[Τη φύση, την καθαυτό φύση με τη χτυπητή χρωματική της ομορφιά, την αντίκρυσ' ένα δειλινό από την ψηλή πλατεία της πολιτείας, όταν ο ήλιος βασίλευε στη θάλασσα μέσα σε πορφυρόχρυσους αχνούς. Ήταν κάτι το πολύ όμορφο. Κι αυτή η εντύπωση με τη μνήμη των φωτεινών χρωμάτων απόμεινε άσβηστη εντός του. Κι η έκταση της θάλασσας, ισόπεδη και συμμαζεμένη για τη γνώση ενός παιδιού, γέννησε στη φαντασία του Μιχάλη τ' όνειρο του ταξιδιού: Θα πήγαινε με βάρκα, μακριά, μακριά, εκεί που ο ήλιος βασιλεύει, για να ιδή με τα ίδια του τα μάτια αν οι αχνοί, οι φλόγες και τα χρώματα ξεπηδάν από την ένωση της πύρινης σφαίρας τ' ουρανού με το υγρό στοιχείο της θάλασσας.]Μ.Καραγάτσης, Από τη ζωή του Μιχάλη Ρούση.
*pic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου