30.8.09

Μέχρι να μιλήσει η τίγρη



*Αρχίζω ν' αναρωτιέμαι αν θα πρέπει τελικά να ισχύσει στρατιωτικός νόμος σ' αυτή την πόλη (την επαρχία δεν την κατέχω) για να μπούνε κάποια πράγματα σε τάξη/ έχω σοβαρούς ενδοιασμούς όσον αφορά στη λειτουργικότητα αυτής της ξευτιλισμένης δημοκρατίας/ και να σκεφτείς ότι δεν παρακολουθώ τα ΜΜΕ / που να παρακολουθούσα δηλαδή /εχχ/ θα το' χα χάσει τελείως/ είναι που είναι εκτοπισμένο από γεννησιμιού/ τελοσπάντων ακολούθησα το σύνδεσμο του Μεσιέ Υλό για τον jazra αν και την ποίηση την αποφεύγω/ το τετριμμένο μότο πως ό,τι και να πει ο ποιητής το έχει προλάβει ο ποιητής/ μόνο ξέρω να πω αν κάτι μ'αρέσει/ απλά/ αν είναι βαρετό ή αν με κουράζει/ και βρήκα το παρακάτω αρκετά συγκινητικό / Κάθε πρωί τα αφεντικά σκοτώνουν ότι ονειρεύομαι Γι’ αυτό κι εγώ ανδρώνω όνειρα γκάνγκστερ (...) Κάθε μέρα θερίζω μίσος 9 με 5 Μέχρι να μιλήσει η τίγρη /σκέφτηκα τον εαυτό μου γκάνγκστερ με πλήρη εξάρτηση και εξάρτυση/ μοναδικά υπόλογο μιας τυφλής, υπεράνθρωπης, προσωπικής δικαιοσύνης/ και κάπως ξαλάφρωσα από την ένταση και την εκδικητική μανία/ το γύρισα ανάποδα/ ναι σιχαίνομαι την πολιτική και τους πολιτικάντηδες / και είπα ότι κανείς δεν σε εκμεταλλεύεται όταν αποφασίσεις να πάρεις τα βουνά και να ζήσεις αρχαϊκά/ προσοχή στο επίθετο/ αρκεί;/ όλα είναι θέμα επιλογών/ γι΄αυτό και για όλα τα επίγεια υπάρχουν λύσεις/προσωρινές ή όχι/ για τα άλλα δεν ξέρω να πω/θα δείξει/πέρασα το δεύτερο μισό του απογεύματος χαζεύοντας πόστερ τσεχοσλοβάκικων ταινιών/σαν καλός προλετάριος θυμήθηκα το χαριτωμένο Skrivánci na niti (1990) του Jirí Menzel/ κι έπειτα έσκυψα για μια ακόμη φορά το κεφάλι πάνω από το ξεχαρβαλωμένο φοιτητικό τρίπτυχο/ φυσικά όλα παραμένουν θέμα επιλογών and so on*

28.8.09

Σκοπιτόνε




To βίντεο τζουκ μποξ Scopitone υπήρξε αρκετά βραχύβιο ώστε να μην προλάβει να κάνει σοβαρά λάθη (ως προς τις επιλογές των μουσικών φιλμ που παρουσίαζε). Έζησε με το ζόρι μια δεκαετία, αυτή του 60. Ό, τι ακολούθησε δεν ήταν παρά ένα σιγανό φινάλε - απόηχος περασμένων μεγαλείων.

Λίστα με αξεπέραστα αγαπημένα:

1. Ou vas tu Mathilde - Jeanne Moreau
2. Sado Maso - Georges de Giafferi
3. Pesci Rossi - Mina
4. Ike Cole Salutes His Brother Nat "King" Cole
5. English college girls - Audrey Arno
6. Web of love - Joi Lansing
7. Une fille comme tant d'autres - Francoise Hardy
8. Johnny Liar - Molly Bee
9. E Voi Ridete - Peppino Di Capri
10. L'argent ne fait pas le bonheur - Les Parisiennes
11. Le Vampire - Stella
12. Fiesta Hippie - Les Ballets Jackson
13. The Robot - The Tornados
14. Je M'eclate Au Senegal - The Martin Circus
15. Land of 1000 dances - April Stevens & Nino Tempo
16. Bittersweet samba - Herb Alpert & The Tijuana Brass
17. Le Badge - Bert Blakey
18. Ce petit coeur - Francoise Hardy
19. Comic Strip - Brigitte Bardot & Serge Gainsbourg
20. Madeleine - Jacques Brel

<press play>

Γκες χου




Μάντεμα πρώτο:
Sisters are doin' it for themselves - ?

Aπάντηση:

Επιτύμβια στήλη Δημητρίας και Παμφίλης, 320 π.Χ.
Το 340 περίπου πέθανε η Δημητρία. Εικονίστηκε στην επιτύμβια στήλη καθιστή να κρατάει το χέρι της αδερφής της, Παμφίλης όρθιας. Γύρω στο 338 η στήλη έσπασε και ρίχτηκε όπως όπως στο πίσω μέρος του οικογενειακού περιβόλου. Περίπου 20 χρόνια μετά πέθανε και η Παμφίλη, οπότε οι δυο γυναίκες εικονίστηκαν χωρίς χειραψία. Αυτή η "δεξίωσις" (=χειραψία) συνέδεε συμβολικά ένα νεκρό με τους ζωντανούς.




