Ο υδραυλικός που ήρθε να μου φτιάξει το θερμοσίφωνα -ένας τροφαντός, τσαχπίνης τριαντάρης- φόραγε πορτοκαλιά ρούχα και ασορτί παπούτσια και ήταν γενικά μια φωτεινή παρουσία. Στο μέσο περίπου της αποκαθήλωσης του παλαιού θερμοσίφωνος, ένας ελιγμός της τύχης κατέστρεψε όλα μου τα όνειρα. Με αποτέλεσμα να μείνω με το αλφάδι στο χέρι κι ένα σπίτι χωρίς νερό. Η ζωή είναι , ως γνωστόν, ανυπόφορη χωρίς νερό αλλά ο νεαρός βοηθός έσωσε κάπως την κατάσταση. Η επιχείρηση διανθιζόταν με σχόλια σχετικά με την ποιότητα των σημερινών (;) γυναικών - πολλά σεκλέτια απ' ό, τι κατάλαβα - παραπονιούντουσαν ταυτόχρονα μ' ένα ύφος τόσο άχρονο και παιδικό που σχεδόν συμφωνούσα μαζί τους χωρίς να φέρω καμιά αντίρρηση. Ενώ προσπαθούσα να δαμάσω τις αμφιβολίες μου για το ποιόν του καινούριου θερμοσίφωνα ο μικρός κουβάλαγε τα απομεινάρια του παλαιού έξω. Τελευταία έξοδος σκέφτηκα. Τους ξεπροβόδισα με έξι σιδερωμένα πενηνταράκια, νοτ μπαντ. Στην άκρη του πεζοδρομίου, έξω από την πολυκατοικία -ότι και δεν είχαν περάσει 5 λεπτά- αντίκρισα με φρίκη το χτικιό (πρβλ. παλαιός). Περιττό να αναφέρω ότι οι νεανίες είχαν γίνει καπνός.Δυο πράγματα κρατάω απ' το σημερινό απόγευμα: πρώτο και σίγουρο ότι θα βρωμίσω και δεύτερο κι ακόμη πιο σίγουρο, ότι πολλά ανθρωποειδή θα ψάχνουν συμπαράσταση για αρκετά χρόνια ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου