27.9.10

Die Gelehrten, die Verkehrten.

.....................
[Κούρασις. Είχα σχεδόν ξεχάσει πόσο δύσκολη είναι η επανάσταση. Φυσιολογικά. Διότι κατά τα άλλα οι μέρες εξελίσσονται ομαλώς, όπως θα' πρεπε ίσως αυτή την εποχή. Η διάδοση της εγγραμματοσύνης στο προτεσταντικό σύμπαν, η ετερότητα και η θέση της εικόνας είναι μάλλον θέματα που δεν ενδιαφέρουν και πολλούς, συνεπώς δε θα επεκταθώ. Όταν ανακάλυψα ότι δεν ενδιαφέρουν ούτε και μένα ήταν δυστυχώς αργά. Τό μόνα που κράτησα και τα οποία απετέλεσαν σανίδες σωτηρίας στον ωκεανό της αμφιθεατρικής πλήξης είναι τα περισταστικά εικονοκλαστικής βίας, όπου ένας τύπος χέζει στο στόμα ενός αποκαθηλωμένου εσταυρωμένου, ένας Άγιος Φραγκίσκος με γαϊδουρινά αυτιά κι ορισμένα εμπνευσμένα ονόματα όπως Κλοτθίλδη, Μπρουνχίλδη, Φρεδεγούνδη. Συνοπτικά.]


20.9.10

Cafe Größenwahn

Πέρασα ένα μέρος του απογεύματος ακούγοντας οχοχοχ/ ενώ παρακολουθούσα το ταβάνι της κουζίνας να ξεφλουδίζει και να πέφτει στο πάτωμα/ μεγάλα και μικρά κομμάτια ακρυλικού στο μωσαϊκό μπιζέλι/ προσπαθούσα να προστατέψω το φαγητό από την κατολίσθηση της αποκολληθείσας μπογιάς/ οι υδρατμοί μάλλον επιδείνωναν την κατάσταση/ μπορείς να φανταστείς πόσους υδρατμούς παράγει ένα κιλό φασόλια μαυρομάτικα σε μάξ θερμοκρασία/ δαντική κόλαση/ την ίδια ώρα μελετούσα την ανάμιξη του Ντιάγκιλεφ με το κίνημα Mir iskusstva (Мир иску́сства = Ο κόσμος της τέχνης ) δύσκολο πράμα να προωθείς την Αρ-Νουβώ και να διευθύνεις ταυτόχρονα ένα θίασο μπαλέτου/ και να είσαι και γκέι νόου οφφένς/βαρέθηκα γρήγορα/ η τυχαία σελίδα που άνοιξα στο λεξικό έλεγε αλμανάκ/ πρώτη λέξη πάνω πάνω/ κι έτσι έμαθα κάτι χρήσιμο που δεν ακούγεται σαν ντουρχγκάιστιγκουνγκ/ τα χρώματα του απογεύματος λειτούργησαν καταπραϋντικά/ στη γενικευμένη φόρτιση/ υποθέτω/ η κατάσταση υποβοηθήθηκε από το Ping-pongkingen (2008)/ το οποίο μοιάζει να είναι βουτηγμένο στο ταλκ/ δε ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω/ μου άρεσε δηλαδή γιατί δεν έχω δει άλλη ταινία που να ταλκίζει τόσο/ η μέρα κλείνει θριαμβευτικά σε 13 λεπτά/ ακριβώς.
νάνι νάνι
.

*pic

6.9.10

I take pictures

[Απογοητευτικός Per Fly στο αισθηματικό - κοινωνικό δράμα Kvinden der drømte om en mand (2010) aka The woman that dreamed about a man. Καταρχήν δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ο σκηνοθέτης της τριλογίας [Bænken (2000), Arven (2003), Drabet (2005)] είναι ο ίδιος που καταδέχτηκε να πραγματευτεί ένα τόσο κοινότυπο σενάριο. Πρόκειται για μια δυσκοίλια μελέτη χαρακτήρων, χωρίς καμιά ανατροπή, μια ατελείωτη κλάψα δηλαδή για να μην πω κάτι χειρότερο. Η κινηματογράφηση μοιάζει να έγινε από κάποιον ερασιτέχνη και η φωτογραφία είναι σχεδόν αδιάφορη. Οι κυρίαρχοι τόνοι του γκρίζου, του υπόλευκου και του μαύρου (που εμφανίζονται άλλοτε ως συνδρομητές στον μινιμαλισμό των αισθημάτων) φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν μόνο και μόνο για να καλύψουν τα σεναριακά κενά και την απουσία βάθους στην κατασκευή των χαρακτήρων. Η επιλογή της Sonja Richter στον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν σχετικά επιτυχημένη δεδομένης της κατά κάποιο τρόπο διαστροφής που τη διακρίνει (εξωτερική εμφάνιση, κίνηση, ενέργεια). Ωστόσο βρήκα το γενικό αποτέλεσμα λειψό και επιεικώς μέτριο. Το πόστερ της ταινίας - με λεσβιακά υπονούμενα (;)- έχει τόση σχέση με την ταινία όση και ο Μπένυ Χιλ με την αφίσα του Μαλχόλαντ Ντράιβ. Το πιο απογοητευτικό στην όλη κατάσταση είναι η βεβιασμένη πικρία που αποπνέει το σύνολο της ταινίας και η οποία μοιάζει να αποτελεί βασικό άξονα του σκηνοθετικού εγχειρήματος. Κρίμα.]

4.9.10

Τελευταία έξοδος

Ο υδραυλικός που ήρθε να μου φτιάξει το θερμοσίφωνα -ένας τροφαντός, τσαχπίνης τριαντάρης- φόραγε πορτοκαλιά ρούχα και ασορτί παπούτσια και ήταν γενικά μια φωτεινή παρουσία. Στο μέσο περίπου της αποκαθήλωσης του παλαιού θερμοσίφωνος, ένας ελιγμός της τύχης κατέστρεψε όλα μου τα όνειρα. Με αποτέλεσμα να μείνω με το αλφάδι στο χέρι κι ένα σπίτι χωρίς νερό. Η ζωή είναι , ως γνωστόν, ανυπόφορη χωρίς νερό αλλά ο νεαρός βοηθός έσωσε κάπως την κατάσταση. Η επιχείρηση διανθιζόταν με σχόλια σχετικά με την ποιότητα των σημερινών (;) γυναικών - πολλά σεκλέτια απ' ό, τι κατάλαβα - παραπονιούντουσαν ταυτόχρονα μ' ένα ύφος τόσο άχρονο και παιδικό που σχεδόν συμφωνούσα μαζί τους χωρίς να φέρω καμιά αντίρρηση. Ενώ προσπαθούσα να δαμάσω τις αμφιβολίες μου για το ποιόν του καινούριου θερμοσίφωνα ο μικρός κουβάλαγε τα απομεινάρια του παλαιού έξω. Τελευταία έξοδος σκέφτηκα. Τους ξεπροβόδισα με έξι σιδερωμένα πενηνταράκια, νοτ μπαντ. Στην άκρη του πεζοδρομίου, έξω από την πολυκατοικία -ότι και δεν είχαν περάσει 5 λεπτά- αντίκρισα με φρίκη το χτικιό (πρβλ. παλαιός). Περιττό να αναφέρω ότι οι νεανίες είχαν γίνει καπνός.
Δυο πράγματα κρατάω απ' το σημερινό απόγευμα: πρώτο και σίγουρο ότι θα βρωμίσω και δεύτερο κι ακόμη πιο σίγουρο, ότι πολλά ανθρωποειδή θα ψάχνουν συμπαράσταση για αρκετά χρόνια ακόμα.