Say goodbye to the little sassy girl

Η Mijn Schatje σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης. Δεν ξέρω ποια ταινία ταιριάζει περισσότερο για αντίο και με συντρίβουν οι αποχαιρετισμοί.

Εύχομαι να μπορούσα να ζήσω σιωπηλά σαν σαλιγκάρι. Θα είχα πάντα ένα κέλυφος.

Είδα το King of the Hill (1993) του Steven Soderbergh, ο μικρός πρωταγωνιστής είναι κούκλος (μικρός) και ασυναίσθητα -λέμε τώρα- πάτησα στο προφίλ του στο IMDB. Και το όνομα αυτού Jesse Bradford btw, όχι πως σας ενδιαφέρει αλλά λέμε τώρα. Εκεί ανακάλυψα ότι είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο αμερικανικό ριμέικ του κορεάτικου "My Sassy Girl". Δεν θέλω να ξέρω καθόλου πόσο μάπα είναι το ριμέικ.

Καταλήγω στο ότι ήθελα να σχολιάσω το κορεάτικο πρωτότυπο.
Ουφ.
Yeopgijeogin geunyeo (2001)και είναι ότι ήθελες να δεις μετά τον αποχαιρετισμό. Μία genuine αισθηματική κωμωδία με υπόβαθρο ρεπανάκια. Είναι τόσο καθηλωτικά naive το αποτέλεσμα που φέρνει την ταινία σε επίπεδα υψηλής τέχνης.

Πριν από κάποιες μέρες είχα μια σύντομη συζήτηση σχετικά με τη συναισθηματική νοημοσύνη. Σήμερα αναρωτιέμαι αν υπάρχει καν. Και αν υπάρχει που μπορεί να κρύβεται.

Φρρρρρρρρρρρρρρρρτ...