Από αυτούς που δύσκολα συναντάει κανείς σήμερα. Υπάρχουν.
O Matti Pellonpää ήταν ένας γνήσιος μποέμ τύπος κι όχι απλά ο Αλβανός φτωχός μετανάστης Ροδόλφο, στην ταινία του Καουρισμάκι La vie de bohème (1992). Αυτό αποδεικνύεται από το βίο και την πολιτεία του. Φαίνεται ότι συχνά δανειζόταν στοιχεία από τον ίδιο του τον εαυτό για να αποδώσει καλύτερα τους χαρακτήρες που ενσάρκωνε. Αυτοί οι περιθωριακοί τύποι ήταν όλο του το σύμπαν για να μην πούμε ο εαυτός του κερματισμένος και ειδωμένος από διαφορετικές σκοπιές.
Κατά τη δεκαετία του 80' φαίνεται ότι διέμενε σε διάφορα κλασάτα εστιατόρια του Ελσίνκι, συχνά παρατηρώντας τους ανθρώπους και δημιουργώντας καταστάσεις. Ο πουριτανισμός της Φινλανδικής κοινωνίας δε χόρταινε να τρέφεται από τα γεγονότα της ζωής του: πως δεν είχε μόνιμο κατάλυμα και πως συχνά κυκλοφορούσε με δανεικά ρούχα.
Η καριέρα του ξεκίνησε το 1962 οπότε και εμφανίστηκε ως θεατρικός εκφωνητής στο ραδιόφωνο. Τη δεκαετία του 70' παράλληλα με τις σπουδές του στη Φινλανδική Ακαδημία Θεάτρου πήρε μέρος σε πολλές ερασιτεχνικές παραστάσεις. Αποφοίτησε από την Ακαδημία το 1977. Φυσικά συνέχισε να κάνει ραδιόφωνο και τηλεόραση και υπήρξε από τους κωμικούς (τραγικούς) ραδιοφωνικούς παραγωγούς της χώρας. Πήρε μέρος σε περίπου 60 ταινίες εκ των οποίων οι 17 (αν δεν απατώμαι) ήταν σε σκηνοθεσία Μίκα ή Άκι Καουρισμάκι. Ένα μικρό ρόλο είχε και στο Night on Earth (1991) του Jarmusch.
Το 1993 του απονέμεται το βραβείο Felix (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας κινηματογράφου).
Συμμετείχε στις μπάντες Johan Lewis & Korjaa Pois, Juice Leskinen Grand Slam, Popeda, Eppu Normaali και Sleepy Sleepers των μετέπειτα Leningrad Cowboys. Υπήρξε frontman της μπάντας Peltsix (1989-1995) με δυο albums στο ενεργητικό τους LIHAA JA LEIKKELEITÄ (Megamania Music, 1991) και SILKKAA KRYPTONIITTIA (Flamingo Music, 1993). Αναγνωρίσιμη φωνή και ερμηνεία...ένα στυλ διαχρονικά καμμένο σε χιλιόμετρα road movies.
Οποιαδήποτε απόπειρα περιγραφής καταλήγει σε αδιέξοδο.
Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος από τους χαρακτήρες που υποδύεται στις ταινίες του Καουρισμάκι είναι ο αγαπημένος μου επειδή όλοι καταλήγουν, κατά ένα μαγικό τρόπο, στο όνομά του.
Αξεχώριστα.
Τελευταία κυκλοφόρησε μια βιογραφία του που ελπίζω κάποτε να είμαι σε θέση να διαβάσω, "Matti Pellonpää – itsensä näköisenä" του Lauri Timonen.
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να αναφέρω τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις στις οποίες γίνεται μνεία του Pellonpää. Οι δυο τοποθετούνται σε διαφορετικές pub στο Ελσίνκι ( Coronoa Bar & Billiards) όπου βρίσκεται αναρτημένη η φωτογραφία του. Αυτή η ιδέα είναι σαφώς παρμένη από την ίδια διάταξη της φωτογραφίας στο Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν (2002). Η τελευταία περίπτωση εντοπίζεται στο Παρίσι το 1988 στην οδό Rue du Fouarre 6 όπου σε μια μισοσκισμένη, τοιχοκολλημένη αφίσα διακρίνεται το πρόσωπό του.
Το παιχνίδι σταμάτησε στις 13 Ιουλίου 1995. Και δεν είμαι σίγουρος γιατί.
