recut

Film directed by Luc Lagier for the Carrosse d'Or or Golden Coach prize 2016, awarded to filmmaker Aki Kaurismäki by the Society of Film Directors (SRF) and projected at the Fortnight's opening ceremony of the filmmakers at Cannes.

Άστυ

[* εδώ εδώ/ αναδύομαι και σας χαιρετώ πουπουλοφόρος, αειφόρος, ζωηφόρος/ πάνε τα χωριά, η καθαρή εξοχή, οι σπασμένες λεκάνες στα νάιτ κλαμπς / οι γκόμενες με τους ζουρλομανδύες και τα νύχια γυπαετού/ το υπερατού της κωμόπολης με τον ποδηλατόδρομο/ η παραίσθηση της ευκολίας - πόσο απρόσμενα μεγαλώνει το υδροκέφαλο αυτό μωράκι/ οι τσομπαναρέοι με τα ορμονοθρεφτάρια τους στις στάνες και στα θερμοκήπια/ και τελικά όλη η αλήθεια ήταν πάντοτε στη θάλασσα και στο μπάσκετ/ οι χομπίστες ας επιμένουμε λίγο ακόμα στις φρίκες μας]

pic: Under the Blossoming Cherry Trees -Masahiro Shinoda, 1975

Φρόγκυ

[* Η μικρή Evelyn Lambart ήταν κωφή αλλά μπορούσε να δει πράγματα που δεν τα έβλεπαν οι άλλοι άνθρωποι. Έτσι όταν μεγάλωσε, έφτιαξε μεταξύ άλλων κι αυτή την υπέροχη οπτικοακουστική εκδοχή του δημοτικού τραγουδιού της Αγγλίας 'Frog went A -Courting' -εμφανίζεται σε πρωταρχική μορφή το 16ο αιώνα- κι αυτή εδώ είναι η εκδοχή του Μάικ για τα βροχερά σας πρωινά βατραχάκια μου.]

Μη έχοντες

[Slim: Who was the girl, Steve?

Steve: Who was what girl?

Slim: The one who left you with such a high opinion of women.]

rip

Επέτειος

[* κίνηση πολλή/ προς πάσα κατεύθυνση/ ένα πράμα περίεργο/ ανήμερα της εικοσάρας του Κομπέιν στα επείγοντα / με ξεθωριασμένο μπλουζάκι ύπνου Νιρβάνα, επίσης εικοσαετίας (σχεδόν)/ με σποτάρει ειδικευόμενος και με σώζει από βέβαιο θάνατο/ τίποτα, πραγματικά, δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή κουνέλια μου/ αν και τελικά όταν με ρώτησαν ποιος με κούραρε/ η αδίστακτη απάντηση/ αυτός με το μαλλί σαν καμμένο δάσος (αφού είχα σωθεί)/ για να επικυρώσει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν/ τις μέρες της σκέψης/ αποφάσισα να καταγράψω όλο τον κόσμο που με βοήθησε/ τα δυο απόκοσμα εικοσιτετράωρα/ και ήταν εκπληκτικά πολύς/ περιττό να αναφέρω ότι το μπλουζάκι θα φυλάσσεται στο εξής σαν τίμιο ξύλο/  μου τηλεφώνησε η Σ. για να μου πει ότι δεν έχει καθόλου λεφτά/ ούτε το αμάξι δε μπορεί να κυκλοφορήσει/ και πουλάει διάφορα πράγματα από το σπίτι/ και κοσμήματα της μαμάς της/ ήταν ήρεμη/ προσπαθούσα να φανταστώ την εικόνα της/ κι όλο μου ερχόταν στο μυαλό η σκηνή στο Τελευταίο ψέμα του Κακογιάννη (γύρω στο 1:10) που πάει η Λαμπέτη να πουλήσει ένα πίνακα του Γύζη τάχα γιατί τους περισσεύει - όταν πετάγεται η έκπτωτη αριστοκρατία, η μάνα της, για να προσθέσει ότι στη θέση του θέλουν να βάλουν και καλά ένα Utrillo/ υποθέτω ότι αν η Σ. πουλήσει τα χρυσαφικά δεν θα το μάθει ποτέ κανείς ούτε χρειάζεται να βάλει κάτι στη θέση τους/ κάτι είναι κι αυτό/ ήθελα να της πω ότι έφτιαξα το αγαπημένο της γλύκισμα ινδοκάρυδο-σοκολάτα/ αλλά έπρεπε να κλείσει όπως πάντα/ και τελικώς κάτι πρόχειρο στο μουσικό ιντερμέτζο: Σουδάν]

Απογευματινό

[* Την ώρα που χτύπησε το τηλέφωνο/ έβλεπα όνειρο ότι κατέβαζα τα μπανιερά απ' το πατάρι/ τόσο μας έχουν ξεγελάσει αυτές οι μέρες/ ήταν η Ε. να δει τι κάνω/ πνιχτά ένα 'πάω για μπάνιο'/ δυνατά ένα 'δεν σ' ακούω' και μετά κάτι για νύχια/ του του του/ το Fleke (2011) είναι η μόνη ταινία του τελευταίου μήνα στην οποία αξίζει να αναφερθώ/ ό,τι άλλο έχω δει κουράζομαι να το θυμηθώ/ κι αυτό κυρίως για το κομμάτι που παίζει στους τίτλους της αρχής/ δεν κατάφερα να βρω τη μπάντα/ πάντως το σημαντικότερο είναι ότι ακόμα και τα απαίσια κροατικά ακούγονται σχεδόν ωραία σ' αυτό το σονγκ/ επίσης ένα άλλο παρολίγον γλυκό παραμυθάκι/ ήταν και το Salmon Fishing in the Yemen (2011)/ αν δεν το γαμούσε τόσο ο σεναριογράφος εκεί προς το τέλος/ η Κριστίν Σκοτ Τόμας ετεροχρονισμένη ηρωίδα του Μπάρτον όλα τα λεφτά/ τα υπόλοιπα σε σας/ τατά.]

Jaakko Eino Kalevi: No End

The Sensualist

[* Koushoku ichidai otoko]

(Τραμπουκ)αμούρ

[* Tο Amour (2012) θα μπορούσα άνετα να το είχα αποφύγει αν δεν ήμουνα στη μέση των μεγάλων ωρών της νύχτας. Νυσταλέος και περίεργος. Κυρίως. Ο παππουδένιος καναπές, ο γλυκός κι απαλός ήχος του νερού στη λαστιχένια θερμοφόρα, η ηρεμία μου σύντομα ανατράπηκαν. Και για μια ακόμα φορά, ποιός ανόητος  εκσφενδονίζει την πραγματικότητα - κουραδάκια στον ήδη υπερχειλισμένο βόθρο μας. Επιτέλους, λίγη ευγένεια - τσάμπα είναι. Πορτοφίιιιιιιιιιινο.]

 

Βροχή

Unity

Σινιόρα Ορλάντι

[* κι ένα ωραίο ost της Ορλάντι για να συνοδεύσετε το γαλατάκι σας]

Ιρρέλεβαντ

[Τις τελευταίες εβδομάδες συνέβηκαν πολλά κουραστικά πράγματα/ η παράνοια τσαλαπατάει θριαμβευτικά τις τελευταίες ελπίδες της λογικής/ δε ξέρω τι αποθεματικό υπερκόσμιας έμφυτης ευγένειας/ ή επίκτητης αναισθησίας/ χρειάζεται να διαθέτει κανείς πια/ για να αντέξει τόσο παραλογισμό και ανοησία/ από τα μικρά στα μεγάλα/ η ανθρωπότης ένα ποτάμι στρωμένο με πλαστικές πέτρες/ λείες αλλά τοξικές/ έτσι μου 'ρχεται/ ώρες ώρες/ να τα βροντήξω όλα και να γυρίσω σπίτι/ να μάθω απ' την αρχή να τρώω με μαχαιροπίρουνα/ φαγητά που δεν τα λένε σάντουιτς ή τοστ/ να με λένε μισάνθρωπο/ και να πετάω τα βρακιά και τις κάλτσες μου κάτω απ' το κρεβάτι/ χωρίς ντροπή/ ασουλούπωτος/ χαντακωμένος και ξεροκέφαλος/ μόνος με τις γάτες κι ό, τι έχει απομείνει από το βιβλιομάνι/ τελοσπάντων/ σα να μη φτάναν όλα αυτά τα τριτοκοσμικά/ βάζω να δω τίποτα αλλοδαπό να με ξεμπλοκάρει/ και μπίνγκο/ Time (2006)/ Samaria (2004)/ Breath (2007)/ ό, τι έχει βγάλει ο Κι Ντουκ μετά το The Isle (2000) είναι τόσο βαρετό όσο η ίδια η αρρωστημένη φύση των ανθρώπων που προσπαθεί να περιγράψει/ κάλιο οι κινέζοι/ τουλάχιστον έχουν καλύτερο κάδρο/ όσο για την Χάβρη του Καουρισμάκι/ για όσους από σας με ρωτήσατε/ άποψη μου είναι ότι καλά κάνει να τα μαζεύει σιγά σιγά ο μέγας / διότι τα πρώτα ψύγματα ξεμωράματος είναι πλέον διακριτά/ ίσως βέβαια, μερίδιο σ' αυτό τον όλεθρο να είχε και η ξενική/ η γαλλική δηλαδή/ αλλά και πάλι (όπως επίσης έχω ξαναναφέρει) τι δυναμική μπορεί να έχει αυτή η μετριότητα δίπλα στις άλλες ξενικές του ταινίες; [ La vie de boheme (1992) και I hired a contract killer( (1990)].
Κάπως έτσι ζητείται νεαρός να συνοδεύσει κατάκοπη τεκνατζού στο αυριανό πάρτυ του poplie/ για το προικοσύμφωνο αποτείνεστε στο osonnenstrahlo@gmail.com]

