[Κούρασις. Είχα σχεδόν ξεχάσει πόσο δύσκολη είναι η επανάσταση. Φυσιολογικά. Διότι κατά τα άλλα οι μέρες εξελίσσονται ομαλώς, όπως θα' πρεπε ίσως αυτή την εποχή. Η διάδοση της εγγραμματοσύνης στο προτεσταντικό σύμπαν, η ετερότητα και η θέση της εικόνας είναι μάλλον θέματα που δεν ενδιαφέρουν και πολλούς, συνεπώς δε θα επεκταθώ. Όταν ανακάλυψα ότι δεν ενδιαφέρουν ούτε και μένα ήταν δυστυχώς αργά. Τό μόνα που κράτησα και τα οποία απετέλεσαν σανίδες σωτηρίας στον ωκεανό της αμφιθεατρικής πλήξης είναι τα περισταστικά εικονοκλαστικής βίας, όπου ένας τύπος χέζει στο στόμα ενός αποκαθηλωμένου εσταυρωμένου, ένας Άγιος Φραγκίσκος με γαϊδουρινά αυτιά κι ορισμένα εμπνευσμένα ονόματα όπως Κλοτθίλδη, Μπρουνχίλδη, Φρεδεγούνδη. Συνοπτικά.]
