"Όταν συμβαίνει να καταργούνται κάποιες αξίες, εμφανίζονται ορισμένα συναισθήματα και πάθη (τρόμος, αγανάκτηση, φρίκη κ.τ.λ.) που προκαλούν διέγερση στον άνθρωπο , όταν σκέφτεται πως η πράξη ή η βούληση του άλλου θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. Η διέγερση αυτή υποχωρεί όταν "στέκει προ οφθαλμών το αμετάβλητο και αναπότρεπτο της κατάργησης αξιών -ως μια ειδητική αδυνατότητα. Τότε εμφανίζεται η τραγική θλίψη, η οποία δεν εμπεριέχει καμμιά διέγερση, αλλά, αντίθετα, έχει μια χροιά ικανοποίησης. Έχει εξαλειφθεί κάθε επιθυμία ακύρωσης του γεγονότος (που οδήγησε στην κατάργηση μιας αξίας), λόγω της συνειδητοποίησης της "ειδητικής αναποτρεπτικότητας". Για το λόγο αυτό, η τραγική θλίψη είναι ψυχρή, σιωπηλή και μεγάλη. Έχει βαθύτητα και ευρύτητα. Δεν συνδέεται με οδύνη, αλλά με εγκαρτέρηση και συμφιλίωση με ό,τι αναπότρεπτο συμβαίνει."*Σημειώσεις στο έργο του Μ. Scheler " Το φαινόμενο του τραγικού".
**Είδα επίσης το Nordkraft (2005) του Ole Christian Madsen. Valium, LSD, coke, heroin, methadone, opium, Rohypnol, crystal meth, morphine, mescaline, amphetamine, C vitamins, D, vitamins, hashish, pot, hash-oil, skunk. Τον Στέσο τον αγάπησα. Αποτελεί σημείο αναφοράς στην ταινία. Διότι όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες παραπέμπουν στο (ενοχλητικό) ρέκβιεμ για ένα (τελειωμένο) όνειρο. Τον θυμάσαι (τον Madsen) από το Prag (2006) και το Flammen & Citronen (2008);
