book

_*_

*
M: What do I owe you?
Electrician: If you ever find me face down in the gutter, turn me around to my back.

_*_

*
M: I went to the moon yesterday.
Irma: I see. How was it?
M: Peaceful.
Irma: Meet anyone?
M: Not really; it was a Sunday.

_*_

*Muistatko Monrepos

_*_

_*_

..................................................

*
Su Li-zhen Chan: Am I hopeless?
Chow Mo-wan: Not really.

A girl (staring at the ceiling) on Sunday

...................................

Alice - Tom Waits
Sister Rosetta goes before us - Robert Plant + Alison Krauss
Voz - Emak Bakia
Everything In Its Right Place - Radiohead
My Mistakes Were Made For You - The Last Shadow Puppets
The way that he sings - My Morning Jacket
Here It Comes - Doves
Eleanor Put Your Boots On - Franz Ferdinand
Killjoy - Czars
Pink Love - Blonde Readhead
Night of the Hunter - Piano Magic
To be Gone - Anna Ternheim

First we take Kaurismaki ['00s disorders]

The Man Without a Past - Mies vailla menneisyyttä (2002) - Aki Kaurismaki

In the mood for love - 花樣年華 (2000) - Wong Kar Wai
4 Months, 3 Weeks & 2 Days - 4 luni, 3 saptamâni si 2 zile (2007) - Cristian Mungiu
Nobody knows - 誰も知らない (2004) - Hirokazu Koreeda
Yi yi (2000) - Edward Yang
Uzak (2002) - Nuri Bilge Ceylan
The Bench - Bænken (2000) - Per Fly
Russian Ark - Русский ковчег (2002) - Aleksandr Sokurov
The Darjeeling Limited (2007) - Wes Anderson
Adam's Apples - Adams æbler (2005) - Anders Thomas Jensen
Kitchen Stories - Salmer fra kjøkkenet (2003) - Bent Hamer
The Death of Mr. Lazarescu - Moartea domnului Lazarescu (2005) - Cristi Puiu
Noi - Nói albínói (2003) - Dagur Kári
4 Minutes - Vier Minuten (2006) - Chris Kraus
The Isle - 섬 (2000) - Kim Ki-Duk
The Return - Vozvrashcheniye (2003) - Andrei Zvyagintsev
My sassy girl - 엽기적인 그녀 (2001) - Jae-young Kwak
Fear and trembling - Stupeur et tremblements (2003) - Alain Corneau
The sea - Hafið (2002) - Baltasar Kormákur
Werckmeister harmóniák (2000) - Béla Tarr
Spider (2002) - David Cronenberg

*"Ah you loved me as a loser, but now you're worried that I just might win"

Sexton

* Sexton Disguised as a Ghost Stood Still as Stone

by David Hockney,

taken from the story "The Boy Who Left Home To Learn Fear"

I have begun my freedom and it hurts.
Time opens out, so I can see its end
as the black rock of Mecca up ahead.
I have cut loose from my bases of support
and my beasts and burdens are ready, but
I pace back and forth across my right
of way, shouting, "Take off! Move out
in force!", but nothing moves. I wait
for a following storm to blast me out of here
because to go there freely is suicide!
Let the wind bear my responsibility.

*Alan Dugan

in the meantime

*Lya de Putti
**The Sorrows of Satan


***Häxan

like me

*Daniel K Sparkes

AL 288-1

24 Νοεμβρίου 1974, πλησίον ποταμού Awash, Afar, Αιθιοπία:

Ο Donald Johanson είναι σήμερα πολύ κουρασμένος. Κατάκοπος, παρακολουθεί τον σιωπηλό ορίζοντα να χάνεται στην ξηρή ατμόσφαιρα. Κλείνει τα μάτια. Πίσω από τους ιστούς βρίσκονται πάντοτε το απαιτητικό αρχαιολογικό ημερολόγιο, οι σημειώσεις, τα πορίσματα, η σκόνη και η κάψα της ερήμου, κάποια καινούρια απολιθώματα και μια σύγχυση προαιώνια, συσχετιζόμενη αναμφιβόλως με την πρωινή άπνοια.
Ο Donald Johanson ανιχνεύει αφηρημένα τη μυστηριώδη γη, όταν τυχαία την εντοπίζει.
Lucy in the sky with diamonds.

*pics

_*_

Shadow Chamber

"While on the one hand a self-taught photographer, Ballen was also surrounded by photography while growing up in New York. His mother, a representative of Magnum in New York, was host to all the great photographers of the time, from Alfred Stieglitz and Edward Steichen to Edward Weston. Ballen studied geology at university, winding up a promising young scholar in Africa, where he remained, developing his photography while never entirely giving up geology."




Είναι ενοχλητικός και ενοχλημένος αλλά δεν είναι φωτογράφος.

*Roger Ballen

Μιαου

*Freddie

**Το Σάββατο, μέσα στην παραζάλη του χορού έχασα τη στέκα μου. Μπορώ εύκολα να βρω την ίδια αλλά εγώ θέλω αυτή. Φυσικά, ο άλλος συνέχιζε τα ακροβατικά -ήθελα να του πω να σταματήσουμε για να ψάξω να την βρω- αλλά ήταν τόσο πορωμένος που φοβόμουνα ότι θα μου τσάκιζε τον καρπό. Τελικά ήθελα να απολογηθώ που δεν ξέρω να χορεύω καλό τουίστ αν και η απώλεια της στέκας με νίκησε κι ούτε καν τον ευχαρίστησα για το χορό. Νεξτ τάιμ.

jmb

*Jean-Michel Basquiat

Blue Fox

The Man Without a past, tonight @ Blue Fox

*Marilyn & Goya

Γκάου

*Όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσω για την αγαπημένη μου μουσική, την αγαπημένη μου ταινία, τον αγαπημένο μου δίσκο, το αγαπημένο μου φαγητό, εν ολίγοις για όλα τα ειδικά αγαπημένα με πέντε αστεράκια, πολύ κουλ, ουάου -κουράστηκα ήδη.

Από παιδί με ιντριγκάρει η άναρχη ζωή στο πληροφοριοχάος, συνεπώς δεν κρατάω και πολύ σοβαρά/ενημερωμένα αρχεία για ο,τιδήποτε. Ό, τι μ'αρέσει και ό, τι δεν μ' αρέσει έχουν συχνά την ίδια αξία και κοινή μοίρα: σκοτεινή, σε κάποιο πεταμένο αρχείο ή γωνιά του δωματίου. Αλλά κατά βάθος όλα μ'αρέσουν. Εκεί έγκειται το πρόβλημα. Διότι δεν πετάω τίποτε. Σε βάθος χρόνου όλα με κάνουν χαρούμενο από μια άποψη.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως η αισιοδοξία μου προσεγγίζει μια βλακεία ανυπέρβλητη. Άλλες, απλά δε δίνω σημασία.
Με τη μουσική δε, συμβαίνει το εξής τραγικό: σπάνια θυμάμαι στίχους, ονόματα, συντελεστές κι άλλα παρεμφερή. Ότι ακούω το βρίσκω ενστικτωδώς και μετά -σύντομα- σχετικά, το ξεχνάω. Μέχρι να το βρω πάλι μπροστά μου και πάει λέγοντας. Είναι μια γκρίζα ζώνη που διατηρεί κάποιες θεωρητικές ισορροπίες - μου προκαλεί, συνήθως, ένα συναίσθημα γενικευμένο, αρνητικό και θετικό μαζί. Κάπως όλα μαζί και κανένα.

Όμως, κάθε εκκρεμές ορίζει πάντα μόνο τον χρόνο που μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε. Υποθέτω.

**pic
***άσμα ασμάτων της Μαντούς

love

julien pacaud

*Perpendicular Dreams (part 1+ part 2)

ναι, ναι είναι καλός

κάπου μακριά

......................

*pic
**pic

rip

*Το λαπτοπ μου πέθανε πάνω που ετοίμαζα την αγαπημένη του εβδομαδιαία ανάρτηση A girl on Sunday. Τι παράξενο. Εύχομαι να πήγε στον παράδεισο, κοντά στα υπόλοιπα εκλιπόντα φιλαράκια του Ανθρώπου χωρίς Παρελθόν.

