-*-

Στο Δημοτικό τα αγαπημένα μου θέματα σκέφτομαι και γράφω ήταν τύπου "Είσαι είλωτας στη Σπάρτη: Να περιγράψεις την κοινωνία και τη ζωή σου"/ Είσαι στρατιώτης στα βουνά της Πίνδου το 40': Να περιγράψεις τις δυσκολίες. Κάτι άλλα, όπως: "Να περιγράψεις το σπίτι των ονείρων σου" μου προκαλούσαν αφόρητη πλήξη και μ' άφηναν αδιάφορο.

Εκείνη τη φορά (στην περίπτωση με την περιγραφή σπιτιού) παρολίγο να μείνω -αυτοτιμωρία- όλο το απόγευμα στο σχολείο. Διότι το ιδανικό σπίτι για μένα ήτανε τότε η καλύβα του Ρομβινσώνα Κρούσου. Δεν θα ξεχάσω με πόση επιμέλεια περιέγραψα την επίστρωση της ξύλινης οροφής με μπανανόφλουδες (;) και τη στάνη για τα πλαστικά ζώα, δίπλα στην τζαμαρία με τα επίσης πλαστικά πουλιά. Φυσικά πήρα 0.
Και το "κώλυμα στην αντιληπτική διαδικασία" συνεχίζει να υπάρχει αφού ακόμη αδυνατώ να το κατανοήσω.