Μάντεμα δεύτερο: Who's that girl
- ?

Απάντηση:

Διόνυσος "Σαρδανάπαλος", Αντίγραφο πρωτότυπου έργου, 320 π.Χ.
Βρέθηκε κοντά στο θέατρο του Διονύσου. Στα νεώτερα χρόνια δόθηκε η ονομασία αυτή (που εφήυραν οι Έλληνες για έναν Ασσύριο βασιλιά περιώνυμο για τη θηλυπρέπεια και την "έκφυλη" συμπεριφορά του).




Μάντεμα τρίτο
: Kάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε κύριε συνάδελφε - ?

Απάντηση:


Η (ράντομ) καθηγήτρια κλασικής αρχαιολογίας. Δημιούργημα της φαντασίας της, 4ος αι. π.Χ.
Εναλλακτική εκδοχή, η Πράξιλλα της Σικυώνος, έργο του Λυσίππου. 4ος αι π.Χ. Και κοντοχωριανή (του Λυσίππου). Λυρική ποιήτρια, έδρασε τον 5ο αι. π.Χ. Ήταν διάσημη αλλά σήμερα, ό,τι έχει απομείνει είναι αυτό το αντίγραφο και κάποια κατασπαραγμένα στιχάκια που υποθάλπουν την εξυπνάδα του Άδωνη.



26.8.09

Langweilig



Ολη η λαγνεία του κόσμου πάει στα λάχανα από έλλειψη συγχρονισμού των πόθων/ Λουί Αραγκόν

*fotos

25.8.09

Οι χορευτές

*Είναι οι αγαπημένες μου παραστάσεις χορού. Όλες προέρχονται από χειρόγραφους κώδικες της μεσοβυζαντινής εποχής (9ος - 12ος αι.) κι εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο έρευνας για μια διπλωματική εργασία, που έχει εδώ και καιρό τελειώσει. Ήθελα μόνο να αφηγηθώ εν συντομία τις μικρές τους ιστορίες ως ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτές, που αποτέλεσαν αυτή την εξαιρετική τέχνη (των εικονογραφημένων χειρογράφων) και η οποία βρέθηκε, κάποια στιγμή, κάτω από τον μεγεθυντικό φακό κάποιου που την ερωτεύτηκε ολοκληρωτικά. Και κάτι τελευταίο: Η Βυζαντινή πραγματικότητα ουδεμία σχέση είχε με τη φαρισσαϊκές αντιλήψεις (περί αυτής) των σημερινών καθηγητών μέσης εκπαίδευσης.
λove αt φirst sighτ.



1. Στους υιούς Κορρέ αποδίδονται αρκετοί Ψαλμοί. Στο ψαλτήρι της Μονής Παντοκράτορος στο Άγιον Όρος, κώδ. 61 (f. 85 r) που χρονολογείται στον 9ο αιώνα, σώζεται μια σκηνή με τους υιούς Κορρέ να χορεύουν και να κρούουν δυο όμοια τύμπανα. Οι μορφές φέρουν ζωσμένους, χειριδωτούς χιτώνες, είναι ανυπόδητες, και φέρουν στο κεφάλι ένα είδος λεπτής ταινίας.

2. Στο βιβλίο της Εξόδου περιγράφεται γλαφυρά πως μετά τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας και την απελευθέρωση από τον αιγυπτιακό ζυγό, η Μαριάμ και οι Ισραηλίτισσες γυναίκες χόρεψαν υπό των ήχο των οργάνων. Στο Ψαλτήρι Chludov στη Μόσχα, κώδ. 129 (f. 148 v) η προφήτιδα Μαριάμ χορεύει, κρατώντας στα υψωμένα της χέρια καμπανάκια . Ο στραμμένος της κορμός, η μακριά, ανεμίζουσα κόμη και το λυγισμένο προς τα πίσω δεξί της πόδι μας παραπέμπουν σε οργιαστικούς χορούς παλαιοτέρων εποχών. Ο χορός όμως της Μαριάμ είναι ιερός με σκοπό να ευχαριστήσει και να δοξάσει τον Θεό για τη σωτηρία του ιουδαϊκού λαού. Τα καμπανάκια στα υψωμένα της χέρια, , αποδίδουν, αν και με κάποια καλλιτεχνική ελευθερία το κείμενο που αναφέρει «το τύμπανο» που συνοδεύει το χορό της.

3. Στον κώδικα της Βατικανής βιβλιοθήκης gr. 747 (f. 90 v) που χρονολογείται στον 11ο αιώνα έχουμε το ίδιο θέμα. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παράσταση η οποία ανάγεται σε παλαιότερα, κλασικά πρότυπα. Στο κέντρο της παράστασης εικονίζονται δυο χορεύτριες με τις πλάτες γυρισμένες να εκτελούν χορευτική κίνηση πιασμένες από τα χέρια. Φοράνε ιδιότυπο ένδυμα που θυμίζει έντονα αρχαιοελληνικό πέπλο και το οποίο στενεύει κάτω από το στήθος. Το ένδυμα αυτό αφήνει ακάλυπτα τα χέρια και μέρος των ώμων και του στήθους. Το πιο «ανήθικο» στοιχείο της παράστασης είναι ο απογυμνωμένος δεξιός μαστός της χορεύτριας που βρίσκεται στο κέντρο δεξιά . Η κίνηση είναι αρκετά έντονη, σχεδόν οργιαστική. Δεξιά και αριστερά των κεντρικών μορφών βρίσκονται δυο άλλες μορφές. Η μορφή που τοποθετείται στο αριστερό άκρο κρούει τύμπανο, ενώ αυτή στο δεξί άκρο χορεύει κατά τον ίδιο με τις κεντρικές μορφές τρόπο ενώ στα χέρια φέρει καμπανάκια τα οποία κρούει (...) Άλλη αιτία του πολέμου μεταξύ εκκλησίας και μίμων, ορχηστών και πάσης φύσεως καλλιτεχνών του θεάτρου και των μουσικών δρωμένων εντοπίζεται στην τρυφηλότητα, την ηδονή, την ελευθεριότητα και τη λαγνεία που χαρακτήριζε το βίο τους . Η προκλητική στάση των ίδιων των μίμων και των χορευτών απέναντι στην εκκλησία και στην πολιτική της επιδείνωνε την κατάσταση. Οι θεατράνθρωποι αυτοί "ενέπαιζαν τους Χριστιανούς και τα μυστήριά τους"(...)Διάκριση θα πρέπει να γίνει μεταξύ επαγγελματιών χορευτριών που λάμβαναν μέρος σε άσεμνα δώμενα -συχνά αποκαλύπτοντας μέρη του σώματός τους- και επαγγελματιών ορχηστρίδων που λάμβαναν μέρος στις επίσημες τελετές . Οι τελευταίες γίνονταν αποδεκτές και έχαιραν εκτίμησης σε σχέση με τις πρώτες.


4. Στο εικονογραφημένο ψαλτήρι της Βιβλιοθήκης του Βατικανού κώδ. gr. 752, που χρονολογείται στον 11ο αιώνα (f. 449 v) ιστορείται το ίδιο επεισόδιο. Πρόκειται για μια αρκετά πρωτότυπη σύνθεση για την οποία δε διαθέτουμε ακριβές εικονογραφικό παράλληλο. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι κυρίως η ιδιαίτερη προοπτική σύμφωνα με την οποία αποδίδεται ο κύκλος του χορού. Πρόκειται για μια πεπλατυσμένη κάτοψη του κύκλου του χορού. Η παράσταση συνίσταται από ένα κύκλο, ο οποίος περιλαμβάνει 14 χορεύτριες επικεφαλής των οποίων βρίσκεται η Μαριάμ που ταυτίζεται από την επιγραφή που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι της . Οι χορεύτριες φέρουν πολυτελή καλύμματα κεφαλής και ενδύματα με πλατιές και μακριές χειρίδες και ζώνες που κρέμονται, χαρακτηριστικό ντύσιμο των γυναικών της βυζαντινής αυλής του 11ου αιώνα . Είναι πιασμένες από τους ώμους σχηματίζοντας ένα κλειστό κύκλο με κίνηση ομοιόμορφη και ήρεμη. Μέσα στον κύκλο εικονίζονται οκτώ μουσικοί με ποικιλία οργάνων οι οποίοι συνοδεύουν το χορό των γυναικών. Οι μορφές αυτές αποτελούν μέρος των προφητών που βοήθησαν το Δαυΐδ στη σύνθεση των ψαλμών και που συχνά τον συνοδεύουν . Ο αριθμός τους συνδέεται και με την οκτώηχο . Η μικρογραφία αυτή εικάζεται ότι αποδίδει γαμήλιους κυκλικούς χορούς της αυλής (...) Ο διαχωρισμός ανάμεσα στους απλούς πολίτες που χόρευαν και στους επαγγελματίες χορευτές είναι ευκρινής από την ενδυμασία τους. Οι τελευταίοι διέθεταν πολυτελείς ενδυμασίες από ακριβά κεντημένα υφάσματα ενώ οι υπόλοιποι εμφανίζονται να χορεύουν με τα καθημερινά συνηθισμένα τους ρούχα (...) Πλήθος μαρτυριών υπάρχουν για τους κύκλιους χορούς . Ήταν πολύ διαδεδομένοι στο Βυζάντιο. Επιβίωσή τους αποτελούν τόσο ο σημερινός συρτός όσο και άλλοι τοπικοί κυκλικοί χοροί. Είναι βέβαιο ότι οι κύκλοι των χορών –κλειστοί ή ανοιχτοί- είχαν κατεύθυνση αντίθετη με τη φορά των δειχτών του ρολογιού. Ειδικά στους χορούς που συνόδευαν το μοιρολόι πίστευαν πως αν δεν ακολουθούνταν η συγκεκριμένη φορά το αίμα του νεκρού γύριζε και μετατρέπονταν σε βρικόλακα . Το χορευτικό αυτό σχήμα πιθανώς να συμβόλιζε ότι και το αρχαίο αλλά απαλλαγμένο από τα παγανιστικά στοιχεία: Τον αέναο κύκλο του χρόνου . Οι χορευτές κρατιούνται είτε από τις παλάμες είτε από τους ώμους είτε από τον καρπό.




5. Στον κώδικα Ζ479 της Μαρκιανής βιβλιοθήκης στη Βενετία που χρονολογείται στον 11ο αιώνα (f. 12 v) έχουμε μικρογραφίες σε δυο ζώνες. Η επάνω ζώνη έχει ταυτιστεί με σκηνή γάμου. Εκεί εντοπίζεται κι αυτή η γυναικεία μορφή που χορεύει φέρουσα πυρσούς, με το ύφασμα να υπερίπταται του κεφαλιού της. Το ύφασμα που κυμματίζει είναι δάνειο από την κλασική εποχή. Συναντάται και σε άλλα πολυτελή αντικείμενα της εποχής . Κάποιοι μελετητές υποστήριξαν ότι δεν πρόκειται για γυναίκες που πρόκειται να παντρευτούν αλλά για μαινάδες- μέλη του αρχαίου Διονυσιακού θιάσου, τις οποίες ο μικρογράφος μετέτρεψε σε βυζαντινές χορεύουσες νύφες. Το χειρόγραφο ανήκει στην κατηγορία των κλασικών κειμένων η αντιγραφή των οποίων έγινε συρμός κατά τον 12ο αιώνα μετά από παρότρυνση του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ’ Πορφυρογέννητου. Το αρχέτυπο πρέπει να τοποθετηθεί στον 3ο αιώνα και φαίνεται ότι οι περισσότερες από τις μικρογραφίες που κοσμούν τον κώδ. Ζ479 υπήρχαν στο αρχέτυπο αυτό.

6. Παλαιό επίσης θέμα θεωρείται το συμπόσιο των παιδιών του Ιώβ, στην οικία του πρεσβύτερου υιού του. Πρόκειται για σκηνή ενδεικτική των βασιλικών γευμάτων της εποχής. Η σκηνή περιγράφεται στο κεφάλαιο Α’ του Βιβλίου του Ιώβ. Σε κώδικα στη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά, κώδ. gr. 3, που χρονολογείται στον 11ο αιώνα (f. 17 v) έχουμε τα παιδιά του Ιώβ στο συμπόσιο. Η τέρψη των συνδαιτημόνων συμπληρώνεται με μουσικοχορευτική παράσταση. Παρατηρούμε δυο ορχηστές που χορεύουν στο εσωτερικό του βασιλικού σπιτιού, μπροστά στο πλούσιο τραπέζι όπου κάθονται οι υιοί και οι θυγατέρες του Ιώβ (Οι χορευτές συνοδεύονται υπό τους ήχους της μουσικής που παράγει ένας μουσικός με το χρυσό, φορητό αρμόνιό του). Πρόκειται για μια θαυμάσια εικόνα ενός πλούσιου, ενδεχομένως βασιλικού, γεύματος βυζαντινών χρόνων που το πρότυπό του θα πρέπει να αναζητηθεί στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα (...)Αξιοπρόσεκτες είναι οι πολυτελείς ενδυμασίες των παιδιών του Ιώβ. Κατά την πρώιμη περίοδο στα συμπόσια των πλουσίων η μουσική και ο χορός αποτελούσαν απαραίτητα στοιχεία της διασκέδασης. Επαγγελματίες μουσικοί και χορευτές καλούνταν για να τέρψουν τους συμποσιαζόμενους, συχνά μετατρέποντας τα τρικλίνια των οικιών σ’ένα είδος ιδιωτικού θεάτρου. Η συνήθεια αυτή συνεχίστηκε σ’όλη τη διάρκεια της ζωής της αυτοκρατορίας όπως μαρτυρούν τα σχετικά αποτρεπτικά εκκλησιαστικά κείμενα.

7. Ο χορός της θυγατέρας της Ηρωδιάδας, Σαλώμης, αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα και αρχαιότερα θέματα με απεικόνιση χορού . Το θέμα αυτό καθώς και άλλα που συνδέονται με εορταστικές εκδηλώσεις, συμπόσια και διασκεδάσεις, κατάφερε να επιβιώσει μέχρι και τους μεταβυζαντινούς χρόνους και να εξελιχτεί σ’ ένα σύνθετο τύπο ο οποίος παρουσιάζει αρκετές παραλλαγές .Υπήρξαν σαφώς πολλοί πρόδρομοι του τύπου ένας εκ των οποίων εντοπίζεται στο τετραευάγγελο της Λαυρεντιανής βιβλιοθήκης κώδ. VI. 23 (f. 29 r, b) όπου έχουμε διαδοχικά το χορό της Σαλώμης στο συμπόσιο του Ηρώδη και τον αποκεφαλισμό του Προδρόμου. Στη σκηνή του συμποσίου του Ηρώδη οι συνδαιτημόνες κάθονται γύρω από την τράπεζα με τα εδέσματα. Ακριβώς μπροστά από την τράπεζα χορεύει η θυγατέρα της Ηρωδιάδας. Φέρει ποδήρες ένδυμα με μακριές και φαρδιές χειρίδες οι οποίες καλύπτουν όλο το μήκος των χεριών της. Το κεφάλι της καλύπτεται από ύφασμα, το οποίο θυμίζει τουρμπάνι, και που απολήγει, στο ένα άκρο, σε κρόσσια .(...) Η Σαλώμη, με την πολυτελή της παρουσία και τον χυδαίο της χορό συνδυάστηκε με τη δραστηριότητα των ηθοποιών, των θυμελικών και των μιμάδων που η βυζαντινή πολιτεία θεωρούσε πόρνες . Τα λυγίσματα και οι συστροφές του κορμού αποκάλυπταν το κεφάλι και τα μαλλιά, τα χέρια και τα πόδια και ήταν γι’ αυτό το λόγο καταδικαστέα. Ο χορός της Σαλώμης έχει, ως προς το φιλολογικό του μέρος, παραλληλιστεί με το χορό των Μαινάδων και της Αγαύης, που κρατούν το κεφάλι του Πενθέα. Στο επεισόδιο του χορού της Σαλώμης η σεξουαλικότητα συμβαδίζει με την αγριότητα, και το βασιλικό συμπόσιο για τα γενέθλια Ηρώδη καταλήγει σε αποτρόπαιο φόνο με τον αποκεφαλισμό του Προδρόμου . Με το πέρασμα των χρόνων η σκηνή αυτή εξελίχθηκε σε μύθο, ο οποίος χρησίμευσε ως στερεότυπο του χορού, της γυναίκας και της αμαρτίας . Η Σαλώμη αντιπροσωπεύει εδώ τη γυναίκα χορεύτρια που διδάχτηκε το χορό και είχε ως στόχο όχι μόνο τη διασκέδαση και την τέρψη των συνδαιτημόνων, αλλά "μέσα από την πρόκληση και τον αισθησιασμό να ασκήσει επιρροή και πειθώ και να λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα στην παιδεία και τη ρητορική των ανδρών".

8. Στον κώδικα VΙ. 23 της Λαυρεντιανής βιβλιοθήκης, που χρονολογείται στο 12ο αιώνα (f. 58 r a) εικονογραφούνται οι σκηνές που περιγράφονται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο . Πρόκειται για τις σκηνές της σύλληψης και του εμπαιγμού του Χριστού. Ο χορευτής, που προπορεύεται της ομάδας, φέρει κοντό χειριδωτό χιτώνα και εκτελεί έντονη κίνηση περιστροφής του κορμού. Εντύπωση προκαλεί η κλίμακα στην οποία εικονίζεται ο χορευτής που υπερβαίνει την κλίμακα στην οποία εικονίζονται ο Χριστός και το πλήθος που τον συνοδεύει (...) Κοροϊδευτικοί χοροί συναντώνται σε πομπείες παραβατικών υπηκόων στις οποίες συμμετείχαν χορευτές, μουσικοί, γελωτοποιοί και πλήθος κόσμου. Επικεφαλής της πομπής βρίσκονταν χορευτές, οι οποίοι τραγουδούσαν ένα σκωπτικό τραγουδάκι για την κατάντια αυτών που είχαν ακονίσει τα ξίφη τους εναντίον του αυτοκράτορα και καλούσαν τα πλήθη της Κωνσταντινούπολης να σπεύσουν στα ανάκτορα. Η μικρή αυτή τελετή ενέτεινε σημαντικά τον διασυρμό του παραβάτη ώστε αυτός ικέτευε με νεύματα να θανατωθεί. Άμεσο εικονογραφικό παράλληλο των διαπομπεύσεων αυτών αποτελεί ο εμπαιγμός του Χριστού. Πρόκειται για ένα θέμα που σχετίζεται με το ρεπερτόριο του θεάτρου και τη θεατρική (μιμητική) αυτοσχέδια όρχηση περιπαικτικού χαρακτήρα.

9.Στον κώδικα gr. 746 της Βατικανής βιβλιοθήκης, που χρονολογείται στον 12ο αιώνα (f. 194 v) συναντάται και πάλι απεικόνιση του χορού της Μαριάμ και των Ισραηλιτισσών. Η χορεύτρια φέρει πολυτελή ενδύματα και στο κεφάλι λεπτή ταινία. Εντυπωσιακά είναι επίσης τα κόκκινα υποδήματα της.

