Filled with secrets

[*Σωφροσύνη]

Summer songs: They drop like flies

* O άνθρωπος χωρίς παρελθόν παρουσιάζει -μετά κόπων και μόχθων- τα αγαπημένα του καλοκαιρινά τρακς που για όσους επιθυμούν θα διατίθενται και σε σι- ντι ειδικής κοπής συνοδευόμενα απο σχετικό άρτγουερκ. osonnenstrahlo@gmail.com* Δείκτης προστασίας SPF +50 για τις κορασίδες, τα αγόρια και τους μη έχοντες παρελθόν*

[Μέρος Ι]

Virginia Astley - A Summer Long Since Passed
Dirty Three - Some Summers They Drop Like Flies
Λένα Πλάτωνος - Έρωτες το καλοκαίρι
Anne Clark - Elegy For A Lost Summer
Sing Sing - Feels Like Summer
The Pixies - Ana
The Pogues - Summer In Siam
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Rua da bella vista
Gry & FM Einheit - Summer Wine
Corey Hart - Sunglasses At Night
Romeo Void - A Girl In Trouble
Shriekback - Underwaterboys
Jim Carroll- City drops into the night
The Last Drive - Blue city shores

[Μέρος ΙΙ]
Del Shannon - Runaway
The Kinks - Days
Πασχάλης - Λόλα
Tony Allen- Afro Disco Beat
Mungo Jerry - In the Summertime
Μάγια η Μέλισσα ίντρο
Johnny Tillotson - Poetry In Motion
The Ladybug Transistor - Like a Summer Rain
The Fiery Furnaces - Here comes the summer
Animal Collective - Summertime Clothes
The June Brides - Just The Same
The Motels - Suddenly last summer
The Triffids - Hell of a Summer

[Μέρος ΙΙΙ]
Smashing Pumpkins - Mellon Collie and the Infinite Sadness

Telstar Ponies - The Fall of Little Summer
Jonathan Richman - That Summer Feeling
The Beach Boys - California Girls
Γιοβάννα - Ο παγωτατζής
Anna Karina - Sous le Soleil Exactement
Stina Nordenstam - From Cayman Islands With Love
Nick Drake - Strange Meeting II
Red House Painters - Summer Dress
Lush - Sunbathing
Brian Eno - On Some Faraway Beach
Supergrass - Sun Hits The Sky
Pavement - Summer Babe
Blue Oyster Cult - This Ain't the Summer of Love
The Undertones - Here comes the summer

Jesus & Mary Chain - Surfin' USA
The Lemon Fog - Summer
Brian Hyland - Sealed with a kiss

[Μέρος ΙV]
Χατζηχρήστος, Σμυρνιωτάκι, Βαμβακάρης, Φ. & Ι. Σταμούλης (Μπιρ - Αλλάχ) - Το Μινόρε της Αυγής

Α. Χατζηχρήστος, Ι. Σταμούλης (Μπιρ Αλλάχ) - Έλα να πάμε τσάρκα
Μάρκος Μελκόν (Marko Melkon Alemsherian) - Νεβά Ταξίμ
Στέλιος Καζαντζίδης - Για μπάνιο πάω
Κώστας Ρούκουνας - Ούζο Ούζο
Στέλλα Χασκίλ - Αράπικο Λουλούδι
Ε. Λάμπο, Φ. Δήμου - Ένα βράδυ στην Καστέλλα
Τζίμης Μακούλης - Θαλασσοπούλια
Τρίο Κιτάρα - Σε μαγικά νησιά
Μάγια Μελάγια - Μάμπο Μπραζιλέρο
Τα Παιδιά Από Την Πάτρα - Λαϊκό Τσατσά
Μ. Βιολάρης, Κ. Χωματά - Μαυρομαλλούσα Κοπελιά
Βίκυ Μοσχολιού - Μπρος στο μπαλκόνι σου
Μανώλης Μητσιάς - Καλοκαίρια και Βροχές
Μπέμπα Μπλανς (Γ. Ζαμπέτας) - Το καράβι
Μ. Χιώτης, Μ. Λίντα - Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα
Δάκης - Ήλιε μου
The Shangri-Las - Remember Walking In The Sand

