Εntre dos estrellas

[Εσύ κι εγώ έχουμε τσαλακωθεί πολύ/ παρακολουθώντας τάιμλαϊνς/ άρνηση/ ουδέτερη πραγματικότητα/ πρωτόγονα συνθήματα/ μπασκλασσαρία/ ματαιόδοξους υδροκέφαλους/ και λάιον κινγκ/ γύρω μας τρέχουν πράγματα απλά και πιθανά/ όπως εσύ κι εγώ/ κυρίως/ κι όλα τα κενά διαστήματα εντός μας/ και μεταξύ μας/ τη στιγμή που μονολογούσες/ τα πράγματα θ' αλλάξουν/ εγώ σκεφτόμουν μόνο την καύλα/ τη στιγμή που μονολογούσα/ τα πράγματα θ' αλλάξουν/ εσύ σκεφτόσουν μόνο την καύλα/ είναι ένα χρυσό πηκτό πράγμα που στοκάρει τις ρωγμές/ και τις ζάρες στο δέρμα/ όταν ξυπνάμε/ μιλάει σε ξένη γλώσσα/ με δίφθογγους και φωνήεντα/ ουυυυυυυυ*αιιιιιιιιιιιιιι*ωωωωωωω/ κι όταν το ακουμπάς πολύ γίνεται υγρό σα νερωμένο ζυμάρι/ η πρώτη μας ύλη/ θυμήσου/ κάθε μέρα/ όπως θυμάσαι να φας/ να χέσεις/ να κοιμηθείς/ την προέκταση της ύλης μας στο θαμπό δειλινό/ στον ουρανό/ και πάλι πίσω σε σένα/ και σε μένα/ όλες τις βλακείες που διαβάσαμε λιωμένοι απ την πείνα/ ενώ θα μπορούσαμε να γεμίσουμε το στομάχι μας τρώγοντας ο ένας τον άλλο/ αγαπημένος ο πεινασμένος ή διψασμένος που δεν έχει πείνα με την οποία να ικανοποιήσει τη δίψα του, ούτε δίψα με την οποία να ικανοποιήσει όλη του την πείνα/ δώσμου τυφλά λίγο χρυσό από σένα/ χωρίς συμβιβασμούς/ πάρε ό,τι σου δίνω πεινασμένος/ η αλλαγή είναι μια αξία για τυφλούς και πεινασμένους/ επειδή μόνο εκείνοι έχουν τα κότσια να την κάνουν να συμβεί/ τώρα/ για να μην πεινάσεις ποτέ/ αληθινά.]