RIP

[*ταξίδι]

Christmas time

[*ฟ้าทะลายโจร - ฝนสั่งฟ้า κι εδώ οπωσδήποτε]

από εδώ

Δευτέρα

[*Καλή εβδομάδα νιντζάκια]
The Liquidator/ Will soon be coming around/ You won't feel safer/ Until you get out of town

Ντέρτυ

[* Πρέπει να τρελαίνομαι/ δεν εξηγείται αλλιώς/ ή όλα γύρω μου βρωμάνε ανυπόφορα μόνο σε μένα/ όπου και να πάω, μες στην πόλη/ με κυνηγάει αυτή η τρισάθλια μπίχλα/ γυρνάω σπίτι και θέλω να τρίψω το δέρμα μου μέχρι να ξεκολλήσει/ πλύσου άνθρωπε που κλείνεις το παράθυρο στο λεωφορείο μην αρχίσω να γίνομαι κι εγώ υποείδος/ θέλω να πάρω τα βουνά και να τρώω κρύα σάντουιτς με αγγούρι και να μασάω σκίνα/ μέχρι να μου πέσουν τα δόντια/ εντελώς.
Την Τρίτη το βράδυ παίζει ο ντέρτυ μπίτσες και οι βίκτιμ της κοινωνίας στο μπάιος/ κι εγώ θα δουλεύω αργά / και την επόμενη ξημερώματα/ όπως πάντα δηλαδή/ όταν θέλω να δω ή ν' ακούσω πολύ κάτι/ κι όταν δεν έχω διάθεση εγκλεισμού/ πολλές φορές όταν ακούω τη μουσική του ντέρτυ μπίτσες / λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με τ' όνομα/ σκέφτομαι την Αθήνα στο πλυντήριο να βιδώνει τον εαυτό της/ παμ παμ παμ ρα ρα ρα ρα ρααααααμ/ ανακούφιση και παρηγοριά.
Επιπλέον είναι βέβαιο πως το τέλος του κόσμου είναι κοντά/ υπάρχει το σενάριο πως θα μας κλέβουν τα ρούχα μας εξωγήινοι/ όποιος μένει γυμνός καίγεται/ και γι' αυτό τρέχουμε όλοι να ψωνίσουμε φτηνά/ κάπου εκεί πατιόμαστε και τελειώνει το θέμα/ το καλό της υπόθεσης είναι ότι γυρνάω σπίτι τόσο κομμάτια/ που κοιμάμαι μετά σαν να με καταπίνει αβυσσαλέος (βόθρος)/ και ξυπνάω κάθε μέρα στα σκατά μεν αλλά με το μάγουλο φράπα/ κάτι είναι κι αυτό.
Πέρα απ' τη γνωστή μιζέρια/ ας μην υποκρίνομαι ξέρεις εσύ κουνελόνι/ είδα πεντέξ πραγματάκια/ το Drive (2011) του Refn/ ήξερα από την εποχή του Pusher (1996) πως αυτό το παιδί θα κάνει μεγάλες δουλειές κάποτε/ τίποτα συγκλονιστικό αλλά ξες τώρα την αδυναμία μου για τα ρολόγια με λουράκι (...)/ Le gamin au vélo (2011) αυτούς του Νταρντέν τους έχω βαρεθεί όσο δεν φαντάζονται/τι άλλο να βγάλετε ρεεεε μετά τη Ροζέττα; ε; ε;/ Je vous salue, Marie (1985)/ Le livre de Marie, νευρωτικός Γκοντάρ όσο δεν πάει, στην τι-βι παίζει σε κάποια φάση το Le mépris η Μπινός είναι τόσο αληθινή εδώ που τη λες και όμορφη/ σχεδόν/ Svinalängorna (2010) η Νούμι Ράπας μαμά και χωρίς σμόουκυ άις/ Belle Épine (2010) προβληματικά κορίτσια χωρίς σπίτι που τους αρέσουν αγόρια με μηχανές, υπάρχει γυμνό/ και για το τέλος δυο ταινίες κομμάντος/ η πρώτη διότι διαθέτει ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστή κυρίως Cztery noce z Anna (2008), Σκολιμόφσκυ/ και η δεύτερη Akai tenshi (1966) πέραν του ότι είναι αρκετά μπροστά για την εποχή της - ασυνήθιστος ρεαλισμός για την πουριτανή ιαπωνική κοινωνία - εκπληκτική φωτογραφία, διαθέτει επίσης μια σχεδόν μαγική μουσική επένδυση/ υπεύθυνος γι αυτό ήταν ο Sei Ikeno/ έγραψε μουσική για Ζατοίτσι κι άλλα ενήλικα παραμύθια με σπαθιά κατάνα/ υπερπαραγωγές, καταλαβαίνεις/ αλλά αυτό εδώ είναι σαν να αναδύονται κύκνοι μέσα απ' τα κομμένα ανθρώπινα μέλη/ επειδή πρόκειται ασφαλώς για πολεμικό δράμα/ δεν κατάφερα να βρω πουθενά το ost/ κι επειδή πραγματικά πρέπει να το ακούσεις/ ανέβασα ένα βίντεο - απόσπασμα εδώ για όποιον ενδιαφέρεται/ το ηθικόν δίδαγμα είναι για πολλοστή φορά ότι οι πίπες σε κάνουν να ξεχνάς πολλά προβλήματα/ ακόμα κι αν όλη μέρα κάνεις το χασάπη ανθρωπίνων σωμάτων.
Και τώρα πάω να πάρω το τσάι μου/ τα-τα]