[Μέρος IV]
Tom Tom Club - Genius of Love
Billy Ocean-Caribbean Queen
Slagsmålsklubben - Malmö Beach Night Party
Aavikko - Torpedo Boys
The Daktaris - Super afro beat
Herbie Hancock - Watermelon Man
Tan Tan - Theme From A Summer Place
Beck - Tropicalia
Jonathan Richman - I love hot nights
The Stranglers - Midnight Summer Dream
The Decemberists - Summersong
The revolving paint dream - sun sea sand
Blonde Redhead - Spring And By Summer Fall
Hüsker Dü - Celebrated Summer
Carter USM - Shopper's Paradise
The Moffs - Another Day In The Sun
The brian Jonestown Massacre - Sailor
Black Rebel Motorcycle Club - As sure as the sun
Wild nothing - summer holiday
Morrissey - Lifeguard Sleeping, Girl Drowning
Tom Waits - Ice Cream Man

pics

mm

* pic

_*_

*pic

A girl (along with a singing boy) on Sunday

Tony Pinelli - Δώδεκα Μήνες (δυστυχώς no link)

Take That - How deep is your love
Jane Birkin - Comment te dire adieu
Gonjasufi - Klowds
Μανώλης Αγγελόπουλος - Τα μαύρα μάτια σου
The Heliocentrics - Winter song
Jacques Brel - Le moribond (Seasons in the sun)
10 cc - I' m not in love
Joe Dassin - À toi
Françoise Hardy - Träume

The Beach Boys - Wind Chimes

*pic

Wash your face

[Τη φύση, την καθαυτό φύση με τη χτυπητή χρωματική της ομορφιά, την αντίκρυσ' ένα δειλινό από την ψηλή πλατεία της πολιτείας, όταν ο ήλιος βασίλευε στη θάλασσα μέσα σε πορφυρόχρυσους αχνούς. Ήταν κάτι το πολύ όμορφο. Κι αυτή η εντύπωση με τη μνήμη των φωτεινών χρωμάτων απόμεινε άσβηστη εντός του. Κι η έκταση της θάλασσας, ισόπεδη και συμμαζεμένη για τη γνώση ενός παιδιού, γέννησε στη φαντασία του Μιχάλη τ' όνειρο του ταξιδιού: Θα πήγαινε με βάρκα, μακριά, μακριά, εκεί που ο ήλιος βασιλεύει, για να ιδή με τα ίδια του τα μάτια αν οι αχνοί, οι φλόγες και τα χρώματα ξεπηδάν από την ένωση της πύρινης σφαίρας τ' ουρανού με το υγρό στοιχείο της θάλασσας.]
Μ.Καραγάτσης, Από τη ζωή του Μιχάλη Ρούση.

*pic

Beauties

..................

Τις παρατηρώ να ντύνονται/ να γδύνονται/ να μιλάνε με τις φίλες τους/ να καπνίζουν και να πίνουν καφέ/ να κυνηγάνε τα παιδιά τους/ να ορμάνε στους μαιντανούς σα να' ταν πλάκες χρυσού/ να περπατάνε αγκαζέ με τις μανάδες τους/ να σπάνε κλάμερ και να βρίζουν σαν ταρίφες/ δεν υπάρχει καμμιά λογική/ μην το ψάξεις ποτέ/ εσύ κι εσύ/ που δεν αντέχεις την αλήθεια/ τους.

*pics

_*_

[ELEKTRIČNI ORGAZAM]

*pic1, pic2, pic3

_*_

*jan von holleben

Χάρτες

..

*pics

A girl on (ε στρέιτ θρου) Sunday

You've Lost That Lovin' Feelin' - The Human League

Apache - Los Pekenikes (διασκευάζουν "The Shadows")
Shazam - Duane Eddy
Έτσι είναι η ζωή - Mike Rozakis & The Playboys
Help! Ayúdame - Tony Ronald
Bonsoir mon amour - Dalida
Une valse a mille temps - Jacques Brel
Η βρόχα (έπιπτε στρέιτ θρου) - Γιώργος Ζαμπέτας
Walking in the Rain - Grace Jones
You Can Never Hold Back Spring - Tom Waits

*pic

*pic

ο τρωωφλόγας

....................

* Η αισθητική του Schelling είναι μια μαλακία μεγατόνων. Γενικά η αισθητική είναι μαλακία κι εγώ έχω πάθει μαλάκυνση επειδή δεν μπορώ να συνδέσω την μεγαλομανία του Καντίνσκυ μ' αυτές τις μπούρδες. Πάντως κάπου κάπου πετάει και κανένα σωστό και ξυπνάω, έτσι όπως κόβω ύπνους πάνω από πάκους χαρτούρα και διάφορα άλλα κιτάπια του σατανά.
Η μικρή αποκάλυψη της Hannah Höch βελτιώνει κάπως την κατάσταση αν και δε δύναται να λύσει το πρόβλημα.
Κυριακή. Είδα το Pleasantville (1998) που το βρήκα χαριτωμένο, πίριοντ. Μετά είδα τη Γερτρούδη (1964) του Ντράγιερ κι όταν τελείωσε ήταν πια αργά - έπρεπε να πάω για ύπνο. Δεν μπορούσα όμως και διάβασα πάλι τον Πινόκιο.

"Τέλος πάντων. Τι θέλεις;"
"Σας ικετεύω να συγχωρήσετε τον φτωχό Αρλεκίνο!"
"Αυτό δε γίνεται. Αφού συγχώρεσα εσένα, θα καεί εκείνος. Το αρνί μου πρέπει να ψηθεί καλά".
"Τότε", φώναξε ο Πινόκιο, και σηκώθηκε και πέταξε τον ψωμένιο σκούφο του, "τότε, ξέρω το καθήκον μου. Εμπρός, στρατιώτες! Δέστε με και πετάξτε με στη φωτιά! Δεν είναι δίκιο ο καημένος ο Αρλεκίνος, ο αληθινός μου φίλος, να πεθάνει για μένα".
Τούτα τα λόγια τα φώναξε με δυνατή, ηρωική φωνή κι έκανε όλες τις μαριονέτες που ήταν εκεί να κλάψουν. Ακόμα κι οι αστυφύλακες, παρόλο που ήταν φτιαγμένοι από ξύλο, κλαίγανε σαν μωράκια.
Στην αρχή ο Τρωωφλόγας στεκότανε σκληρός και παγωμένος σαν πάγος. Σιγά-σιγά όμως ο πάγος του άρχισε να λιώνει. Φτερνίστηκε. Φτερνίστηκε τρεις ή τέσσερις φορές, και ύστερα άνοιξε στοργικά τα χέρια του στον Πινόκιο, κι είπε:

"Είσαι καλό και γενναίο αγόρι! Έλα εδώ, να μου δώσεις ένα φιλάκι!".

Carlo Collodi, "Οι περιπέτειες του ΠΙνόκιο"

stages

..................

*philippe jusforgues

_*_

*God has given you one face, and you make yourself another. / W.Shakespeare

*pic

Τα πνεύματα της σούπας

*pics

_*_

.........

*eva eun-sil han

Lepakkoluola

* Η σοδειά του Σαββατοκύριακου υπήρξε πενιχρή διότι ήμουν πτώμα. Συνεπώς δεν έτρεξα τον συνηθισμένο μου διαδικτυακό μαραθώνιο. Εψές λοιπόν , καταβεβλημένος από την (πνευματική) απραξία έβαλα -τυχαία επιλογή- το Mother Night (1996) του Keith Gordon. Φυσικά εξεπλάγην. Τώρα θα μου πείς με βασικό κάστ τους Nick Nolte και Alan Arkin λίγο δύσκολο να πετύχαινα πατάτα. Κι όμως όσοι παρακολουθούν αυτό το blog μπορούν να εντοπίσουν τη δυσπιστία που ενίοτε αναπτύσσω απέναντι στις αμερικανικές παραγωγές - ακόμη και στις ανεξάρτητες/αντεργκραουντ/υποκουλτουρέ. Σε κάθε περίπτωση, η ταινία αποδείχτηκε έξυπνη σεναριακά αλλά δεν μπορώ να επεκταθώ. Θα γινόμουν φλύαρος κι εξάλλου δεν ταιριάζει με το επόμενο θέμα. Στο οποίο περνάω αμέσως.

