Ντέρτυ

[* Πρέπει να τρελαίνομαι/ δεν εξηγείται αλλιώς/ ή όλα γύρω μου βρωμάνε ανυπόφορα μόνο σε μένα/ όπου και να πάω, μες στην πόλη/ με κυνηγάει αυτή η τρισάθλια μπίχλα/ γυρνάω σπίτι και θέλω να τρίψω το δέρμα μου μέχρι να ξεκολλήσει/ πλύσου άνθρωπε που κλείνεις το παράθυρο στο λεωφορείο μην αρχίσω να γίνομαι κι εγώ υποείδος/ θέλω να πάρω τα βουνά και να τρώω κρύα σάντουιτς με αγγούρι και να μασάω σκίνα/ μέχρι να μου πέσουν τα δόντια/ εντελώς.
Την Τρίτη το βράδυ παίζει ο ντέρτυ μπίτσες και οι βίκτιμ της κοινωνίας στο μπάιος/ κι εγώ θα δουλεύω αργά / και την επόμενη ξημερώματα/ όπως πάντα δηλαδή/ όταν θέλω να δω ή ν' ακούσω πολύ κάτι/ κι όταν δεν έχω διάθεση εγκλεισμού/ πολλές φορές όταν ακούω τη μουσική του ντέρτυ μπίτσες / λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με τ' όνομα/ σκέφτομαι την Αθήνα στο πλυντήριο να βιδώνει τον εαυτό της/ παμ παμ παμ ρα ρα ρα ρα ρααααααμ/ ανακούφιση και παρηγοριά.
Επιπλέον είναι βέβαιο πως το τέλος του κόσμου είναι κοντά/ υπάρχει το σενάριο πως θα μας κλέβουν τα ρούχα μας εξωγήινοι/ όποιος μένει γυμνός καίγεται/ και γι' αυτό τρέχουμε όλοι να ψωνίσουμε φτηνά/ κάπου εκεί πατιόμαστε και τελειώνει το θέμα/ το καλό της υπόθεσης είναι ότι γυρνάω σπίτι τόσο κομμάτια/ που κοιμάμαι μετά σαν να με καταπίνει αβυσσαλέος (βόθρος)/ και ξυπνάω κάθε μέρα στα σκατά μεν αλλά με το μάγουλο φράπα/ κάτι είναι κι αυτό.
Πέρα απ' τη γνωστή μιζέρια/ ας μην υποκρίνομαι ξέρεις εσύ κουνελόνι/ είδα πεντέξ πραγματάκια/ το Drive (2011) του Refn/ ήξερα από την εποχή του Pusher (1996) πως αυτό το παιδί θα κάνει μεγάλες δουλειές κάποτε/ τίποτα συγκλονιστικό αλλά ξες τώρα την αδυναμία μου για τα ρολόγια με λουράκι (...)/ Le gamin au vélo (2011) αυτούς του Νταρντέν τους έχω βαρεθεί όσο δεν φαντάζονται/τι άλλο να βγάλετε ρεεεε μετά τη Ροζέττα; ε; ε;/ Je vous salue, Marie (1985)/ Le livre de Marie, νευρωτικός Γκοντάρ όσο δεν πάει, στην τι-βι παίζει σε κάποια φάση το Le mépris η Μπινός είναι τόσο αληθινή εδώ που τη λες και όμορφη/ σχεδόν/ Svinalängorna (2010) η Νούμι Ράπας μαμά και χωρίς σμόουκυ άις/ Belle Épine (2010) προβληματικά κορίτσια χωρίς σπίτι που τους αρέσουν αγόρια με μηχανές, υπάρχει γυμνό/ και για το τέλος δυο ταινίες κομμάντος/ η πρώτη διότι διαθέτει ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστή κυρίως Cztery noce z Anna (2008), Σκολιμόφσκυ/ και η δεύτερη Akai tenshi (1966) πέραν του ότι είναι αρκετά μπροστά για την εποχή της - ασυνήθιστος ρεαλισμός για την πουριτανή ιαπωνική κοινωνία - εκπληκτική φωτογραφία, διαθέτει επίσης μια σχεδόν μαγική μουσική επένδυση/ υπεύθυνος γι αυτό ήταν ο Sei Ikeno/ έγραψε μουσική για Ζατοίτσι κι άλλα ενήλικα παραμύθια με σπαθιά κατάνα/ υπερπαραγωγές, καταλαβαίνεις/ αλλά αυτό εδώ είναι σαν να αναδύονται κύκνοι μέσα απ' τα κομμένα ανθρώπινα μέλη/ επειδή πρόκειται ασφαλώς για πολεμικό δράμα/ δεν κατάφερα να βρω πουθενά το ost/ κι επειδή πραγματικά πρέπει να το ακούσεις/ ανέβασα ένα βίντεο - απόσπασμα εδώ για όποιον ενδιαφέρεται/ το ηθικόν δίδαγμα είναι για πολλοστή φορά ότι οι πίπες σε κάνουν να ξεχνάς πολλά προβλήματα/ ακόμα κι αν όλη μέρα κάνεις το χασάπη ανθρωπίνων σωμάτων.
Και τώρα πάω να πάρω το τσάι μου/ τα-τα]