Ο κύριος Δεληνίκας ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο και παραμύθι/ και είναι/ για πάντα/ μέχρι σήμερα κι ώσπου να μην υπάρχει άλλο/ άλλο/ σε εικονογράφηση Διατσέντας Παρίση -μάλιστα- γι'αυτό και την θυμάμαι/ Ήταν μια απλή ιστορία/ που πάντα μ' έκανε ευαίσθητο/ χώρια που οι περιγραφές μου θυμίζουν τώρα τη Μάγια και τον Αυγουστίνο/και την αδερφή μου/φωναχτά στις διακοπές/ πάντα πριν από σιέστα/ επίσης δεν μπορώ να θυμηθώ που το βρήκα/ ήτανε δώρο;/ το δανείστηκα από κάπου;/ το κληρονόμησα από μεγαλύτερους;/ στη ράχη ήταν στερεωμένο με φαρδιά καφετιά κολλητική ταινία/ ναι γιατί ήταν ένα βιβλίο τραυματισμένο/ με τις γατούλες του Δεληνίκα στο κόκκινο σκληρό εξώφυλλο/είναι εξαφανισμένο και ψάχνω να το βρω χρόνια.
Κι ας είναι οι σελίδες του κομματάκια.
Θα τις κολλήσω.
Ή θα τις φάω.
Ψάχνω να το αγοράσω. Όποιος γνωρίζει κάτι, osonnenstrahlo@gmail.com
