*Έχασα ένα μήνα από τη ζωή μου να τον παρακολουθώ/ τουλάχιστον έτσι νιώθω/ σα να μικραίνει ένας διάδρομος γεμάτος κάδρα/ ή σαν τα κάδρα να' ναι πολύ μεγάλα για το μικρό διάδρομο/ με βεβαιότητα δε μπορώ να πω/ μερικές φορές, όχι σπάνια, συμβαίνει αυτό/ με πιάνει μια προβληματική διάθεση για θεώρηση/ αφήνω τις μέρες να μαδάνε/ κάπως χυδαία γύρω γύρω/ δημιουργώντας ένα μικρό χάος/ κι ευτυχώς δεν έχω τηλεόραση/ κάτι που θα επιδείνωνε τη σκατοκατάσταση/ το Σάββατο πήγα στη Λου/από όπου έφυγα τροπαιούχος/ συμπαθητικές νυχιές από το γατί/ γύρισα σπίτι αργά ξεθυμασμένος κι ανήσυχος/ άνοιξα την μπαλκονόπορτα και σχεδόν περίμενα να ξημερώσει/ δεν υπήρχε κάτι άλλο/ μόνο η αναμονή/ που ενισχύει αόριστα το προαναφερθέν χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου