Neverending

[* Γκρέτε]

Ησυχίες

[*στη θάλασσα ξανά/ χωρίς τον Κ. αυτή τη φορά/ είναι σκληρό να σε παρατάνε οι φίλοι για τα τριγλυκερίδια/ παρ' όλα αυτά το κλαρίνο το αγαπώ σπάνια/ στα γύφτικα κυρίως και στα συναφή με αυτά/ μάλλον δεν έχω μάθει να το ακούω/ από παιδί/  στη θέση του υπήρχε πάντα το βιολί ή το λα(γ)ούτο/ αλλά η εισαγωγή σε αυτό το κομμάτι είναι από κείνες τις σπάνιες περιπτώσεις/ που απλά δεν μπορείς να μην την προσέξεις/  μπαίνει σεμνά και πονεμένα σαν να το παίζει κάποιος αμάν-αμάν τύπος/που χθες τα' χε κοπανήσει χοντρά/ και μετά, ε απλά λειτουργεί υποστηρικτικά/ χωρίς την υπεροψία που το διακρίνει συνήθως/ τι να σε κάνω γαλανή να γίνεις μαυρομάτα]

Σιγανά και ταπεινά

[* μεζεκλίκι]

Χρυσαφένιος

[ * Ευχέλαιο]

*To(o)night

[* Too late to beg you or cancel it]

A girl on (a darker than blue) Sunday

Leonid Kogan - Johannes Brahms Hungarian Dance, no.1 

Françoise Hardy - Comment te dire adieu? 

Electrelane - Film Music 

Διάφανα Κρίνα - Αν το βρεις 

Smog - Bathysphere 

The Go-Betweens -The house that Jack Kerouac built 

Echo & The Bunnymen - Pictures On My Wall

Εν Πλω - Φεύγεις;

Cranes - Everywhere

Beth Gibbons - Tom the Model 

Πάνος Βισβάρδης - Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες 

Larry Gus - Achilleas Kyriakidis 

Devendra Banhart - Won't You Come Over 

Curtis Mayfield - We People Who are Darker Than Blue

Bonus:  Apollo 440 - Pain in any language

<press play>

Ε.19

[* Letting go]

Επέτειος

[* κίνηση πολλή/ προς πάσα κατεύθυνση/ ένα πράμα περίεργο/ ανήμερα της εικοσάρας του Κομπέιν στα επείγοντα / με ξεθωριασμένο μπλουζάκι ύπνου Νιρβάνα, επίσης εικοσαετίας (σχεδόν)/ με σποτάρει ειδικευόμενος και με σώζει από βέβαιο θάνατο/ τίποτα, πραγματικά, δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή κουνέλια μου/ αν και τελικά όταν με ρώτησαν ποιος με κούραρε/ η αδίστακτη απάντηση/ αυτός με το μαλλί σαν καμμένο δάσος (αφού είχα σωθεί)/ για να επικυρώσει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν/ τις μέρες της σκέψης/ αποφάσισα να καταγράψω όλο τον κόσμο που με βοήθησε/ τα δυο απόκοσμα εικοσιτετράωρα/ και ήταν εκπληκτικά πολύς/ περιττό να αναφέρω ότι το μπλουζάκι θα φυλάσσεται στο εξής σαν τίμιο ξύλο/  μου τηλεφώνησε η Σ. για να μου πει ότι δεν έχει καθόλου λεφτά/ ούτε το αμάξι δε μπορεί να κυκλοφορήσει/ και πουλάει διάφορα πράγματα από το σπίτι/ και κοσμήματα της μαμάς της/ ήταν ήρεμη/ προσπαθούσα να φανταστώ την εικόνα της/ κι όλο μου ερχόταν στο μυαλό η σκηνή στο Τελευταίο ψέμα του Κακογιάννη (γύρω στο 1:10) που πάει η Λαμπέτη να πουλήσει ένα πίνακα του Γύζη τάχα γιατί τους περισσεύει - όταν πετάγεται η έκπτωτη αριστοκρατία, η μάνα της, για να προσθέσει ότι στη θέση του θέλουν να βάλουν και καλά ένα Utrillo/ υποθέτω ότι αν η Σ. πουλήσει τα χρυσαφικά δεν θα το μάθει ποτέ κανείς ούτε χρειάζεται να βάλει κάτι στη θέση τους/ κάτι είναι κι αυτό/ ήθελα να της πω ότι έφτιαξα το αγαπημένο της γλύκισμα ινδοκάρυδο-σοκολάτα/ αλλά έπρεπε να κλείσει όπως πάντα/ και τελικώς κάτι πρόχειρο στο μουσικό ιντερμέτζο: Σουδάν]