** Το 1982 o πιανίστας Brandi Ifgray και ο μπασίστας Hande Virkki σύχναζαν στο κλάμπ/συναυλιακό χώρο Lepakkoluola γνωστό κι ως Lepakko (=Batcave) στο Ελσίνκι . Και οι δυο αγαπούσαν την τζαζ αλλά τους άρεσε η μουσική της εποχής ποστ πανκ/ ντάρκουεϊβ κ.λ.π. Ήθελαν να κάνουν μουσική για φρικιά/πανκιά που αρέσκονταν στην τζαζ αλλά δεν ήταν σίγουροι πως. Έκαναν συχνά πρόβες στα πίσω δωμάτια του κτιρίου - εκεί σύχναζαν όλοι τους οι φίλοι και καμπόσοι άλλοι παράξενοι τύποι που δεν τους γνώριζαν. Υπήρχε χώρος για όλους και ειδικές βραδιές κατά τις οποίες οι θαμώνες απολάμβαναν μουσική κάνοντας σάουνα (ναι λειτουργούσε σάουνα στο Lepakko). Στο βίντεο μπορείτε να δείτε τα παιδιά στα πρώτα τους βήματα, στον φυσικό τους χώρο. Είχαν επιλέξει το όνομα Shadowplay (φόρος τιμής στους Joy Division). Το 1985 κυκλοφόρησε το πρώτο τους σινγκλ "Night Porter" το οποίο εμφανίζεται στην ταινία Kill City (1986) [φυσικά ψάχνω-σαν-παλαβός-πυροβολημένος να τη βρω]. Ένα μέρος των γυρισμάτων της ταινίας έλαβε χώρα στο Lepakko. Το εξπρεσσιονιστικό σκηνικό που εμφανίζεται στο κλιπ παραπέμπει έντονα στον Καλιγκάρι - η σύνδεση με την σκηνογραφία της δαιμονικής οθόνης είναι αναπόφευκτη. Τελικώς οι Shadowplay με ενδιαφέρουν μέχρι και το 1988. Μετά υπάρχει μετά ,που είναι μια άλλη ιστορία.
***Κάπως αναστήθηκε το Σ/Κ. Μάλλον.

***pic

Σα να μπαίνει άνοιξη

*Aλλά εδώ μπαίνει η άνοιξη. Η ψυχοπάθεια του καιρού συνοψίζεται στην παραπάνω εικόνα. Μου λείπουν οι μυγδαλιές.
Εκείνες πιο πολύ απ' όλα και η μυρωδιά του αραιωμένου νέφτη. Στις παλέτες, στο πανί, παντού.
**Μετά ήρθαν οι μάσιβ ατάκ καθώς και ένα πλήθος από ξεχασμένες ιστορίες (θενκς μίστερ gutted)

*pic

Το σπαρματσέτο

Στο Παρίσι έμενα σε μιαν οικογενειακή πανσιόν. Ο γιος της νοικοκυράς, που έλειπε στο Αλγέριο, ήρθε την Πρωτοχρονιά για να περάσει τις γιορτές στο σπίτι του. Αλλά δεν ήρθε μοναχός. Έφερε και μια μαϊμού. Αυτή η μαϊμού ήτανε μεγάλο βάσανο για όλους. Παρ' όλη την αλυσίδα της, κατόρθωνε να ξεφεύγει και να τα κάνει θάλασσα. Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς περίσσεψε ένα πόδι από τη γαλοπούλα, και το βάλανε μέσα στο "φανάρι", που ήτανε κρεμασμένο από το ταβάνι. Η μαϊμού όμως το μυρίστηκε. Σκαρφάλωσε στο φανάρι, έφαγε το πόδι της γαλοπούλας και για να μην την καταλάβουν έβαλε στη θέση του ένα... σπαρματσέτο. Η μαϊμού βλέπεις είναι μισός άνθρωπος. Και γι' αυτό όχι μονάχα ξέρει να κλέψει, αλλά και φροντίζει να μην πιαστεί.

Κ. Βάρναλης, "Η αλληλεγγύη των ζώων"

* σπαρματσέτο
**pic