**Από αυτή τη θέση θα' θελα να ευχαριστήσω τον Μάτι που μου δάνεισε το δικό του μέχρι να βρω καινούριο σώμα.
Τα αδιέξοδα

A girl (doing the ironing) on Sunday

Siboney - Connie Francis
Perfidia - Carola Standertskjöld
Un anno d'amore - Mina
Σ' αγαπώ - Σοφία Λόρεν+Τώνης Μαρούδας
Το οργανάκι - Κάκια Μενδρη
The Art of Being a Girl - Julee Cruise
Le Girls
柳腰歌后-华怡保
Hol jár az eszem - Zalatnay Sarolta
Guess I´m Dumb - Beach Boys & Glen Campbell
Bucuresti - Anca Agemolu
Beng, beng - Anda Calugareanu
Bonjour Bucarest - Nancy Holloway
St Louis Blues Twist - Alice Babs
Jerkin' the dog - The Mighty Hannibal
one time for me - Reverend Horton Heat
Firewater - The Astronauts
A casa d'Irene - Sacha Distel/Από Pepino Di Capri

Νέλλυ

............................................

Το 1888 η Νέλλυ ήταν 24 ετών. Θα πρέπει να' χε φάει κάποιο σοβαρό σκάλωμα με τον Γύρο του Κόσμου σε 80 μέρες (ναι του Βέρν) αλλά δεν μπορώ να ξέρω πώς αυτό προέκυψε. Η ανάγκη πάντως για ένα ταξίδι υπήρξε επιτακτική, όπως εξομολογείται η ίδια στο βιβλίο της. Το σίγουρο είναι πως αφού κατάφερε να εξασφαλίσει χορηγεία από τον εκδότη της στην εφημερίδα New York World, έθεσε σ' εφαρμογή το μεγαλόπνοο εγχείρημα της ξεκινώντας τον πραγματικό γύρω του κόσμου, στα χνάρια του Φιλέα Φογκ. Αφετηρία στο ταξίδι της υπήρξε φυσικά η Νέα Υόρκη, την οποία εγκατέλειψε στις 14 Νοεμβρίου 1889, σαν σήμερα δηλαδή, πριν από 120 χρόνια. Νομίζω. Η Νέλλυ διακρινόταν κυρίως για την αποφασιστικότητα και την μαχητικότητά της. Ήταν τόσο σθεναρά δοσμένη στο σκοπό, που απαίτησε ειδικό τραίνο (για τη διαδρομή Σαν Φρανσίσκο - Σικάγο) προς επίτευξή του. Το τραίνο αυτό ονομάστηκε Miss Nellie Bly Special. Στην Αμιέν, συνάντησε τον Ιούλιο Βέρν από τον οποίο πήρε συνέντευξη. Το ταξίδι διήρκεσε 72 μέρες, 6 ώρες, 11 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα. Η Νέλλυ είχε καταφέρει να καταρρίψει ένα ακόμη προσωπικό και παγκόσμιο ρεκόρ. Ήταν πολύ ευχαριστημένη και μπορούσε να απολαύσει το τσάι της ατενίζοντας το χειμωνιάτικο τοπίο της Νέας Υόρκης.
Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Ιανουαρίου 1890.

"If you do it in seventy-nine days, I shall applaud with both hands," Jules Verne said, and then I knew he doubted the possibility of my doing it in seventy-five, as I had promised. In compliment to me, he endeavored to speak to me in English, and did succeed in saying, as his glass tipped mine:

"Good luck, Nellie Bly."

*Nelly Bly, μια σύνθεση του Stephen Foster.

ch. 4

-*-

"Προορισμένο για χρήση πιο ειδική και πιο χυδαία, το καμαράκι αυτό, απ' όπου έβλεπε κανείς τη μέρα ως τον Πύργο του Ρουσσαινβίλ-λε-Πεν, μου χρησίμεψε για καιρό σαν καταφύγιο, ίσως γιατί ήταν το μόνο δωμάτιο που μου επιτρέπανε να κλειδώνω, για όλες μου τις απασχολήσεις που απαιτούσαν απαραβίαστη μοναξιά: ανάγνωση, ονειροπόληση, δάκρυα και ηδυπάθεια."

