Βιο - γραφία (1975)

Πρόκειται για μια ταινία του Θανάση Ρεντζή. Είχα την τύχη να την παρακολουθήσω στα πλαίσια ενός φεστιβάλ πειραματικού κινηματογράφου, τον Ιούνιο του 2006. Ο σκηνοθέτης ήταν παρών. Τελείως πριβέ καταστάσεις, μη φανταστείς φεστιβάλ με ουρές κόσμου να συρρέουν και να σπρώχνονται. Η επαρχία.
Και μετά η ταινία. Γκραβούρες σε κίνηση. Κάπως σαν κινούμενη χαρτοκοπτική φαντάσου.
Το εγχείρημα του σκηνοθέτη ήταν αρκετά δύσκολο -να δουλεύει με τόσες πολλές και διαφορετικές φιγούρες και να στήνει μικρόκοσμους κολάζ- αλλά το πέτυχε με ένα αποτέλεσμα πρωτοπόρο και άκρως ενδιαφέρον. Γκραβούρες, αναπαραστάσεις της Ευρωπαϊκής αστικής τάξης του 19ου αιώνα, του ιδεολογικού υπόβαθρου, των ανησυχιών, και των μύθων της. Κάπως σαν ο μύθος της εξέλιξης της τάξης αυτής και του impact που είχε σε ό,τι ακολούθησε (γέννηση, παιδική ηλικία, ενηλικίωση, θάνατος). Βιο-γραφία.
Δεν είχα ξαναδεί τίποτα παρόμοιο και η ποιητική του αφηγητή ψιλοακατανόητη για εκείνες τις μεγάλες ώρες, αλλά μου άρεσε. Το βρήκα ελιτίστικο με μια απλότητα αφοπλιστική - δεν είναι της ώρας τώρα να εξηγήσω το πίστευε και μη ερεύνα.
Θυμάμαι πόσο είχα ενθουσιαστεί από κείνη την ανορθόδοξη χαρτοκοπτική, πόσο με συγκίνησε ο τόνος του σκηνοθέτη και πόσο θα' θελα κάποιος να μου εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνει κανείς σινεμά, λες για τον εαυτό του μόνο.

Κι όμως, εκεί έξω ήταν μια επαρχία.

http://vandimir.blogspot.com/2009/05/blog-post.html
http://us.imdb.de/title/tt0292335/awards

I See the Boys of Summer

I I see the boys of summer in their ruin/ Lay the gold tithings barren,/Setting no store by harvest, freeze the soils;/Theire in their heat the winter floods/Of frozen loves they fetch their girls,/And drown the cargoed apples in their tides. These boys of light are curdlers in their folly,/Sour the boiling honey;/The jacks of frost they finger in the hives;/There in the sun the frigid threads/Of doubt and dark they feed their nerves;/The signal moon is zero in their voids. I see the summer children in their mothers/Split up the brawned womb's weathers,/Divide the night and day with fairy thumbs;/There in the deep with quartered shades/Of sun and moon they paint their dams/As sunlight paints the shelling of their heads. I see that from these boys shall men of nothing/Stature by seedy shifting,/Or lame the air with leaping from its hearts;/There from their hearts the dogdayed pulse/Of love and light bursts in their throats./O see the pulse of summer in the ice. II But seasons must be challenged or they totter/Into a chiming quarter/Where, punctual as death, we ring the stars;/There, in his night, the black-tongued bells/The sleepy man of winter pulls,/Nor blows back moon-and-midnight as she blows. We are the dark deniers, let us summon/Death from a summer woman,/A muscling life from lovers in their cramp,/From the fair dead who flush the sea/The bright-eyed worm on Davy's lamp,/And from the planted womb the man of straw. We summer boys in this four-winded spinning,/Green of the seaweed's iron,/Hold up the noisy sea and drop her birds,/Pick the world's ball of wave and froth/To choke the deserts with her tides,/And comb the county gardens for a wreath. In spring we cross our foreheads with the holly,/Heigh ho the blood and berry,/And nail the merry squires to the trees;/Here love's damp muscle dries and dies,/Here break a kiss in no love's quarry./O see the poles of promise in the boys. III I SEE THE BOYS OF SUMMER IN THEIR RUIN. MAN IN HIS MAGGOT'S BARREN. AND BOYS ARE FULL AND FOREIGN IN THE POUCH I AM THE MAN YOUR FATHER WAS. WE ARE THE SONS OF FLINT AND PITCH. O SEE THE POLES ARE KISSING AS THEY CROSS. Dylan Thomas