I take pictures

[Απογοητευτικός Per Fly στο αισθηματικό - κοινωνικό δράμα Kvinden der drømte om en mand (2010) aka The woman that dreamed about a man. Καταρχήν δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ο σκηνοθέτης της τριλογίας [Bænken (2000), Arven (2003), Drabet (2005)] είναι ο ίδιος που καταδέχτηκε να πραγματευτεί ένα τόσο κοινότυπο σενάριο. Πρόκειται για μια δυσκοίλια μελέτη χαρακτήρων, χωρίς καμιά ανατροπή, μια ατελείωτη κλάψα δηλαδή για να μην πω κάτι χειρότερο. Η κινηματογράφηση μοιάζει να έγινε από κάποιον ερασιτέχνη και η φωτογραφία είναι σχεδόν αδιάφορη. Οι κυρίαρχοι τόνοι του γκρίζου, του υπόλευκου και του μαύρου (που εμφανίζονται άλλοτε ως συνδρομητές στον μινιμαλισμό των αισθημάτων) φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν μόνο και μόνο για να καλύψουν τα σεναριακά κενά και την απουσία βάθους στην κατασκευή των χαρακτήρων. Η επιλογή της Sonja Richter στον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν σχετικά επιτυχημένη δεδομένης της κατά κάποιο τρόπο διαστροφής που τη διακρίνει (εξωτερική εμφάνιση, κίνηση, ενέργεια). Ωστόσο βρήκα το γενικό αποτέλεσμα λειψό και επιεικώς μέτριο. Το πόστερ της ταινίας - με λεσβιακά υπονούμενα (;)- έχει τόση σχέση με την ταινία όση και ο Μπένυ Χιλ με την αφίσα του Μαλχόλαντ Ντράιβ. Το πιο απογοητευτικό στην όλη κατάσταση είναι η βεβιασμένη πικρία που αποπνέει το σύνολο της ταινίας και η οποία μοιάζει να αποτελεί βασικό άξονα του σκηνοθετικού εγχειρήματος. Κρίμα.]