 Marcel Proust, "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο-Από τη μεριά του Σουάν"

*pic

Μίστερ Αμέρικα άλλως φλέιμινγκ λιπς

*"It's naked bodies galore as everyone bares all to run, cycle and chant around the forest"

**Μίστερ Αμέρικα, προσπέρασε τα σχολεία σου που δε διδάσκουν
Μίστερ Αμέρικα, προσπέρασε τα μυαλά που δε μπορείς ν' αγγίξεις
Μίστερ Αμέρικα, προσπάθησε να κρύψεις το κενό που έχεις μέσα σου
Μα θ' ανακαλύψεις πως όσα ψέματα κι αν πεις, όσα βρώμικα τεχνάσματα κι αν δοκιμάσεις,
Δεν θα μπορέσεις να εμποδίσεις το φουσκωμένο κύμα των
Πεινασμένων φρiκιών, μπαμπά
 

Frank Zappa, "Hungry Freaks, Daddy"

*** Koen Hauser

σβιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν

*Λίγα πράματα αυτές τις μέρες. Στριφογυρνάω, αναίτια, με κινήσεις χορευτικές σε ρυθμούς αργούς. Αποφασίζω γρήγορα και σκέφτομαι ξανά τα αποφασισθέντα, ένα βήμα μπρος ένα πίσω, διστάζω, βαριέμαι και παιδεύομαι. Κοιμάμαι σαν αρκούδα, προσπαθώντας να αναπληρώσω ύπνο τριών χρόνων. Κομπλάρω φρικτά που το παραδέχομαι αλλά το τελευταίο διάστημα κόντευε να με πάρει ο ύπνος στο όρθιο - η νύχτα και οι συνέπειες. Δεν αγχώνομαι, δεν εκπλήσσομαι, εύχομαι να μπορούσα να γίνω για μια μέρα προκλητικός, χωρίς κανένα απωθημένο. Κατά τα άλλα, ερλ γκρέυ, πρωινά και φρεσκοπλυμένα σεντόνια.
Noir Désir mon amour.

**pic

Tatjana

*Pidä huivista kiinni, Tatjana

Astro

She was a beauty queen with the future in her hand

Full of dreams and a ticket to wonderland/ Young and innocent ready for action

Trying anything for some satisfaction/ But she fell deeper and deeper without success

Met the wrong guys and got stuck in a mess/ So now she works at a sleazy place/

In a red light quadrant of space

Astro girl 

Why don't you leave this world?

*pic

Dash

A girl on (a lonely) Sunday

1.Einstuerzende Neubauten - Die Befindlichkeit des Landes
2.The Knife - Silent Shout
3.Ordo Rosarius Equilibrio & Spiritual Front -Your Sex Is The Scar
4.White Lies - To lose my life
5.She wants revenge - Tear you apart
6.The Organ - I am not surprised
7.Asobi Seksu - Thursday
8.Bat For Lashes - What's A Girl To Do?
9.Fever Ray - When I Grow Up
10.Goldfrapp - Lovely head
11.The Fiery Furnaces - I'm in no mood
12.Efterklang - Prey and predator

*pic

Μόρνινγκ

*If I had a heart (F**k Buttons rmx)

Κουνέλια

...........................

*Plain times

Nothingness

*Sam Falls

Eίμαι στο τραίνο για Πειραιά με τη δοκιμαζόμενη υπομονή μου να τραβάει σιωπηλά τα μαλλιά της.
Το ραντεβού με την παράνοια, στις 9:35, και είναι 9:22. Παραμένει να φτάσουμε, να βγω από το τραίνο και να βρω το σχολείο, όλα αυτά σε διάστημα 10 λεπτών. Μετά μπορώ να γίνω και οδηγός τρόλλευ ή εισαγωγέας χλοοτάπητα για γήπεδα 4x4, αν το θελήσω. Πάντως μέσα στα επόμενα 10 λεπτά πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκομαι στο σχολείο. Δεν γνωρίζω την ακριβή τοποθεσία αλλά την οραματίζομαι.
Τρέχω, έχω φτάσει (το σχολείο βρίσκεται σε μια ξεγυρισμένη ανηφόρα) με κομμένη την ανάσα, κοιτάω σαν αυτιστικό με επαναλαμβανόμενες κινήσεις γύρω γύρω, με πλησιάζει ένας κύριος που με καθοδηγεί στα άδυτα των αδύτων. Στους διαδρόμους οι φωνές, σαν από κάποιο-μη-με- λησμόνει παρελθόν "...άρα καταλήγουμε στο ότι ο συντελεστής χ..." και "...οι άρχοντες, ούτως ειπείν οι προεστοί..." ή "...στην σελίδα 38 τώρα, διαβάζω...". Κάθομαι σε μια άκρη και νιώθω σαν παγωτό, έχω μαρμαρώσει μπροστά στο παράθυρο αλλά τα πιτσιρίκια με κοντομάνικα. Η μυρωδιά του σχολείου. Τρελαμένες ορμόνες.
Noli spectare quanti homo sit. Parvi enim preti est, qui tam nihili est**. Λατινικά και δυο ώρες λογοτεχνία. Οι κύριοι συναδελφοι έχουν λουφάξει, τους έχει ρημάξει η νύστα και δεν έχουν καμμιά διάθεση για παρατήρηση. Κοιτάω σαν κλέφτης τα κατάγραφα βιβλία των παιδιών -τα φροντιστήρια- και με ζώνουν μαύρα φίδια. Ψάχνω να βρω τη σπίθα, κάποιο βλέμμα, ένοχο έστω, το πάθος. Σαμαράκης, πεζογραφία, υπαρξισμός και Σαρτρ. Τι λες...Μια γραμμή ευθεία, φλατ, αναμενόμενη "...είναι η λεγόμενη ηθική επιλογή"..."καντιανή κατηγορηματική προσταγή" και "διογκωμένη φαντασιωτικά ρεαλιστική τεχνική". Μπλαμπλουμπλαμπλουμπλιμπλου. Υπαρξισμός. Κανείς δε λέει κάτι παρόλο που όλοι μιλάνε μεταξύ τους. Ποιός πάει, ποιός έρχεται πού θα πάνε το βράδυ, το επερχόμενο πάρτυ. Ήθελα να φύγω ήσυχα και κλείνοντας την πόρτα πίσω μου να ψιθυρίσω το στενάχωρο κλισέ "μα αρχαιολόγος θέλω να γίνω". Να τους κλείσω μέσα εκεί ή εμένα απ' έξω. Στην απόλυτη ανοησία και να μη ξανακοιτάξω πίσω. Να πάω να ανακαλύψω τον τάφο του Μεγαλέξαντρου και να του πω να πεθάνει επιτέλους και να μας αφήσει ήσυχους. Αλλά δεν ισχύει.

Στην επιστροφή θυμήθηκα τις μαρμάρινες βρύσες που είχαμε στο δημοτικό, στην αυλή, δίπλα στο γήπεδο. Ήτανε ένα μάρμαρο υπόλευκο, κουρασμένο, πρακτικό. Θυμήθηκα την εικόνα του αίματος, τις αδρές στάλες από τη μύτη της Μαρίνας στο μάρμαρο, παρασυρμένες από το νερό περιμετρικά σε χείμαρρο.Όλα τα ερυθρά αιμοσφαίρια πώς με λυπούσαν πάνω σε κείνο το πολυκαιρισμένο υλικό και πόσο γρήγορα χανόντουσαν.
Κάπως έτσι λοιπόν, χτές το πρωί, λυπήθηκα.

**"Μην σε απασχολεί πόσο αξίζει ο άνθρωπος, γιατί είναι μικρής αξίας όποιος είναι τόσο τιποτένιος" (Από αποστολή του Κικέρωνα στον Κόιντο).

Ville Alfa

*Valehtelija

Photo embroidery

.....................