22.8.09

A girl on (Saturday feels like a girl on) Sunday



1. Freudiana - Freudiana
2. Eye in the sky - The Alan Parsons Project
3. Waiting on the borderline - Barclay James Harvest
4. Moon In June - Soft Machine
5. The School of Instant Pain - Triumvirat
6. Time Maschine - Beggars Opera
7. In the Land Of Grey And Pink - Caravan
8. Point Of No Return - Eloy
9. It can happen - Yes
10. Free Hand - Gentle Giant
11. Jordrök - Änglagård
12. Dreamer - Supertramp
13. So Serious - Electric Light Orchestra
14. Innocent - Mike Oldfield & Anita Hegerland
15. Garden Party - Marillion

*foto1, foto2,foto3


Καταστάσεις




*Μερικές φορές είναι περίπλοκες. Άλλες, είναι εν δυνάμει περίπλοκες. τις περισσότερες είναι απλές. (οι καταστάσεις). Παράπονο κανείς ότι βαριέται;
**pics

19.8.09

[Φτώχεια ακα Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες]



1. Αφού η μοίρα μ' έκανε φτωχή (Κώστα Μάνεση - Απόστολου Χατζηχρήστου), Στέλλα Χασκίλ [1950]
2. Φτωχόπαιδο με γνώρισες - (Β.Τσιτσάνη) Μαρίκα Νίνου [1953]
3. Του μπατίρη το μεράκι - (Λίτσας Χαρμαντά) Λίτσα και Τόλης Χαρμαντά [1948]
4. Οι μπατήρηδες - (Γ.Μητσάκη) Άννα Μπέλλα, Ιωάννης Τατασόπουλος, Γιώργος Μητσάκης [1953]
5. Είμαι φτωχός και δεν με θες, (Κ. Μάνεση - Βούλας Δερέμπεη), μαζί με Στελλάκη, Στέλλα Χασκίλ [19;;]
6. Ο κόσμος πλούτη λαχταρά - (Σ.Παγιουμτζή) Στράτος Παγιουμτζής [1939]
7. Τα τάλιρα - (Γ.Μητσάκη) Σταύρος Τζουανάκος [1950]
8. Της φτώχειας τα κουρέλια /Φτώχεια που με κουρέλιασες, (Ε. Παπαγιαννοπούλου - Β. Τσιτσάνη] Τσιτσάνης,Θ.Γιαννόπουλος, Σ. Χασκίλ [1952]
9. Όσοι έχουνε πολλά λεφτά - (Μ.Βαμβακάρη) Μ.Βαμβακάρης [1936]
10. Φτωχέ διαβάτη - (Β. Τσιτσάνη) Σωτηρία Μπέλου [1951]
11. Καταραμένη φτώχεια (Α. Χατζηχρήστου - Γ. Λελάκη), Α. Χατζηχρήστοs - Γ. Σταμούληs [1946]
12. Το παλτό - (Γ.Μητσάκη) Σωτηρία Μπέλλου, Στελλάκης Περπινιάδης [1948]
13. Αψιλιες - (Γ. Ασίκης), Κ. Ρουκουνας

14. Φτώχεια - (Ζ.Ιακωβίδη-Μ.Μαργαρίτη-Σπ.Περιστέρη) Φώτης Πολυμέρης,Έλσα Λάμπο [1949]
15. Φτώχεια μαζί με την τιμή - (Π. Τούντας), Ρ. Αμπατζή
16. Γεια σου λεβεντιά μου φτώχεια - (Δ.Γκοΰτη - Στ.Χρυσίνη) Ιωάννης Κουλουκάκης [1955]
17. Το χρήμα δεν το λογαριάζω - (Μ. Χιώτης), Σ. Παγιουμτζής
18. Φτωχό πανωφοράκι μου - (Μ.Μάτσα - Σ.Περιστέρη) Στράτος Παγιουμτζής, Γιώργος Κάβουρας [1938]
19. Το φτωχοκόριτσο - (Γ. Μητσάκης), Ρ. Στάμου [1948]

20. Το φτωχοκάλυβο - (Μ.Χιώτη) Ρένα Ντάλλια, Στέλιος Καζαντζίδης [1953]

*Στο κατώφλι της πτώχευσης ταιριάζει ένα ζέσταμα


16.8.09

[paused]



*The music played αλά φινλανδικά σε μια εξαιρετική ερμηνεία από την Carola Standertskjöld. μικρή παύση για μπύρα κι άδειασμα στο τζουκμπόξ.

