Ησυχίες

[*στη θάλασσα ξανά/ χωρίς τον Κ. αυτή τη φορά/ είναι σκληρό να σε παρατάνε οι φίλοι για τα τριγλυκερίδια/ παρ' όλα αυτά το κλαρίνο το αγαπώ σπάνια/ στα γύφτικα κυρίως και στα συναφή με αυτά/ μάλλον δεν έχω μάθει να το ακούω/ από παιδί/  στη θέση του υπήρχε πάντα το βιολί ή το λα(γ)ούτο/ αλλά η εισαγωγή σε αυτό το κομμάτι είναι από κείνες τις σπάνιες περιπτώσεις/ που απλά δεν μπορείς να μην την προσέξεις/  μπαίνει σεμνά και πονεμένα σαν να το παίζει κάποιος αμάν-αμάν τύπος/που χθες τα' χε κοπανήσει χοντρά/ και μετά, ε απλά λειτουργεί υποστηρικτικά/ χωρίς την υπεροψία που το διακρίνει συνήθως/ τι να σε κάνω γαλανή να γίνεις μαυρομάτα]