Ο ίδιος

[* Το βράδυ που πήγαινα να τον συναντήσω χιόνιζε πολύ στην Αθήνα/ για μένα ήταν πολύ παράξενο να χιονίζει κάπου που δεν μας πήγαιναν σχολική εκδρομή/ το σιγανό θρόισμα των ευκαλύπτων/ έξω από τις φοιτητικές εστίες της Ούλωφ Πάλμε/ απελευθέρωνε μαλακό χιόνι/ μαγικά στο λεπτό πανωφόρι/ περπατούσα γρήγορα/ νευρικά/ σχεδόν τρέχοντας/ γοητευμένος από τ' άγνωστο/ μια ώθηση σχεδόν σατανική/ κι εκείνος ο όμορφος άνθρωπος ήταν τόσο μοναδικός εκεί/ στο τέλειο μισοσκόταδο/ που γύρισα τρεκλίζοντας τις πλάτες/ ο Ντόριαν Γκρέυ ήταν τελικά υπαρκτό πρόσωπο/ τι τύχη να το γνωρίσω και να μένει στου Γκύζη!/ ακριβώς όπως ένα ατίθασο παιδί ερωτευμένο/ ήταν το τέλος μιας εποχής αγωνιώδους/ από τότε κάθε φορά που τον συναντούσα/ σήμαινε πάντα το τέλος μιας εποχής/ στιγμιότυπα στην υπόγα της ριμπάουντ/ οι γραμμές του προσώπου του/ μια ασύμβατη τελειότητα/ η νοσηρή φαντασία μου και το νεαρό της ηλικίας/ το δακτυλίδι - μαύρος αχάτης που τόλμησα να κρύψω για δευτερόλεπτα στην τσάντα μου/ δικό μου/ δικό μου/ τα χρόνια που περνάγαμε αμίλητοι μελετώντας τις διαφορές μας/ καθετί που μπορούσε να επιφέρει προσοχή και συγκίνηση/ το βλέμμα και το δέος/ μια σπίθα αταίριαστη σε υγιή άνθρωπο/ και πάλι το δέος κάθε φορά πιο ξεθωριασμένο/ κιαροσκούρο/ ώσπου στο τέλος ο ίδιος ο άνθρωπος δεν αποτελούσε παρά μια ανάμνηση της εικόνας του/ μια περίεργη μέρα τον θυμήθηκα/ αφορμή στάθηκε ένα άσχετο γεγονός/ αλλά όπως πάντα το σύμπαν τράβηξε ξαφνικά την κουρτίνα/ βιάζοντας την παράσταση/ τους κοιμισμένους μουσικούς/ τους μεθυσμένους κομπάρσους/ τον χαλαρό, βασικό θίασο/ κάπως έτσι η θεατρική φωνή απ' το υπερπέραν μου ανακοίνωνε ένα γάμο/ γιατί κάποιοι άλλοι βρίσκουν το νόημα σε κάτι που εγώ έχω χάσει/ μάλλον, ίσως όχι/ τότε τον έχασα/ επειδή τον ξέχασα/ κυρίως γι αυτό/ μέχρι που οι ισορροπίες ανατράπηκαν και πάλι τυχαία προχτές/ νωρίς το πρωί/ όταν ο άνθρωπος εμφανίστηκε ξαφνικά στο δρόμο μου/ με ένα φαράσι κι ένα βρώμικο σκουπάκι/ να σπρώχνει το πούσι και την άνοιά του/ ολοένα παραπέρα/ προς στιγμή πολέμησα να πιστέψω ότι ήταν ένας άλλος/ αλλά η εικόνα απ' το παρελθόν ήρθε και κόλλησε τόσο εξοργιστικά απίθανα πάνω στην πραγματικότητα/ που γύρισα τρεκλίζοντας τις πλάτες/ όπως εκείνη την πρώτη φορά/ σεμνή υπόκλιση στον κύκλο που' χε μόλις κλείσει/ παλιόφιλε, το νέο έτος να σε κάνει και πάλι όμορφο/ αυτή είναι η μόνη μου ειλικρινής ευχή για το 2012.]