Αυτός εδώ έξυσε μια πληγή κρυμμένη μεν, κακοφορμισμένη δε/ μη δεκτική στην επούλωση/ όχι./ τα ασθενικά χέρια που περιμένουν να τραβήξουν κάτω απ' το κρεβάτι/ όποιον κοιτάει κάτω/ πάνω ψηλά ήταν η σημαία και ο ίλιγγος/ μια ζέστη κουρασμένη, ακόμη/ το έθνος, το σχολείο, η οικογένεια/ νευρικότητα/ κρίση ταυτότητας/ παθογένεια/ ήθελα να φυτέψω το κοντάρι στο χώμα/ να κουβαριάσω τη σημαία/ και να κρυφτώ πίσω απ' τους παραστάτες/ για να κοιτάξω μοναδική φορά κατά κει/ κείνους που πίστευα ότι μπορούσαν να με κάνουν σημαντικό/ αλλά το μόνο που έβλεπα κάθε και κάθε/ στιγμιαία, πίσω απ' τους κορμούς ήταν/ την ήττα.
Και το ειρωνικό, νικητήριο βάρος της σημαίας.
Και το ειρωνικό, νικητήριο βάρος της σημαίας.
*pics
πολυ δυνατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧέλμετ ευχαριστούμε για το εξαιρετικό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή