Γκάνγκστα Ράπερ

................................

*Σήμερα ήπια τρεις καφέδες - ξέρεις τι θα πει αυτό. Μέχρι αυτή την ώρα δεν μπορώ να καθίσω στην ίδια θέση για πάνω από πέντε λεπτά. Και γίνομαι ευαίσθητος. Επειδή ακριβώς ήμουνα πολύ νευρικός και κρύωνα κιόλα, στο σπουδαστήριο κινδύνεψα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω απ' τη σκάλα όπου αναρριχήθηκα για να αρπάξω το " Joshua Roll" του Weitzmann. Δεν καταλαβαίνω τι έψαχνα να βρω. Πάντως δεν ήταν ο Γιόσουας. Πιθανόν γύρευα κάτι που στην πορεία ξεχάστηκε και που θα δω σε κάποιο όνειρο. Στη σκάλα πάνω, εκστασιασμένος, κοίταγα τις ράχες κάτι βιβλίων ξεθωριασμένων, ξεφτισμένων και ανατριχιαστικά σκονισμένων. Άλλά δεν άγγιζα τίποτε, εκείνη την ώρα στο άι-ποντ έπαιζε το γιου'β γκοτ έβριθινγκ νάου Back at the old grey school/ I would win and you would lose/ But you've got everything now/ And what a terrible mess I've made of my life/ Oh, what a mess I've made of my life. Πρέπει να ήμουνα στην ίδια θέση για πολύ ώρα, όταν με πλησίασε μια γριά με μαλλιά φλοκάτη κι ένας χοντρός με μπλε ζακέτα. Ήθελαν να δανειστούν τη σκάλα. Προσφέρθηκα να βοηθήσω κατεβάζοντας το βιβλίο. Τα κουμπιά της ζακέτας του χοντρού είχαν πάνω άγκυρες, αλλά δεν μου πήγαινε να ρωτήσω που τα πήρε - αν και καιγόμουνα. Μετά έβαλα τη σκάλα μπροστά στην Ισλαμική Τέχνη αλλά δεν είχα όρεξη. Πήρα ένα άλλο που βρήκα μπροστά μου -ελκυστικό εξώφυλλο- έλεγε τις απόψεις του Κορνήλιου Καστοριάδη για τον εκλεκτικισμό της μεταμοντέρνας τέχνης. Έλεγε και για τον Μαρκούζε αλλά δεν είχα όρεξη ούτε γι' αυτόν. Άφησα τη σκάλα και πήγα στα περιοδικά. Κάθισα μπροστά στους τόμους των πρακτικών της Ακαδημίας Αθηνών και του Burlington Magazine. Οι χλωμές σειρές διακόπτονταν απότομα από τους, χρώματος ποντικί, τόμους της "Επιθεώρησης Τέχνης". Διάβασα ένα άρθρο για την εξέλιξη της ζωγραφικής στα τραπουλόχαρτα (περιοδικό Ζυγός , τεύχος 22-23, 1976) , μετροφύλλησα για εκατομμυριοστή φορά τον Μπουζιάνη και τις αιθαλομίχλες του Τέρνερ, κοίταξα έξω απ' το παράθυρο και ήταν πέντε. Ευχόμουν την περιοχή να σκέπαζε πυκνό πούσι και να κατέληγα -μη βλέποντας- στο δάσος.
Στο δρόμο της επιστροφής έκανα μια στάση να πάρω ένα παντελόνι αλλά είχαν τελειώσει τα μικρά νούμερα. Μοιάζω λίγο (τι λίγο) με αιθίοπα γκάνγκστα ράπερ, αλλά υποθέτω πως έτσι διευκολύνεται το ανέβασμα στη σκάλα. Πήρα κι ένα μπλουζάκι που γράφει Αι γουόννα γκόου του Τόκυο. Έκανε 2.95
Σήμερα παρατήρησα ότι όλοι μου οι συμφοιτητές κατουρήθηκαν την ώρα που δίναμε το μάθημα. Πρέπει να ήμουνα το μοναδικό άτομο που δε σηκώθηκε να πάει στην τουαλέτα. Ένιωσα ηλίθιος. Και μετά κάπως λυπήθηκα.

**Οι εικόνες είναι σκαναρισμένες σελίδες από το περιοδικό "Αρχιτεκτονική", (τεύχος Ιαν. - Φεβ. ) του 1962 (Η πρώτη είναι το εξώφυλλο του τεύχους - προσοχή στα γραφικά. Η δεύτερη είναι ένας χάρτης για το πώς να φτάσετε στο πατισερί Μαγεμένος Αυλός και η τρίτη είναι μια αφίσα με το οικείο οικόσημο).