοκρατικών τάσεων, διαπνεομένων από κουφόν ιδεαλισμόν. Τον Μάρτιο του 1908 ιδρύεται μυστικά ο
Σ ύ λ λ ο γ ο ς των Φ ί φ τ υ - τ ο υ, αποτελούμενος από 52 πρόσωπα ή οικογενείας, που θεωρούσαν τους εαυτούς των αριστοκράτας. Με μοναδικόν δε σκοπόν να τηρούν συναναστροφάς μεταξύ των, αποκλείοντες από αυτάς κάθε βέβηλον. Ιδρύεται επίσης ο Σ ύ λ λ ο γ ο ς των Ι ο λ η π τ ώ ν, αποτελούμενος από άτομα ρωμαντικής διαθέσεως, τα οποία, γοητευμένα από το ιώδες χρώμα που ελάμβανεν ο Υμηττός κατά τα δειλινά, εχρησιμοποίουν, όπου τους ήτο δυνατόν, το χρώμα αυτό: Εστολίζοντο με γραβάταν εις την οποίαν επεκράτει το ιώδες χρώμα, είχον εις τα μανδήλια των ιώδες περιθώριον και έγραφον με μελάνι λ ι λ ά εις χαρτί ιώδους αποχρώσεως.Τότε επίσης ενεφανίσθη εις τας εφημερίδας διά πρώτην φοράν κριτική κοσμικής κινήσεως, με πρωτεργάτην τον Daramot (Τάκην Δάρα - λέξη), ιόληπτον και αυτόν.
Όλαι όμως εκείναι αι ελαφρότητες περιωρίσθησαν εις ελάχιστην μειονότητα Αθηναίων, εις την οποίαν και ανήκον οι κύκλοι των Φίφτυ - του και του Τέννυς. Ενώ η υπόλοιπος καινωνία εστράφη προς αυτούς με ειρωνείαν και αντιπάθειαν. Χαρακτηριστική δε εκδήλωσις των διαθέσεων αυτών υπήρξε το εξής περιστατικόν: Κατά τους Ολυμπιακούς αγώνας του 1896 είχε γίνει δεκτή η αντισφαίρισις ως άθλημα, ανεκηρύχθη δε και εις αυτήν, όπως και εις τα άλλα αγωνίσματα, ολυμπιονίκης. Ηνέχθη τότε το κοινόν την άτοπον εκείνην εξομοίωσιν. Συγκατελέχθη επίσης ως άθλημα η αντισφαίρισις και κατά την τέλεσιν των Πανελληνίων Αγώνων εις το Στάδιον, τον Απρίλιο του 1908. Κατά την περιγραφήν όμως που μας παρέχει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, "όταν ο κήρυξ εκάλεσεν ονομαστί τους νικητάς της να στεφανωθούν και, από τον όμιλον των άλλων αθλητών, απεσπάσθησαν δύο τρεις κομψοί κύριοι και άλλαι τόσαι κομψαί δεσποινίδες κι' επροχώρησαν προς τους βασιλικούς θώκους δια να λάβουν από τας χείρας των πριγκήπων το δίπλωμα και τον κότινον, ο λαός που κατέκλυζε το Στάδιον εξεμάνη. Και ήρχισε να θορυβή, να σφυρίζη, να γιουχαϊζη, ν' αλαλάζη, να ορύεται:
-Κάτω το Λων - τέννυς!...Κάτω οι αριστοκράται!...Κάτω οι Φίφτυ - του..."]
*αναφέρεται στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα.
Από το βιβλίο του Κώστα Η. Μπιρη, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, α' έκδοση 1966, δ' έκδοση ΜΕΛΙΣΣΑ 1999, ΙSBN: 960-204-026-2
Σ ύ λ λ ο γ ο ς των Φ ί φ τ υ - τ ο υ, αποτελούμενος από 52 πρόσωπα ή οικογενείας, που θεωρούσαν τους εαυτούς των αριστοκράτας. Με μοναδικόν δε σκοπόν να τηρούν συναναστροφάς μεταξύ των, αποκλείοντες από αυτάς κάθε βέβηλον. Ιδρύεται επίσης ο Σ ύ λ λ ο γ ο ς των Ι ο λ η π τ ώ ν, αποτελούμενος από άτομα ρωμαντικής διαθέσεως, τα οποία, γοητευμένα από το ιώδες χρώμα που ελάμβανεν ο Υμηττός κατά τα δειλινά, εχρησιμοποίουν, όπου τους ήτο δυνατόν, το χρώμα αυτό: Εστολίζοντο με γραβάταν εις την οποίαν επεκράτει το ιώδες χρώμα, είχον εις τα μανδήλια των ιώδες περιθώριον και έγραφον με μελάνι λ ι λ ά εις χαρτί ιώδους αποχρώσεως.Τότε επίσης ενεφανίσθη εις τας εφημερίδας διά πρώτην φοράν κριτική κοσμικής κινήσεως, με πρωτεργάτην τον Daramot (Τάκην Δάρα - λέξη), ιόληπτον και αυτόν.
Όλαι όμως εκείναι αι ελαφρότητες περιωρίσθησαν εις ελάχιστην μειονότητα Αθηναίων, εις την οποίαν και ανήκον οι κύκλοι των Φίφτυ - του και του Τέννυς. Ενώ η υπόλοιπος καινωνία εστράφη προς αυτούς με ειρωνείαν και αντιπάθειαν. Χαρακτηριστική δε εκδήλωσις των διαθέσεων αυτών υπήρξε το εξής περιστατικόν: Κατά τους Ολυμπιακούς αγώνας του 1896 είχε γίνει δεκτή η αντισφαίρισις ως άθλημα, ανεκηρύχθη δε και εις αυτήν, όπως και εις τα άλλα αγωνίσματα, ολυμπιονίκης. Ηνέχθη τότε το κοινόν την άτοπον εκείνην εξομοίωσιν. Συγκατελέχθη επίσης ως άθλημα η αντισφαίρισις και κατά την τέλεσιν των Πανελληνίων Αγώνων εις το Στάδιον, τον Απρίλιο του 1908. Κατά την περιγραφήν όμως που μας παρέχει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, "όταν ο κήρυξ εκάλεσεν ονομαστί τους νικητάς της να στεφανωθούν και, από τον όμιλον των άλλων αθλητών, απεσπάσθησαν δύο τρεις κομψοί κύριοι και άλλαι τόσαι κομψαί δεσποινίδες κι' επροχώρησαν προς τους βασιλικούς θώκους δια να λάβουν από τας χείρας των πριγκήπων το δίπλωμα και τον κότινον, ο λαός που κατέκλυζε το Στάδιον εξεμάνη. Και ήρχισε να θορυβή, να σφυρίζη, να γιουχαϊζη, ν' αλαλάζη, να ορύεται:
-Κάτω το Λων - τέννυς!...Κάτω οι αριστοκράται!...Κάτω οι Φίφτυ - του..."]
*αναφέρεται στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα.
Από το βιβλίο του Κώστα Η. Μπιρη, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, α' έκδοση 1966, δ' έκδοση ΜΕΛΙΣΣΑ 1999, ΙSBN: 960-204-026-2
Παρακαλείται οποιοσδήποτε διαθέτει κάποια πληροφορία/ πηγή αναφορικά με τον Σύλλογο των Φίφτυ - του ή/ και τον Σύλλογο των Ιοληπτών να επικοινωνήσει άμεσα με mail στο osonnenstrahlo@gmail.com