O Matti Pellonpää ήταν ένας γνήσιος μποέμ τύπος κι όχι απλά ο Αλβανός φτωχός μετανάστης Ροδόλφο, στην ταινία του Καουρισμάκι La vie de bohème (1992). Αυτό αποδεικνύεται από το βίο και την πολιτεία του. Φαίνεται ότι συχνά δανειζόταν στοιχεία από τον ίδιο του τον εαυτό για να αποδώσει καλύτερα τους χαρακτήρες που ενσάρκωνε. Αυτοί οι περιθωριακοί τύποι ήταν όλο του το σύμπαν για να μην πούμε ο εαυτός του κερματισμένος και ειδωμένος από διαφορετικές σκοπιές.
Κατά τη δεκαετία του 80' φαίνεται ότι διέμενε σε διάφορα κλασάτα εστιατόρια του Ελσίνκι, συχνά παρατηρώντας τους ανθρώπους και δημιουργώντας καταστάσεις. Ο πουριτανισμός της Φινλανδικής κοινωνίας δε χόρταινε να τρέφεται από τα γεγονότα της ζωής του: πως δεν είχε μόνιμο κατάλυμα και πως συχνά κυκλοφορούσε με δανεικά ρούχα.
Η καριέρα του ξεκίνησε το 1962 οπότε και εμφανίστηκε ως θεατρικός εκφωνητής στο ραδιόφωνο. Τη δεκαετία του 70' παράλληλα με τις σπουδές του στη Φινλανδική Ακαδημία Θεάτρου πήρε μέρος σε πολλές ερασιτεχνικές παραστάσεις. Αποφοίτησε από την Ακαδημία το 1977. Φυσικά συνέχισε να κάνει ραδιόφωνο και τηλεόραση και υπήρξε από τους κωμικούς (τραγικούς) ραδιοφωνικούς παραγωγούς της χώρας. Πήρε μέρος σε περίπου 60 ταινίες εκ των οποίων οι 17 (αν δεν απατώμαι) ήταν σε σκηνοθεσία Μίκα ή Άκι Καουρισμάκι. Ένα μικρό ρόλο είχε και στο Night on Earth (1991) του Jarmusch.
Το 1993 του απονέμεται το βραβείο Felix (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας κινηματογράφου).
Συμμετείχε στις μπάντες Johan Lewis & Korjaa Pois, Juice Leskinen Grand Slam, Popeda, Eppu Normaali και Sleepy Sleepers των μετέπειτα Leningrad Cowboys. Υπήρξε frontman της μπάντας Peltsix (1989-1995) με δυο albums στο ενεργητικό τους LIHAA JA LEIKKELEITÄ (Megamania Music, 1991) και SILKKAA KRYPTONIITTIA (Flamingo Music, 1993). Αναγνωρίσιμη φωνή και ερμηνεία...ένα στυλ διαχρονικά καμμένο σε χιλιόμετρα road movies.
Οποιαδήποτε απόπειρα περιγραφής καταλήγει σε αδιέξοδο.
Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος από τους χαρακτήρες που υποδύεται στις ταινίες του Καουρισμάκι είναι ο αγαπημένος μου επειδή όλοι καταλήγουν, κατά ένα μαγικό τρόπο, στο όνομά του.
Αξεχώριστα.
Τελευταία κυκλοφόρησε μια βιογραφία του που ελπίζω κάποτε να είμαι σε θέση να διαβάσω, "Matti Pellonpää – itsensä näköisenä" του Lauri Timonen.
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να αναφέρω τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις στις οποίες γίνεται μνεία του Pellonpää. Οι δυο τοποθετούνται σε διαφορετικές pub στο Ελσίνκι ( Coronoa Bar & Billiards) όπου βρίσκεται αναρτημένη η φωτογραφία του. Αυτή η ιδέα είναι σαφώς παρμένη από την ίδια διάταξη της φωτογραφίας στο Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν (2002). Η τελευταία περίπτωση εντοπίζεται στο Παρίσι το 1988 στην οδό Rue du Fouarre 6 όπου σε μια μισοσκισμένη, τοιχοκολλημένη αφίσα διακρίνεται το πρόσωπό του.
Το παιχνίδι σταμάτησε στις 13 Ιουλίου 1995. Και δεν είμαι σίγουρος γιατί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου