.
.
Οι παραξενιές του καιρού μου θύμισαν το "Frost at Midnight", του Coleridge.
Therefore all seasons shall be sweet to thee,/ Whether the summer clothe the general earth/ With greenness, or the redbreast sit and sing/ Betwixt the tufts of snow on the bare branch/ Of mossy apple-tree, while the nigh thatch/ Smokes in the sun-thaw; whether the eave-drops fall/Heard only in the trances of the blast,/ Or if the secret ministry of frost/ Shall hang them up in silent icicles,/ Quietly shining to the quiet Moon.
Προσπαθώ να θυμηθώ ποιός συνομήλικός του λογοτέχνης κατανάλωνε ωμό κρέας για να βλέπει οράματα. Δεν είμαι σίγουρος αν πείναγε παράλληλα ή αν θυσίαζε το στομάχι του για τα οράματα... Καμιά ιδέα κάποιος;
*pics
