Έλλη

*Τελικά οι χοντρές στάλες που περίμενα (δεν κάνω εκπτώσεις) με προσπέρασαν με υποσχέσεις. Κάθε που συμβαίνει αυτό μένω με το αίσθημα της μικρής εγκατάλειψης, που με ενοχλεί -στην πραγματικότητα- και είναι ανίκητο.
Πέρασα το δεύτερο μισό του απογεύματος βουλιάζοντας σε κούπες τσάι, περιμένοντας το τραίνο από την Πράγα.
Αυτό δεν έφτασε ποτέ (μάλλον) και η Έλλη αγνοείται.