19.5.09
ECHO
Έχω την εντύπωση ότι θα ξυπνήσω ξαφνικά και θα’ ναι σαν ξενέρωμα από παρατεταμένο μεθύσι. Κάπως άβολα και για τον Αυγουστίνο που προτιμάει να κοιμόμαστε όλοι.
Κάτι μ’αυτά τα σουρρεάλ απογεύματα που ζω τις τελευταίες δυο βδομάδες.
Εξηγώ. Υπάρχει το ωδείο. Από το δωμάτιο που βρίσκομαι ακούω ταυτόχρονα, μια –ελπίζω όχι καραφλή -wannabe τραγουδίστρια όπερας, (aka: αρκετά- καραφλιάζω- εγώ- που- εξαναγκάζομαι- ν’ακούω), τη δασκάλα του πιάνου να μετράει χτυπώντας παλαμάκια το ρυθμό (μικρός πιωμένος /φοράει i-pod/δεν υπάρχει) και έναν τύπο που νομίζει ότι θέλει να γίνει ντράμερ (σκοτώνω –παλαβές- μύγες- πάνω- στα- κύμβαλα).
Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι αυτό το ωδείο είναι για κωφούς.
Und hier ist das Echo. EEEEEEEEchOOOOOOOOOOO
Κάτι μ’αυτά τα σουρρεάλ απογεύματα που ζω τις τελευταίες δυο βδομάδες.
Εξηγώ. Υπάρχει το ωδείο. Από το δωμάτιο που βρίσκομαι ακούω ταυτόχρονα, μια –ελπίζω όχι καραφλή -wannabe τραγουδίστρια όπερας, (aka: αρκετά- καραφλιάζω- εγώ- που- εξαναγκάζομαι- ν’ακούω), τη δασκάλα του πιάνου να μετράει χτυπώντας παλαμάκια το ρυθμό (μικρός πιωμένος /φοράει i-pod/δεν υπάρχει) και έναν τύπο που νομίζει ότι θέλει να γίνει ντράμερ (σκοτώνω –παλαβές- μύγες- πάνω- στα- κύμβαλα).
Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι αυτό το ωδείο είναι για κωφούς.
Und hier ist das Echo. EEEEEEEEchOOOOOOOOOOO
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
