......................
.
.
Είχα το σύνηθες αίσθημα ανασφάλειας την ώρα που εγκατέλειπα το σπίτι/ ίσως έφταιγε το βάρος που κουβαλούσα/ δυο σακούλες/ ένα κέικ (που αντικατέστησε τρεις φουρνιές υπέργλυκα αποτυχημένων μπισκότων) και μια υπερπλήρης σακούλα σκουπιδιών/ προσπαθούσα να μην χυθούν τα ζουμιά στο παλτό μου και γενικώς υπήρχε μια άπνοια πραγματική και μεταφορική/ το κεφάλι μου λες κι είχε γεμίσει ξαφνικά με παρατεταμένες εκπνοές/ και τα πεζοδρόμια θεοβρώμικα/ βάδιζα γρήγορα./στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα/ πάνω απ' τα ψητά κρέατα και τα μπουκάλια με τους αφρώδεις οίνους/ είχα αρπάξει την αντιληπτική μου ικανότητα/ την είχα κολλήσει στον τοίχο/ και την κράταγα εκεί απ' το λαιμό/ ένα μέρος μου ήθελε να παραδεχτεί ότι αυτός ο άνθρωπος/ που ήταν κείνη τη στιγμή χαμένος/ ήταν όμορφος/ ούτως ή άλλως/ κι ένα άλλο τον λυπόταν τόσο ώστε να δικαιολογεί κάθε του επαναλαμβανόμενο λογύδριο/καθόμουνα προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία μου/ σαν αποκαθηλωμένο λαμπιόνι δέντρου/ κοιτάζοντας βουβά τις παγωμένες εκτάσεις μιας απελπισίας αλλοτριωτικής/ που δεν οδηγεί σε κάποιο τέλμα/ παρά μόνο στοιχειώνει αργά, σταθερά και μεθοδικά τον εκάστοτε παρατηρητή.
Εverybody I know can be found here
Tάκο
.
.
Είχα το σύνηθες αίσθημα ανασφάλειας την ώρα που εγκατέλειπα το σπίτι/ ίσως έφταιγε το βάρος που κουβαλούσα/ δυο σακούλες/ ένα κέικ (που αντικατέστησε τρεις φουρνιές υπέργλυκα αποτυχημένων μπισκότων) και μια υπερπλήρης σακούλα σκουπιδιών/ προσπαθούσα να μην χυθούν τα ζουμιά στο παλτό μου και γενικώς υπήρχε μια άπνοια πραγματική και μεταφορική/ το κεφάλι μου λες κι είχε γεμίσει ξαφνικά με παρατεταμένες εκπνοές/ και τα πεζοδρόμια θεοβρώμικα/ βάδιζα γρήγορα./στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα/ πάνω απ' τα ψητά κρέατα και τα μπουκάλια με τους αφρώδεις οίνους/ είχα αρπάξει την αντιληπτική μου ικανότητα/ την είχα κολλήσει στον τοίχο/ και την κράταγα εκεί απ' το λαιμό/ ένα μέρος μου ήθελε να παραδεχτεί ότι αυτός ο άνθρωπος/ που ήταν κείνη τη στιγμή χαμένος/ ήταν όμορφος/ ούτως ή άλλως/ κι ένα άλλο τον λυπόταν τόσο ώστε να δικαιολογεί κάθε του επαναλαμβανόμενο λογύδριο/καθόμουνα προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία μου/ σαν αποκαθηλωμένο λαμπιόνι δέντρου/ κοιτάζοντας βουβά τις παγωμένες εκτάσεις μιας απελπισίας αλλοτριωτικής/ που δεν οδηγεί σε κάποιο τέλμα/ παρά μόνο στοιχειώνει αργά, σταθερά και μεθοδικά τον εκάστοτε παρατηρητή.
Εverybody I know can be found here
Tάκο
*pics
