Βούλιαζα με απάθεια στο λασπωμένο μεταμεσημεριανό σύμπαν/ καθοδόν προς το μικρό σπίτι στο Παγκράτι/ κοντοστάθηκα αφηνιασμένος στη διασταύρωση του Χίλτον/ το πλωτό ποτάμι προκαλούσε συναισθηματική αστάθεια/ και βαρκάρης δεν υπήρχε/ μια απελπισία απολαυστική/ τόλμησα να σηκώσω το βλέμμα στις ακουαρέλες /που άφηνε στα πρόσωπα των περαστικών το δειλινό/ όλα εκείνα τα ακανόνιστα μενεξελιά στίγματα/ σπασμένο ομπρελίνο/ δημόσιο ντούζ/ μπατσοκατάσταση/ δεκαεφτά του Νιόβρη/ Νοβέμπερκιντ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου