Δεν θυμάμαι να έχω δει άλλη ταινία που να πραγματεύεται με τρόπο τόσο γλαφυρό το θέμα της τρίτης ηλικίας. Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που την πρωτοείδα, την θυμόμουνα και όταν την τσέκαρα στο μαγαζί στην εκπληκτική τιμή των 2.60 ευρώ not bad είπα ουαου (αλλά τελικά δεν την πήρα, προτίμησα αφροκαραμελάκια Χαρίμπο).
Α, ναι έλεγα ότι μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος. Είναι στιγμές, κατά τη διάρκεια της ταινίας που έχεις την εντύπωση ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ηλικιωμένοι, αλλά παιδάκια ή έφηβοι. Ήταν μια ζωντανή απόδειξη της θεωρίας μου ότι οι άνθρωποι ή τουλάχιστον τα πάθη και οι φόβοι τους δεν "μεγαλώνουν" ποτέ.
Όχι δεν ήταν καθόλου boring ούτε γλυκερό, ίσα-ίσα ήταν αξιοπρεπές και διαφορετικό. Μια έκπληξη από το Βέλγιο.
Α, ναι έλεγα ότι μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος. Είναι στιγμές, κατά τη διάρκεια της ταινίας που έχεις την εντύπωση ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ηλικιωμένοι, αλλά παιδάκια ή έφηβοι. Ήταν μια ζωντανή απόδειξη της θεωρίας μου ότι οι άνθρωποι ή τουλάχιστον τα πάθη και οι φόβοι τους δεν "μεγαλώνουν" ποτέ.
Όχι δεν ήταν καθόλου boring ούτε γλυκερό, ίσα-ίσα ήταν αξιοπρεπές και διαφορετικό. Μια έκπληξη από το Βέλγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου