Ο ανθρωπος χωρις παρελθον: Αυγούστου 2012

31.8.12

Τελετές

[Το καλοκαίρι ήταν από την εμβρυακή ηλικία η χειρότερή μου εποχή/ τα θλιβερότερα πράγματα που μπορώ να θυμηθώ έχουν συμβεί πάντα καλοκαίρι/ καλοκαίρι χάλασα με τη φίλη μου το ολοκαίνουριο κασσετόφωνο της μάνας μου , καλοκαίρι είχα πάντα τις πιο αιμοβόρες ψείρες, καλοκαίρι εξαφανιζόταν ο έρωτας στο χωριό του μαζί κι όλοι μου οι φίλοι, καλοκαίρι έσκασα με τη μούρη σε μια αιχμηρή πέτρα στο βουνό/ η οποία πρόλαβε να μου σημαδέψει το μάγουλο έτσι που να μην το ξεχάσω ποτέ/ όποιος σιχαίνεται τις μονιμότητες μπορεί να καταλάβει τι σήμαινε αυτό για μένα/ το χειρότερο όμως απ όλα ήταν η τριμηνιαία αποχή από το σχολείο/ η οποία μου φαινόταν αδιανόητη σε κάθε επίπεδο/ σταδιακά μου δημιουργήθηκαν τύψεις που αγαπούσα να πηγαίνω στο σχολείο/ τις οποίες κατάφερα να ξεπεράσω πέρυσι σε ανύποπτο χρόνο/ όταν κατάλαβα την πραγματική αξία της φράσης αργία μήτηρ πάσης κακίας/ το σπίτι ήταν μια ανεξάντλητη περιπέτεια/ μαγειρικές, τα ρούχα των γονιών μου, ακόμα και τα στέφανα του γάμου φόραγα/ και τελοσπάντων έχω προκαλέσει αρκετές καταστροφές στα μουλωχτά/ αλλά έμαθα πολλά χρήσιμα πράγματα για την ενήλικη μου ζωή/ πάντως για όλα έφταιγε το μαράζι μου που ήταν κλειστό το σχολείο και δε μπορούσα να διοχετεύω κάπου την περιέργεια μου/ με λίγα λόγια δικαιολογημένα αγαπούσα το σχολείο επειδή είμαι περίεργος/ τα πρωινά ο ανύπαρκτος εαυτός μου βυθιζόταν στο υπόλευκο καντράν του ρολογιού στον τοίχο της κουζίνας και περίμενε, περίμενε, εκεί, στον πάτο/ και τελικά η ζωή ξεκινούσε πάντα μετά τις πέντε/ ή τελοσπάντων κάπου εκεί/ η πέμπτη απογευματινή οριοθετούσε πάντως τον κόσμο των νεκρών από αυτό των ζωντανών/ αργότερα ούτε ο ρομέρ ούτε ο αντονιόνι και κανένας γατόπαρδος δεν μπορούσε να αναστρέψει την κατάσταση/ η διάθεση μου λύγιζε ηττημένη στην πρώτη σειρά καθισμάτων του θερινού σινεμά/ τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολύ από τότε/ ακόμα μετράω με καρδιοχτύπι ανάποδα μέχρι την πρώτη του Σεπτέμβρη / και κάθε χρόνο με την ίδια ευλάβεια ετοιμάζω τις μουσικές για τη διαβατήρια τελετή της τελευταίας μέρας του Αυγούστου/ της αγαπημένης μου μέρας του χρόνου/ καλή χρονιά λοιπόν, σ' αρέσει δεν σ' αρέσει.]