Ο ανθρωπος χωρις παρελθον: Φεβρουαρίου 2011

24.2.11

You got me feeling so happy (feeling so sad) . Only smiling when you're with me (She's got it bad). I look around for someone new (Waisting her time). But no one can compete with you (and that's a bad sign). My friends I don't hear what they say (talking to you). My heart's million miles away (what can we do?). And I don't know whether to laugh or cry (Please don't ask me). But I know I've kissed my heart goodbye (it ain't easy). (We tell her she's waisting her time But still she finds). You're on my mind. And every day is just another (day without you). and I don't know why I bother (thinking about you). I see you should I run and hide?. Well I get home to slam the door and shut the world outside. (We tell her she's waisting her time But still she finds). you're on my mind (...)

18.2.11

Όνειρο

.........

Όνειρο μυστήριο/ μυρωδιά από παλιωμένα σφουγγάρια αντίκ καναπέδων/ γιαγίλα/ μουρμούρα και χαμηλά σινιόν σε καφετί φιλέ/ στη σάλα/ στεκόμουν μπροστά στην εταζέρα με το δάχτυλο χωμένο στην κλειδαρότρυπα/ στο ράδιο έπαιζε το She's Cool * τωνLoubogg/ ανακάτευε το πλιγούρι στην κουζίνα/ οι τομάτες ξεφλουδισμένες στο πιάτο/ ανάμεσα στα κρύσταλλα/ τις απαλές γωνίες των αυγοθηκών/ τις πορσελάνες μπον τσάινα/ ήταν τα γράμματα/ σε φακέλους φυστικί/ τα γράμματα του Πέτρου/ στριφογύρισα λίγο ακόμη το δάχτυλο στην κλειδαρότρυπα/ δε γνωρίζω κανένα Πέτρο/ περίεργο/ κι έπειτα ό, τι πήγαινα ν' αγγίξω/ έπεφτε μυστηριωδώς κάτω κι εξαφανίζονταν/ έτσι που δεν προλάβαινα να διαβάσω σχεδόν τίποτε/ μόνο κάποια επιπόλαια σκίτσα στους φακέλους/ φάρους/ πουλιά/ νυχτερινούς ουρανούς/ και στο τέλος η Μάριον Σίβα στο ράδιο/ Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά και δέντρα μαραμένα να κλαιν στον κήπο σου πουλιά και μια καρδιά στα ξένα/και μετά η Μάριον απλωμένη σα μπουγάδα στη μικρή ροδιά της αυλής/ όλα αυτά συνέβαιναν ενώ τα γράμματα του Πέτρου χανόντουσαν στο πάτωμα/ παφ πουφ παφ/ ήταν ένα πολύ λυπηρό τριπ/ ξύπνησα βαρύς/ το' να μπατζάκι είχε φτάσει στο γόνατο/ ζήτησα ένα διπλό σκέτο/ να μου φέρουνε/ αλλά στο δωμάτιο ήταν κανείς/ έξω ο ήλιος κόλλαγε ποστ ιτ τα μόρια της αναλυμένης χαράς στους διαβάτες/ δε βρήκα κανένα λάθος τελικά/ Πέτρο.

*Τέλος Εποχής (1994)

6.2.11

Sun

Το απογευματινό φως/ φιλτραρισμένο στις λεπτές, σκούρες κουρτίνες/ άδειαζε στο δωμάτιο μια κρυάδα σχεδόν ανοιξιάτικη/ χάζεψα τη σκιά που άφηνε το μισοφαγωμένο μήλο στο τραπέζι/ όλα τα ακατάστατα πράγματα στο πάτωμα/ περιτύλιγμα σοκολάτας κέρματα παπούτσια ποστ ιτ βιβλίο ντεζαβού/ μια δεκαετία ντεζαβού/ η τυχαία σελίδα 49 όπου μια φώτο του Γκραφ Ζέππελιν πάνω από τις πυραμίδες της Γκίζας/ στο γνωστό μαύρο μαντρότοιχο/ καθόντουσαν τρία πουλιά κι ένα μικρότερο/ starvation of a mind / αλλά οι ψίθυροι ήταν τόσο πιο πάνω από μένα/ ...ΨψΨψΨψΨψΨ.../ σαν κάποιος να φταρνιζόταν παρατεταμένα με το πρόσωπο χωμένο σε μαξιλάρι/ που τελικά παραδινόμουν σε βραχείς μονοκόμματους ύπνους/ ζωντανό απολίθωμα χίπ@@@@/ στον προτελευταίο πλαγιασμένος σε μια ντιβανοκασέλα/ προσπαθούσα να φτιάξω μια χαλασμένη κασσέτα των Poésie Noire/ για ν' ακούσω το χαμένο λεπτό του Gioconda smile/ τον τελευταίο δεν τον πολυθυμάμαι αλλά ήταν τρομακτικό/ όπου ένας τύπος με προχωρημένη περιοδοντίτιδα/ βλ. βαμπίρι στο Valerie a týden divu [(1970)Valerie and her week of wonders]/ μ' ανάγκαζε να περάσω μια τριχιά με ναυτικό κόμπο σ' ένα μικροσκοπικό βελόνι/ όταν κατάφερα να ανασηκωθώ/ έξω είχε σουρουπώσει για τα καλά/ και η αριστερή μου κάλτσα ήταν οριστικά και αμετάκλητα χαμένη.