*Maurizio Anzeri/ pics

Georg Trakl (3 Φεβρουαρίου, 1887 — 3 Νοεμβρίου, 1914)

"Frühling und Sommer und schön der Herbst

Des Gerechten, sein leiser Schritt
An den dunklen Zimmern Träumender hin.
Nachts blieb er mit seinem Stern allein; "

[(Άνοιξη, καλοκαίρι κι όμορφο το φθινόπωρο/ του δίκαιου ανθρώπου, σιγανός ο βηματισμός του/ στα σκοτεινά δωμάτια εκείνων που ονειρεύονται./ Τη νύχτα έμεινε μόνος με το άστρο του.) Kaspar Hauser Lied (To τραγούδι του Κάσπαρ Χάουζερ), μετάφραση: Μ. Παπαντωνόπουλος.]

Ο Γκέοργκ προσπαθεί να σώσει τους βαριά τραυματισμένους συντρόφους μετά τη μάχη του Gródek. Προσπαθεί να περισώσει ότι προλαβαίνει, αλλά η ήδη κλονισμένη φύση του κυριαρχεί και θέτει τέλος. Η φρίκη του πολέμου οδήγησε το δράμα στη λύση και στην κάθαρση. Έτρεξε ο Wittgenstein να τον προλάβει μα άργησε τρεις μέρες.

Μια μικρή, εγωιστική δικαιοσύνη, για μια οδυνηρά επίπεδη ζωή.

Δε θέλει το σχολείον

Ήταν ένα κοριτσάκι ντυμένο σαν κρεμμύδι. Σήμερα το πρωί, εφτά παρά. Στη στάση του λεωφορείου. Το έσερνε, σχεδόν, η γιαγιά του απ' το χέρι, μιλώντας ακατάπαυστα ελληνικά ανακατωμένα με μια σλαβική γλώσσα (από κείνες που καίγομαι να μάθω). Η γιαγιά, μια χοντροκομμένη πενηντάρα με μποτίνια και αθλητικές κάλτσες κάτω από μάλλινη πολυφορεμένη φούστα, έμοιαζε με ψωμί. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου θύμισε. Πρέπει να' ταν κόρη φούρναρη, δεν εξηγείται αλλιώς. Το κοριτσάκι με το κασκόλ κόμπο και την κίττυ στη τσάντα του φαγητού, είχε στραβώσει άσχημα. Ένα μαύρο φίδι έφτυνε δηλητήριο στην κοιλιά της. Δεν ήθελε να πάει στο σχολείο σήμερα. Όχι, καθόλου δεν ήθελε το ανόητο σχολείο! Κρυβόταν στη φούστα της γιαγιάς, και κάθε που γύρναγε, είχε τόσο όξινο ύφος που και η άσφαλτος ακόμη θα διαβρωνόταν αν αποφάσιζε να βάλει τα κλάματα. Μια κρυβότανε και μια κοίταγε ψηλά την ανατολή σκεφτόμενη το απόγευμα,τη μαμά και τις φίλες της.

Ύστερα ήρθε το λεωφορείο.
Στη διαδρομή θυμήθηκα ένα άλλο παιδί που ήξερα κάποτε. Αγαπούσε τόσο πολύ το σχολείο, που ακόμη και μετά το σχόλασμα, όταν όλα τα άλλα παιδάκια τρέχανε να βγάλουν τη στολή, εκείνο έμενε να τη φοράει μέχρι το βράδυ που πήγαινε για ύπνο. Τα απογεύματα καθόταν στο παράθυρο της βιβλιοθήκης που ήταν απέναντι από το σχολείο και κοίταγε τους δωρικούς κίονες της εισόδου, σκεφτόμενο την επόμενη μέρα. Οι ώρες περνούσαν αργά αλλά πάντα υπήρχε μια σιωπηλή επόμενη μέρα. Λίγα χρόνια μετά, στην ίδια θέση διάβαζε Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και Κωνσταντίνο Χατζόπουλο. Εξακολουθούσε να φοράει τη στολή πρωί βράδυ και να κοιτάει το σχολείο.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που το είδα. Μαθαίνω πως είναι ακόμα εκεί.

*Κάποιοι γεννιούνται ελεύθεροι σ' αυτό τον αστερισμό.