Φουτούρο περφέτο

[Ohhhh futuro futuro futuro/ it's beyond words/ βρισκόμαστε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 60/ στην Φινλανδία/ όπου μια παρέα νέων αποφασίζει να δώσει λύση/σ' ένα μικρό στεγαστικό πρόβλημα/ υπάρχει το χιόνι φυσικά/ οι απότομες πλαγιές του βουνού/ και οι εξουθενωμένοι σκίερς/ η κατασκευή μιας παραδοσιακής κατοικίας - κόττεϊτζ είναι ανέφικτη/ για όποιον όμως γνωρίζει τη γλώσσα των μαθηματικών/ κανένα πρόβλημα δεν παραμένει άλυτο/ δεν έχω ξαναδεί / μα τον Άκι/ τίποτε παρόμοιο μ' αυτό το λακωνικό και τρισχαριτωμένο ντοκυμαντέρ του Mika Taanila - Futuro, tulevaisuuden olotila (1998)- για τα σπιτάκια φουτούρο/ ω, ναι ξέχασες/ υπήρχαν εποχές όπου όλα θεωρούνταν πιθανά/ η τεχνολογία έδινε απλόχερα λύσεις στα πάντα/ κι αυτά τα πλαστικά σπιτάκια ιπτάμενοι δίσκοι ήταν ένα άλλο όνομα για την αισιοδοξία/ το ελικόπτερο που παίρνει μακριά το σπίτι στο τέλος της ταινίας/ σηματοδοτεί το τέλος της εποχής αυτής/ το γραφικό σχόλιο του ιδιοκτήτη του πρώτου φουτούρο σχετικά με τις στρατηγικές μάρκετινγκ/ μπορεί μόνο να επιτείνει το συναίσθημα που απορρέει από το τέλος/ σκέφτομαι την Αθήνα γεμάτη φουτούρο με τζάνκις/ θεία αποκάλυψη οι νιγηριανές πόρνες στα τζάμια φινιστρίνια/ και πλημμυρίζω ελπίδα/ με άλλα λόγια δείτε το/ διαρκεί μόνο μισή ώρα/ και είναι τόσο απλοϊκά σύνθετο/ που/ τέσπα την ταινία επενδύει μουσικά η μπάντα Ektroverde, το ost είναι αυτό εδώ αλλά δε βρήκα λινκ για κατέβασμα/ θυμίζει spacerock με θέρεμιν η κάτι τέτοιο/ και αυτό εδώ είναι το inauguration of a spacebank για τις μεγάλες ώρες τις Κυριακής.]

Morning blade

[*she said]

Καλή Εβδομάδα

[* Καλημέρα κουνελάκια/ Το . gif είναι φυσικά από το The Cincinnati Kid (1965)/ ότι πρέπει δηλαδή για πρωινό Δευτέρας/ τόστ με μπέικον και ερλ γκρέυ για τον φτωχό/ και για να μην ξεφεύγουμε απ' το θέμα/ πριν την κοπανήσω για το κάτεργο/ ποτέ ποτέ/ Encore l'Amour]