Προτελευταία

[* μικρό νυχτερινό]

Χήρες

[ *via Flash Strap the magnificent]
Τέλειο OST για την επομένη του μπαλ μασκέ/ ότι και θα' χεις ξυπνήσει με στολή κολομπίνας, χαρτοπόλεμο στο ρουθούνι και το στομάχι κολλημένο με τσίχλα στο ταβάνι

Μούρλια

[* Τιριτόμπα]

Mon

[* Into like forever]

A girl on Sunday

Air - Seven Stars (ft. Victoria Legrand)

Macy Gray - Creep

Kurt Vile - Girl Called Alex

The Alan Parsons Project- Eye in the Sky

The Cure - Pictures of you

The Jesus and Mary Chain - Here Comes Alice

The Stone Roses - Ten Storey Love Song

Primal Scream – I’m losing more than I’ll ever have

Trio Valore - Dam Square

Blondie - Rip her to shreds

Red Lorry Yellow Lorry - Walking On Your Hands

The Black Keys - Lonely Boy

Penguin Café Orchestra – Scherzo & trio

She & Him - I Can Hear Music

June Christy - Bewitched, bothered and bewildered

bonus: Éléphant - Danse, danse

<press play>

4 Χ 24

[* Όταν φοράει τις παντόφλες του ανάποδα]

Αντίο

[* τραγούδα, τραγούδα μου λέει για κείνον που έφυγε]

Γυψοφάς

[* Στη γειτονιά μου υπάρχει ένας φούρνος. Υπάρχουν κι άλλοι φούρνοι βέβαια αλλά κανένας σαν κι αυτόν. Μέσα είναι ένας τύπος τεράστιος και κοκκινωπός, θυμίζει λίγο τον Παναγιώταρο το γυψοφά. Καζαντζακική μορφή. Όσες φορές έχει τύχει να ψωνίσω, μόνος πάντα, ο γυψοφάς, εξυπηρετεί τον κόσμο. Φτιάχνει καφέδες, βάζει τα αγορασμένα στα κουτιά, κάνει ταμείο και τελοσπάντων κρατάει το μαγαζί. Το οποίο μαγαζί είναι τόσο φορτωμένο μέσα, δεν υπάρχει τρόπος να στο εξηγήσω για να το καταλάβεις.  Αυτός όμως ανενόχλητος, ακουμπάει τις τεράστιες χερούκλες του πάνω στις ζαμπονοτυρόπιτες, προσπερνώντας ελαφρά-ελαφρά κεκάκια μπισκότα και μακαρόν, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει με τόσο κορμί και τόση πυκνότητα πραγμάτων. Συνήθως αρπάζω γρήγορα τα ρέστα και φεύγω γρυλίζοντας καλημέρα αλλά στην πραγματικότητα ψοφάω να τον χαζέψω με τις ώρες. Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι ο γυψοφάς παίζει μόνο  Νταντωνάκη στο μαγαζί του. Τέρμα. Δεν ακούς ποτέ κάτι άλλο. Ακούγεται και στο δρόμο. Αναδύεται από κάτι μυστηριώδεις γρίλιες στο πεζοδρόμιο -έξω ακριβώς απ' την είσοδο- μαζί με τη μυρωδιά της ψημένης σφολιάτας. Σκέφτομαι το γυψοφά να ψήνει στα μπουντρούμια τις τυρόπιτες με τέρμα το "σκοτεινό παράθυρο" και με πιάνει η ψυχή μου. Σ' αυτό το δισυπόστατο πλάσμα λοιπόν, θα' θελα να αφιερώσω σήμερα αυτό εδώ - we encourage you rethink your preconceived notions (...) and create other methods for survival- ]