Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο

Ένας ήλιος αναιδής σήμερα/ σχεδόν λυπημένος σύρθηκα στο σουπερμάρκετ/ οι μεγάλες, ζεστές νύχτες όπου να' ναι ξεκινάνε/ και δεν έχω καμμια διάθεση να εγκαταλείψω ακόμα την κουζίνα/ οτι και είχα ρίξει το σπανάκι στο νεροχύτη/ όταν θυμήθηκα την Φλογερή καρδιά του Ντάνκο/ του Γκόρκι από το ανθολόγιο της ΣΤ' Δημοτικού/ θυμάσαι;/ έφταιγε το θυμωμένο φως έξω/ ή η ραστώνη/ μην χάσεις το ανιμέισιον μικρού μήκους του Garri Bardin (ο.π. άνωθεν, το βίντεο)/Адажио (Adazhio, 2001)/ πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα με φιγούρες οριγκάμι/ δεν έχω ξαναδεί τίποτε πιο συγκλονιστικό σε αυτό το είδος/ πάντως η ταινία αποκτάει νόημα μόνο αν γνωρίζει κανείς την ιστορία του Ντάνκο/ το έργο επενδύει μουσικά το Adagio σε G minor δηλαδή το ευρέως γνωστό Adagio Albinoni

πάντοτε ήταν εύκολο για τους ανθρώπους να μνημονεύουν ένα νεκρό ήρωα παρά να ακολουθούν ένα ζωντανό οραματιστή .