13.8.09

We're only young once - Τα μαντήλια της νοσταλγίας ΙΙ




Όσον αφορά στη μουσική επένδυση των έργων του ο Kaurismaki αποδεικνύεται φοβερά εκλεκτικός. Ο, τιδήποτε επιλέγει να χρησιμοποιήσει έχει προηγουμένως ενσωματωθεί στο Καουρισμακικό σύμπαν: Οπαδός του Tchaikovsky (έχει επανειλημμένα χρησιμοποιήσει την συμφωνία No. 6, “Pathétique” - εντοπίζεται σε επτά τουλάχιστον ταινίες του) και του Shostakovich (σε πέντε ταινίες). Αγαπάει με πάθος το φινλανδικό ταγκό και ειδικότερα τον βασιλιά Olavi Virta ( το “Sä et kyyneltä nää” - You will not see a tear χρησιμοποιήθηκε σε τρεις ταινίες: Calamari Union/ Drifting Clouds/ Lights in the Dusk), τον Reijo Taipale, τον Henry Theel, τον Markus Allan, τηνAnnikki Tähti και τον Τapio Rautavaara. Είναι θαυμαστής του Εσθονού βαρύτονου Georg Ots και του Σουηδού τενόρου Jussi Björling. Έχει χρησιμοποιήσει αισθηματίες του chanson francaise όπως τον Serge Reggiani και τον Fred Gouin. Κοντά στους αστικούς μύθους που επιλέγει να παρουσιάσει θα μπορούσε να συγκαταλέγεται και ο Blind Lemon Jefferson. Η λίστα περιλαμβάνει ακόμα ροκαμπιλάδες κάφρους όπως οι Melrose, ηλικιωμένη φολκ του Toshitake Shinohara και Masao Onose, ιάπωνες βιρτουόζους της παρωδίας Crazy Ken Band, σέρφερς όπως οι The Blazers, ροκίζουσα σόουλ με τους The Regals, ορχηστρική άκα Anssi Tikanmäki, ροκ-κάντρυ με τον Marko Haavisto & το συγκρότημα Poutahaukat, Badding Rockers, άγγλους wannabe Beatles (που αφού είδαν κι απόειδαν στην Βρετανία, μετανάστευσαν στην Φινλανδία όπου και μεσουράνησαν την δεκαετία του 60') The Renegades, παράξενους τύπους με ονόματα όπως Harri Marstio και Antero Jakoila (όχι δεν είναι στριμμένο άντερο) καθώς και μακαρίτες βετεράνους όπως ο Joe Strummer. Συνεχίζει με Carlos Gardel και τελειώνει με Leningrad Cowboys.
Όλα αυτά βρίσκονται στο έργο του τόσο ανακατωμένα και συνάμα σε τέτοια άτακτη αρμονία με αυτό που δεν βρίσκουν κανένα θεατή αδιάφορο. Ακόμη και ο Joe Strummer στο I Hired a Contract Killer ερμηνεύει κάτι μεταξύ ροκ-ρέγκε-ποπ, ένα συμπίλημα μουσικών ιδιωμάτων που καλύπτει μια περίοδο σαράντα και πλέον χρόνων. Αυτό συμβαίνει διότι συχνά η μουσική χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο διαλόγων/ σε αντίστιξη. Επομένως, κάθε μουσικό ύφος οφείλει να προσεγγίζει αυτό που θα έπρεπε αλλιώς να ειπωθεί.




VIDEOS
1. Arvottomat (1982) - The Worthless
2. Crime and Punishment (1983)
3. Calamari Union (1985)
4. Rocky VI (1986), short
5.
Varjoja paratiisissa (1986) - Shadows in Paradise
6.
Thru the Wire (1987), short
7. Rich little bitch (1987), short
8. L.A. Woman
(1987), short
9.
Hamlet liikemaailmassa (1987) - Hamlet Goes Business
10. Ariel (1988)
11. Leningrad Cowboys Go America (1989)
12. Tulitikkutehtaan tyttö (1990) - The Match Factory Girl
13. I Hired a Contract Killer (1990)
14. Those Were The Days (1992), short
15. These boots (1992), short
16. La vie de bohème (1992)
17. Pidä huivista kiinni, Tatjana (1994) - Take Care of Your Scarf, Tatiana
18. Leningrad Cowboys meet Moses (1994)
19. Total Balalaika show (1994)
20. Kauas pilvet karkaavat (1996) - Drifting Clouds
21. Juha (1999)
22. Mies vailla menneisyyttä (2002) - The man without a past +1, +2, +3
23. Dogs have no hell (2002), short
24. Laitakaupungin valot (2006) - Lights in the dusk

"American cinema is dead, the European one is dying - and I'm not feeling particularly well either."

Aki Kaurismaki, 1986.

για το τρίτο και τελευταίο μέρος εδώ.

12.8.09

We're only young once - Τα μαντήλια της νοσταλγίας I

*Αυτό είναι το ποστ νο. 100 . Αποφάσισα να το γιορτάσω με ένα εκτεταμένο αφιέρωμα.

Όποτε σκέφτομαι τις ταινίες του Καουρισμάκι νιώθω σαν να επιπλέω στο πέλαγος της νοσταλγίας. Πολύ μελό για τα γούστα μερικών, αλλά είναι μια προσωπική αλήθεια/ αδυναμία/ ιστορία. Στο μυαλό επιστρέφουν σχολαστικά το βαλιτσάκι της ξενιτιάς, αυτό που κράταγε ο παππούς με δυο σώβρακα και δυο πουκάμισα όταν έφτασε μετανάστης στο Λονδίνο, οι παιδικές φωτογραφίες της μάνας μου, οι προπολεμικές - γιατί οι μεταπολεμικές είναι συννεφιασμένες και κάπου χάνουν και φυσικά οι βεντούζες της γιαγιάς. Βρίσκονταν πάντοτε στο συρτάρι του κομοδίνου, κάτω από διπλωμένα μαντήλια που κανείς δεν χρησιμοποιούσε. Εκεί ήθελα πάντα να πειράζω, τα μαντήλια αλλοτινών εποχών που δεν ήτανε δικά μου και που κανείς δεν φαινόταν να χρειάζεται πια. Υπήρχε κάτι μαγικό σ' εκείνη την ενασχόληση, που δεν κατάφερα τελικώς να αιχμαλωτίσω (πέρα από ένα φευγαλέο αίσθημα συγκίνησης, που εκπίπτει μάλλον απ' το ορίτζιναλ).

