*Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει το χειμώνα απ' την άνοιξη/ την έχω χάσει σήμερα/ όποιος τη βρει είναι δικιά του/ μαζί με τη σχετική διάθεση/ τις πρωινές ώρες κάποιος είπε ότι θα πήγαινε εκδρομή στην Πάρνηθα/ ήταν ένα βράδυ βαριετέ/ κλασικά/ τρόπον τινά αναμενόμενο/ δηλαδή οκ/ εκτός από τα μανιτάρια και τα κλαδιά της αμυγδαλιάς που οραματιζόμουν φυτεμένα πρόχειρα σ' ένα τενεκέ στο μπαλκόνι/ υπήρχε δηλαδή δαντέλα κάπνα κι αποχαύνωση/ και μια γκόμενα που θύμιζε παγώνι/ καθώς κι ένα πορτάκι πίσω απ' τους καναπέδες όπου ήθελα να χώσω το πρόσωπο/ αλλά ήταν τα κομπρεσέρ και δεν αντέχω το θόρυβο/ στις οκτώ το πρωί που γύρισα σπίτι κάθισα στην κουζίνα /με μυαλό κιμά/ και μια αίσθηση αόριστη/ συνοδεύει το ξημέρωμα/ κρύωνα τραγικά/ the more it backfires/ και φυσικά ήταν πολύ νωρίς για το Distance (2001) του Hirokazu Koreeda/ άσχετο αν αυτό πραγματικά χρειαζόμουνα/ κατάφερα να συγκρατηθώ.
<---- Και λίγο Αυγουστίνο. Ίσως.
<---- Και λίγο Αυγουστίνο. Ίσως.
