Συνεχίζω να λαμβάνω την αλληλογραφία του A**** Ali Baba A**** A**. Σήμερα ας πούμε, ήρθε ένας μυστήριος φάκελος από κάποια τράπεζα. Δεν τολμώ ν' ανοίξω κανένα αν και ο πειρασμός στριμώχνεται σιωπηλά - εισέρχεται από κάποιες ανόητες εγκεφαλικές τρύπες. Και σε κείνες τις μεγάλες ώρες -οπότε και συμβαίνει αυτό- δεν έχω στόκο. Με την ίδια, παρασιτική απορία περιεργάζομαι το βίντεο που βρήκα σ' ένα ψηλό ντουλάπι (δυστυχώς δεν συνοδευόταν από vhs), αφότου μπήκα στο σπίτι.
Ίχνος όμως του ανθρώπου, κανένα. Αντίθετα, είναι σα να μην υπήρξε ποτέ.
Ίχνος όμως του ανθρώπου, κανένα. Αντίθετα, είναι σα να μην υπήρξε ποτέ.
*Ο Αλή Μπαμπά ήταν προηγούμενος ένοικος του διαμερίσματός μου. Δε ζει πια διότι τον δολοφόνησαν (οι σαράντα κλέφτες) μέσα στο υπνοδωμάτιο του/μου (κατά πάσα πιθανότητα). Λέω κατά πάσαν πιθανότητα γιατί κάθε που ρωτάω τη σπιτονοικοκυρά μου γι αυτό σταυροκοπιέται κι επικαλείται κάποιον άγιο, το όνομα του οποίου δεν έχω καταφέρει να συγκρατήσω.