Το 2003 ήμουνα 19 χρονών. Η Κλαυθμώνος ήταν άδεια και κρύα.
Στο Άστυ προβαλλόταν η ταινία "Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν". Σκηνοθέτης ήταν κάποιος Φινλανδός, με αστείο όνομα που δεν μου θύμιζε κάτι. Δεν γνώριζα τίποτε γι' αυτόν κι ούτε θυμόμουνα να είχαμε συζητήσει γι' αυτόν στο μάθημα της ιστορίας του κινηματογράφου. Φύσαγε όμως δυνατά και χρειαζόμουνα, άμεσα, κοντινό καταφύγιο. Ευτυχώς λειτούργησε το ένστικτο και σβέλτα κινήθηκα προς το Άστυ.




O Aki Olavi Kaurismäki γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1957 στην πόλη Orimattila στη νότια Φινλανδία. Λόγω της δουλειάς του πατέρα του - ήταν πωλητής - πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε συνεχείς μετακινήσεις στο εσωτερικό της χώρας. Περί τα τέλη της δεκαετίας του 70' - και αφού είχε καταφέρει να απορριφθεί από την Φινλανδική σχολή κινηματογράφου εξαιτίας του άκρατου κυνισμού που τον διέκρινε - ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες δουλειές του ποδαριού, οι οποίες του εξασφάλιζαν την επιβίωση. Μέσα σ' αυτό τον κύκλο, των ταπεινών και καταφρονεμένων, των εργατών και των περιθωριακών, των περήφανων και μεγαλόψυχων, των βιοπαλαιστών, των απλών κι όχι απλοϊκών, κατάφερε να βρει τον δρόμο του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 80' και με τη βοήθεια του μεγαλύτερου αδερφού του, Mika Kaurismäki, ο οποίος είχε μόλις επανέλθει από τις σπουδές του στη Γερμανία, επιστρέφει στην τέχνη. Το 1981 τον συναντάμε βοηθό σεναριογράφου στην ταινία του Mika "Valehtelija" - The Liar, όπου πρωταγωνιστεί ως νεαρός Ville Alfa. Την ίδια χρονιά τα δυο αδέλφια σκηνοθετούν από κοινού το μουσικό ντοκυμαντέρ "Saimaa-ilmiö" - The Saimaa Gesture, ένα αφιέρωμα στην ροκ σκηνή της Φινλανδίας, ενώ το 1982 ο Aki βοηθάει τον αδερφό του τόσο στο "Jackpot 2" όσο και στο εξαιρετικό "Arvottomat" - The Worthless, όπου και πάλι εμφανίζεται ως Ville Alfa. Παράλληλα με τις καλλιτεχνικές τους δραστηριότητες, τα δυο αδέρφια ιδρύουν το 1980 την δική τους εταιρεία παραγωγής, "Villealfa Filmproduction Oy" [εμπνευσμένο από το "Alphaville, une étrange aventure de Lemmy Caution" (1965)] αποτίοντας έτσι, φόρο τιμής, στον αγαπημένο τους σκηνοθέτη Jean-Luc Godard. Από τότε κι έπειτα οι δρόμοι των αδερφών Καουρισμάκι χώρισαν, αφού επέλεξαν τη λύση της προσωπικής καρριέρας. Ακολούθησαν τελείως διαφορετικές πορείες και είμαι πολύ ευχαριστημένος γι'αυτό. Τουλάχιστον δε χάθηκαν ο ένας μέσα στον άλλο.



Ο Aki επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το έργο των Godard , Yasujiro Ozu, Jean-Pierre Melville, Robert Bresson και από τα αμερικανικά film noir. Ιδιαίτερα φαίνεται ότι τον επηρέασε, όπως ο ίδιος εξομολογείται, το αριστούργημα του Jean Vigo, "L'Atalante" (1934) καθώς και το "L'âge d'or" (1930) του Buñuel. Έμμεσες επιρροές δέχτηκε τόσο από τον βρετανικό ρεαλισμό της δεκαετίας του 60' όσο κι από τις τσέχικες, πολωνικές και γιουγκοσλαβικές παραγωγές της ίδιας εποχής που περιγράφουν τις ζωές βιοπαλαιστών ή απλών ανθρώπων που κάνουν την δικιά τους επανάσταση με τον δικό τους τρόπο. Από τον Jean Renoir, τον μαιτρ του ποιητικού ρεαλισμού υιοθέτησε την αρχή του ψαρά: ένας σκηνοθέτης μοιάζει πολύ με τον ψαρά. Δεν δημιουργεί ψάρια. Απλώς τα ψαρεύει.

Για μέρος ΙΙ και ΙΙΙ