31.3.10

Εδέμ

....................................

Τώρα που οι μέρες μεγαλώνουν/ δε μπορώ ν' ακούσω το θρόισμα της κουρτίνας στο παρκέ/ επειδή έξω στέκεται ένας τοίχος μαύρος που μου κόβει τον αέρα γαμώτο/ και θέλω να βγω μ' ένα νεροπίστολο και να του ρίχνω ανελέητα/ μέχρι ν' ασπρίσει/ τουλάχιστον/ ευχόμουν εκείνο το φως το διάφανο της Κυριακής να έμενε εκεί για περισσότερες μέρες/ αλλά κατά πως φαίνεται/ το καλοκαίρι βιάζεται/ γοργά σκληραίνουν οι μέρες/ In the Mouth Of A Desert/ τα νεύρα τους τα σέρνει στο τσουβάλι του ένας άνεμος/ που μου ανακατεύει το πνεύμα/ όλως τυχαίως/ κάτι φτωχές μυγδαλιές εδώ κι εκεί χάνουν τα πλουμιά τους/ κι αναπολώ/ σαν κάθε προκομένος αργόσχολος/ το Φθινόπωρο

28.3.10

A girl (along with a singing boy) on Sunday


Tony Pinelli - Δώδεκα Μήνες (δυστυχώς no link)
Take That - How deep is your love
Jane Birkin - Comment te dire adieu
Gonjasufi - Klowds
Μανώλης Αγγελόπουλος - Τα μαύρα μάτια σου
The Heliocentrics - Winter song
Jacques Brel - Le moribond (Seasons in the sun)
10 cc - I' m not in love
Joe Dassin - À toi
Françoise Hardy - Träume
The Beach Boys - Wind Chimes

Wash your face

[Τη φύση, την καθαυτό φύση με τη χτυπητή χρωματική της ομορφιά, την αντίκρυσ' ένα δειλινό από την ψηλή πλατεία της πολιτείας, όταν ο ήλιος βασίλευε στη θάλασσα μέσα σε πορφυρόχρυσους αχνούς. Ήταν κάτι το πολύ όμορφο. Κι αυτή η εντύπωση με τη μνήμη των φωτεινών χρωμάτων απόμεινε άσβηστη εντός του. Κι η έκταση της θάλασσας, ισόπεδη και συμμαζεμένη για τη γνώση ενός παιδιού, γέννησε στη φαντασία του Μιχάλη τ' όνειρο του ταξιδιού: Θα πήγαινε με βάρκα, μακριά, μακριά, εκεί που ο ήλιος βασιλεύει, για να ιδή με τα ίδια του τα μάτια αν οι αχνοί, οι φλόγες και τα χρώματα ξεπηδάν από την ένωση της πύρινης σφαίρας τ' ουρανού με το υγρό στοιχείο της θάλασσας.]
Μ.Καραγάτσης, Από τη ζωή του Μιχάλη Ρούση
.

aw

26.3.10

Beauties

..................
Τις παρατηρώ να ντύνονται/ να γδύνονται/ να μιλάνε με τις φίλες τους/ να καπνίζουν και να πίνουν καφέ/ να κυνηγάνε τα παιδιά τους/ να ορμάνε στους μαιντανούς σα να' ταν πλάκες χρυσού/ να περπατάνε αγκαζέ με τις μανάδες τους/ να σπάνε κλάμερ και να βρίζουν σαν ταρίφες/ δεν υπάρχει καμμιά λογική/ μην το ψάξεις ποτέ/ εσύ κι εσύ/ που δεν αντέχεις την αλήθεια/ τους.

Ουμβέρτος psychedelicus

25.3.10

Leben

Καντάδα

_*_

Το Καπλάνι





TIGER, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?







W. Blake, The Tyger

21.3.10

Κάθε

..........................
*Έχασα ένα μήνα από τη ζωή μου να τον παρακολουθώ/ τουλάχιστον έτσι νιώθω/ σα να μικραίνει ένας διάδρομος γεμάτος κάδρα/ ή σαν τα κάδρα να' ναι πολύ μεγάλα για το μικρό διάδρομο/ με βεβαιότητα δε μπορώ να πω/ μερικές φορές, όχι σπάνια, συμβαίνει αυτό/ με πιάνει μια προβληματική διάθεση για θεώρηση/ αφήνω τις μέρες να μαδάνε/ κάπως χυδαία γύρω γύρω/ δημιουργώντας ένα μικρό χάος/ κι ευτυχώς δεν έχω τηλεόραση/ κάτι που θα επιδείνωνε τη σκατοκατάσταση/ το Σάββατο πήγα στη Λου/από όπου έφυγα τροπαιούχος/ συμπαθητικές νυχιές από το γατί/ γύρισα σπίτι αργά ξεθυμασμένος κι ανήσυχος/ άνοιξα την μπαλκονόπορτα και σχεδόν περίμενα να ξημερώσει/ δεν υπήρχε κάτι άλλο/ μόνο η αναμονή/ που ενισχύει αόριστα το προαναφερθέν χάος.

14.3.10

A girl on ( a sweet' n' sour) Sunday



My wet Calvin - Sweet' n Sour
My bloody Valentine - Sugar
The Radio Dept. - The city limit
The Jesus & Mary Chain - Kill Surf city
The pains of being pure at heart - Come Saturday
Curve - Ten little girls
The Horrors - Sea within a sea
Spacemen 3 - Losing touch with my mind
Mazzy Star - Disappear
Moscow Olympics - What Is Left Unsaid

Ουμβέρτος περούκα



All All And All

All all and all the dry worlds lever,
Stage of the ice, the solid ocean,
All from the oil, the pound of lava.
City of spring, the governed flower,
Turns in the earth that turns the ashen
Towns around on a wheel of fire.

How now my flesh, my naked fellow,
Dug of the sea, the glanded morrow,
Worm in the scalp, the staked and fallow.
All all and all, the corpse's lover,
Skinny as sin, the foaming marrow,
All of the flesh, the dry worlds lever.


All all and all the dry worlds couple,
Ghost with her ghost, contagious man
With the womb of his shapeless people.
All that shapes from the caul and suckle,
Stroke of mechanical flesh on mine,
Square in these worlds the mortal circle.


Flower, flower the people's fusion,
O light in zenith, the coupled bud,
And the flame in the flesh's vision.
Out of the sea, the drive of oil,
Socket and grave, the brassy blood,
Flower, flower, all all and all.


DYLAN THOMAS

11.3.10

Άνοιξη

.........................

*Μαρούσι - Παγκράτι, 2 ώρες και 17 λεπτά τόταλ, με μια μικρή στάση στο σούπερμαρκετ για να πάρω φασόλια. Όταν έφτασα στις γνώριμες γειτονιές (από την Πανόρμου και μετά) ένιωθα ήρωας. Κι αυτό όχι λόγω της μακράς διαδρομής - που είναι ταυτοχρόνως καταθλιπτική και αρχοντοχωριάτικη - αλλά της επικινδυνότητας του εγχειρήματος. Τρεις φορές κινδύνεψα να με πάρουν παραμάζωμα διερχόμενα αυτοκίνητα, έπρεπε να κοιτάω συνέχεια τις πλάτες μου, τα πεζούλια έξω από τις σπιταρόνες του Ψυχικού τίγκα στο σκουπιδαριό, η ηχορύπανση να' χει φτάσει στο ζενίθ και να νιώθω μόνος κι έρημος (αφού στο δρόμο δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι πεζοί). Δυο φορές σκόνταψα - και σώθηκα λόγω χορευτικής παιδείας - από το φόβο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι κάπως λυπάμαι, ήταν μια διαδρομή τόσο μηχανική και βαρετή ακόμη και για τον πιο δεινό περιπατητή. Φυσικά υπήρξαν και χάιλαϊτς, μια πολυκατοικία στο Χαλάνδρι με κήπο - καλαμιώνα, ένας ηλικιωμένος κύριος με σκυλάκι, κραγιόν και μπουρνούζι, μια μικρή παρέα φιλιππινέζες κυρίες που σκούπιζαν (όλες) και τραγουδούσαν στις βεράντες, μια κόκκινη ανεμώνα στον αρμό του πεζοδρομίου, καθώς και μια ενδιαφέρουσα υπόγεια διάβαση, ένα απόγευμα τελοσπάντων καθόλου κομψό, ούτε κραυγαλέο. Η απόλυτη μετριότητα. Έτσι όπως ακριβώς τη χρειαζόμουνα για να είμαι χαρούμενος.

9.3.10

_*_

.......

(...) ο κλήρος της ελληνικής χερσονήσου ήταν τότε περισότερο αμαθής και οι μοναχοί, ανέμελοι, απλοϊκοί, φιλικοί, "καλά παιδιά", φαίνονταν ελάχιστα ικανοί να καθοδηγούν πληθυσμούς κυριευμένους από προλήψεις
.
Να ήταν μόνον αμαθείς εκείνοι οι καλόγεροι! Όμως, σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, προπαντός στις άγριες περιοχές της Μάνης, επαίτες εκ φύσεως και εξ ανάγκης, άπληστοι για τους παράδες που τους έριχναν μερικές φορές ευσπλαχνικοί ταξιδιώτες, έχοντας ως μοναδική απασχόλησή τους να δίνουν στους πιστούς να φιλήσουν κάποια θαυματουργή εικόνα Αγίου ή να διατηρούν αναμμένο το καντήλι στο εικονοστάσιο κάποιας Αγίας, απελπισμένοι από τη μικρή απόδοση του φόρου της δεκάτης, των εξομολογήσεων, των κηδειών και των βαπτίσεων, οι κακόμοιροι αυτοί άνθρωποι, προερχόμενοι άλλωστε από τις πιο χαμηλές κοινωνικές τάξεις, δεν θεωρούσαν ατιμωτικό να ασκούν το επάγγελμα του παρατηρητή -και τι παρατηρητές! για λογαριασμό των κατοίκων της παραλιακής ζώνης.

Έτσι, οι ναυτικοί του Οίτυλου, ξαπλωμένοι στο λιμάνι, όπως εκείνοι οι Λαζαρόνοι της Νάπολης, οι οποίοι χρειάζονται ώρες για να ξεκουραστούν για εργασία μερικών λεπτών, πετάχτηκαν όρθιοι, μόλις είδαν έναν από τους δικούς τους καλόγερους να κατεβαίνει τρέχοντας προς το χωριό, κουνώντας τα χέρια του.

Θα ήταν πενήντα ως πενήντα πέντε χρόνων, άντρας όχι μόνο χοντρός αλλά παχύσαρκος από το λίπος που δημιουργεί η οκνηρία και του οποίου η πονηρή φυσιογνωμία δεν μπορούσε να εμπνεύσει μεγάλη εμπιστοσύνη(...)
Jules Vernes, "Το Αιγαίο στις φλόγες"

7.3.10

Σαββατόβραδο


*Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει το χειμώνα απ' την άνοιξη/ την έχω χάσει σήμερα/ όποιος τη βρει είναι δικιά του/ μαζί με τη σχετική διάθεση/ τις πρωινές ώρες κάποιος είπε ότι θα πήγαινε εκδρομή στην Πάρνηθα/ ήταν ένα βράδυ βαριετέ/ κλασικά/ τρόπον τινά αναμενόμενο/ δηλαδή οκ/ εκτός από τα μανιτάρια και τα κλαδιά της αμυγδαλιάς που οραματιζόμουν φυτεμένα πρόχειρα σ' ένα τενεκέ στο μπαλκόνι/ υπήρχε δηλαδή δαντέλα κάπνα κι αποχαύνωση/ και μια γκόμενα που θύμιζε παγώνι/ καθώς κι ένα πορτάκι πίσω απ' τους καναπέδες όπου ήθελα να χώσω το πρόσωπο/ αλλά ήταν τα κομπρεσέρ και δεν αντέχω το θόρυβο/ στις οκτώ το πρωί που γύρισα σπίτι κάθισα στην κουζίνα /με μυαλό κιμά/ και μια αίσθηση αόριστη/ συνοδεύει το ξημέρωμα/ κρύωνα τραγικά/ the more it backfires/ και φυσικά ήταν πολύ νωρίς για το Distance (2001) του Hirokazu Koreeda/ άσχετο αν αυτό πραγματικά χρειαζόμουνα/ κατάφερα να συγκρατηθώ.
<---- Και λίγο Αυγουστίνο. Ίσως.

3.3.10

Hinamatsuri 雛祭り

.............................
*Η 3η Μαρτίου αποτελεί για τους Ιάπωνες μια σημαντική γιορτή. Είναι η Μέρα των κοριτσιών 雛祭り ή Γιορτή των Κούκλων, Hinamatsuri. Η μέρα αυτή γιορτάζεται κατ' οίκον και δημόσια, δίπλα στην θάλασσα. Μεταξύ άλλων οι τελετές στοχεύουν στο να εξαγνίσουν τα νεαρά κορίτσια και να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα. Κάθε σπίτι εξοπλίζεται με μια πλατφόρμα (με επτά, συνήθως, σκαλοπάτια) στα οποία τοποθετούνται διακοσμητικές κούκλες - 雛人形 hina-ningyō (αυτοκράτορας, αυτοκράτειρα, αυτοκρατορικοί ακόλουθοι, μουσικοί, σαμουράι) και διάφορα άλλα αντικείμενα (τραπέζια με γλυκά, ανθισμένα δέντρα, άμαξες, έπιπλα, φανάρια, καθρέφτες, σύνεργα για τσάι ή σάκε, κιβώτια). Στην ταξιθέτηση υπάρχει φυσικά ιεραρχία.
**Γενικά δεν υπάρχει έμπνευση. Την περιμένω όμως. Όπως τα κορίτσια τη γιορτή τους.