[*Υπολογίζω ότι η μέση θερμοκρασία του σώματος μου κατά τα τρία τελευταία εικοσιτετράωρα προσεγγίζει καμένους αριθμούς/ 80 ας πούμε/ αν το πάρουμε αθροιστικά με την θερμοκρασία του περιβάλλοντος/ δεν ξέρω κι εγώ που τη βρήκα την κωλοίωση μες στον γυφτόκαιρο @#$#$%$@/ έξω να σέπεται ότι αίσθημα μας απέμεινε/ και μέσα εγώ είτε να κουκουλώνομαι το κουβερλί και να με ρημάζει το σύγκρυο/ είτε να ιδρώνω σαν ψήστης/ μπροστά σε γύρους φαντάσματα/ σκατά δηλαδή/ ούτε μουσική ούτε ταινίες/ ένα πράμα μαύρο και ιδρωμένο να κολλάει πάνω μου σα δεύτερο δέρμα/ κάτι τέτοιο περίπου/ σήμερα που έγινα κάπως καλύτερα/ την ώρα που μασούλαγα ένα ροδάκινο/ ατενίζοντας την λάβα του ακάλυπτου/ σκεφτόμουν την Κυριακή/ πόσο άγγιζαν την τελειότητα τα άγνωστα και άοσμα αγόρια αμφιθεατρικά στα λιμανάκια/ την Ντάστυ που ακούγαμε στη διαδρομή/ την χαρά μου να φύγω να φύγω να φύγωωωωωω/ το όρος βυζί όπως το χάιδευε απαλά στο γέρμα του ο ήλιος/ κι ένα φίλο επειδή υπάρχει/ κι έπειτα την νωθρότητα και την ατονία της Δευτέρας/ την ανικανότητα/ κάτι που δεν είναι επιλογή/ ούτε για μένα ούτε για σένα/ αν με κατάλαβες.]
