25.10.09

A girl on (a spooktacular) Sunday

.........
Night Of The Vampire - The Moontrekkers
The Bat - The Ventures
Νυχτερίδες κι αράχνες - Στελλάρας
Til The Following Night - Screaming Lord Sutch & The Savages
Wet Nightmare - The Cramps
I Want To Bite Your Hand - Gene Moss & The Monsters (παρωδία του I want to hold your hand των Beatles)
Monster Mash - Bobby "Boris" Pickett & The Cryptkickers
Season Of The Witch - Donovan [από το Hungry Wives (1972) γνωστό και ως Season of the Witch του George A. Romero]
Ghost Riders in the Sky - Johnny Cash
Devil In Her Heart - The Beatles
Mr. Ghost Goes To Town - The John Buzon Trio
The Blob - The Five Blobs [από την ομώνυμη ταινία The Blob (1958)]
Haunted House - Jumpin’ Gene Simmons
Ultra Twist - The Cramps
Black Bottom - The Troggs
Boris the Spider - The Who
Vampire - Destroy All Monsters
The Witch - The Rattles
Φαντασματάκι - Καίτη Γαρμπή
Bébé Vampire - Lio
Please Mr. Gravedigger - David Bowie
Ave, Lucifer - Os Mutantes
Ulalume - Jeff Buckley
Careful With That Axe, Eugene - Pink Floyd
The Exorcist Theme Song - Mike Oldfield

*Sunday girl's hidden agenda: "Vincent" (Short)
* *Κανονικά, για τα παραπάνω έπρεπε να γίνει λόγος σε δυο ξεχωριστές αναρτήσεις (δεν μπορούσα να παραλείψω τίποτε όμως -υπάρχει μια προσωπική σεάνς - και ήθελα να είναι μαζί τελικώς...οπότε προέκυψε αυτό το ελαφρώς έξτρα ποστ - αφιέρωμα Χάλλοουϊν).

Ινστιτούτο Ομορφιάς: "Λεωφορείον το πάθος"



*Μπαίνω στο λεωφορείο και κάθομαι στην αγαπημένη μου θέση - παρατηρητήριο (στο παράθυρο) αλλά όχι ακριβώς. Βασικά κάθομαι στη διπλανή-από-την-αγαπημένη επειδή στο παράθυρο κάθεται μια μεσήλικη με χιλιάδες σακούλες σουπερμαρκετ που λαγοκοιμάται κιόλας, απ' ό, τι καταλαβαίνω. Έχω τσαλακωθεί στην προσπάθεια μου να προλάβω το λεωφορείο, και είμαι κάπως αμήχανος σ' αυτή τη θέση, λαχανιασμένος, σκέφτομαι τι να ακούσω. Αναγκαστικά κοιτάω αόριστα -και καλά- μέσα στο λεωφορείο (ευτυχώς είναι μισοάδειο), ψάχνοντας σημείο φυγής, αφού δεν μπορώ να εκτονωθώ κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο. Οτι και δεν έχουν περάσει 5' αφότου μπήκα, αντιλαμβάνομαι μια κυρία απέναντι να κλαίει. Βλέπω τις υγρές μαύρες γραμμές να κερδίζουν έδαφος, το δέρμα της έχει γίνει ροδί αλλά δεν μ' έχει δει που την κοιτάω. Τρία λεπτά μετά μπαίνουν δυο γυναίκες, δεν προλαβαίνω να τις περιεργαστώ όταν η μια χώνεται στον κόρφο της μεγαλύτερης σε ηλικία και αναλύεται σε σιγανά αναφιλητά. Τελικώς ακούγεται βόμβος από κινητό ο οποίος με θέτει σε κίνηση -τόση ώρα βρισκόμουν σε λήθαργο μ' αυτά και μ' αυτά. Το σηκώνει η γυναίκα που κάθεται στο ακριβώς πίσω κάθισμα, και την οποία δεν μπορώ να δω. Κάνει γενναίες προσπάθειες να μιλήσει σιγανά, ακούω 'δεν μπορώ άλλο', 'μα γιατί', 'έχεις λαθος' η κάθε συλλαβή πιο κλαίουσα από την προηγούμενη, νιώθω ότι βρίσκομαι σε μυστηριώδες πλατώ κι αυτός ο θίασος έχει μόλις βγει από κάποιο παλιομοδίτικο ινστιτούτο ομορφιάς όπου όλοι λένε τον πόνο τους.