aww

* [I met a wonderful new man. He’s fictional, but you can’t have everything]

The Purple Rose of Cairo

Jean-Pierre Léaud

These are the days. We are the times.

..........................

Απέναντί μου καθόταν μια κυρία εξωτικό πουλί/ με σκουλαρίκια πολυελαιους που θα' παιρνα όρκο ότι τα σήκωσε με χριστιανική κομπίνα/ από κάποια/ επίσης χριστιανική κυριακάτικη ζωοπανήγυρη/ δε θέλω να επεκταθώ/ η Κηφισίας με νανούριζε γλυκά/ καθώς και το πλήθος των αντικατοπτρισμών των κρυστάλλων κάθε φορά που γονάτιζαν στο λίπος της/ κοίταγα στα αβυσσαλέα μπούτια με μια ενοχή και μια ασυμμάζευτη βλαχοπεριέργεια/ μέσα στο γλάρωμα ελάχιστα εγκεφαλικά κύτταρα αγρυπνούσαν με Bobby Beausoleil/ ενώ έκτακτα μου προέκυψε ότι το μαλλί της έφερνε στον Κλάους Κίνσκι/ το παλιόσκυλο/ και τότε θυμήθηκα to Mein liebster Feind - Klaus Kinski (1999)/ στον Ευαγγελισμό ένας νεαρός σνίφαρε άνετος ότι άσπρο κι αν ήταν αυτό/ εγώ λέω ζάχαρη που αρέσει σε όλους/ σχεδόν/ καταμεσής στο δρόμο/ ενώ στα πέντε μέτρα ένας συνάδελφος σε μοντιλιανική πόζα/ πάσχιζε ν' ανοίξει μια τροχήλατη χειραποσκευή /σε χρώμα παντελώς άκυρο/ βεραμάν/ και που δεν ταίριαζε με τα ρούχα κανενός απ' τους δυο/ λίγο μετά στο σπίτι είδα το More (1969)/ σεξ ντρογκια ροκενρολ βεβαίως βεβαίως/ η ανυπαρξία εκπλήξεων είναι σχεδόν ανακουφιστική/ αλλά βρήκα τσόντα/ το άνοιγμα της Μίστυ Μπετόβεν/ που θα χαζεύω με προβλεπέ παρέα το Σαββατοκύριακο/ καθώς θα σχολιάζουμε το Σαρτόριαλιστ/Χα.

Ιχθείς

*[Κοίτα, υιέ μου, καιρό τώρα γνωρίζω, ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.]
Έσκασε όμως

P. Bruegel

Χορ-χορ-αγάν

[Με τον καιρόν, όταν εμεγάλωσεν η κόρη -ήτο κομψή, χλωμή και ονειρώδης- ανάγκη πάσα να την εμβάσουν εις τον κόσμον δια της μεγάλης θύρας. Της επήραν δασκάλαν στο πιάνο, στα γαλλικά. Κάτι έμαθεν η κόρη να τραυλίζη και να βομβή, ακόμη και τον "Χορ-χορ-αγάν". Τέλος έπρεπε να την υπανδρεύσουν, να της αγοράσουν δηλ. σύζυγον. Ή ένα στρατιωτικόν από ιστορικήν οικογένειαν, ή ένα πολιτευόμενον με μέλλον. Εις τι θα εχρησίμευεν η προιξ, εαν δεν θα είχεν ο άνθρωπος να βαπτίζη όλα τα χωριατόπουλα και να στεφανώνη όλα τα ανδρόγυνα, δια να κάμη κουμπάρους και κομματάρχας; Είναι γνωστόν ότι αι εκλογαί γίνονται με κουμπαριές κ' ενίοτε με κουμπουριές. Και να περιέρχηται εις τας παραμονάς χιλίας τόσας ταβέρνας, οπού φυτρώνουν μάλιστα ωσάν επίτηδες εκείνας τας ημέρας, τόσα μπακάλικα και καφενεία, δια να δίδη χίλια πεντάδραχμα δια κέρασμα και να μην παίρνη ρέστα;]

A. Παπαδιαμάντης, "Μεγαλείων οψώνια"

A matter of dignity

*κειμήλια

A girl on (a totally shiny) Sunday

Throbbing Gristle - Psychic Rally in Heaven
Swans - She Lives
Trisomie 21 - The Last Song
Sad Lovers and Giants - Echoplay
Pink turns blue - Missing you
Kitchen and the plastic spoons - The poet
Metro Decay - Μαύρος κύκνος
Das Kabinette - Fudge It
Xmal Deutschland - Schwarze Welt
Kas Product - Never Come Back
Siouxsie & The Banshees - Mirage
The Vyllies - Babylon
Alive She Died - The First Night
The Art of Parties - Last Time
The Danse Society - Somewhere
The Sound - Desire
Japan - Art of Parties
The Naughtiest Girl Was a Monitor - B1 Sensation/No Sensation
Shoc Corridor - Khartoum

*pic

δαδα

Μάνια

Όταν όλοι μιλάνε για λεφτά, νιώθω ηλίθιος/ συχνά/ (και πώς είναι βράδυ ενώ είναι πρωί και ανάποδα)/ νομίζω ότι έχω το σύνδρομο Άσπεργκερ / ή κάτι παρόμοιο/ επειδή δε μπορώ να υπολογίσω την αξία αυτών/ είναι έννοιες που υπερβαίνουν την κρίση μου/ αφού έχουν απομακρυσμένη / καμμία σχέση με τον Καουρισμάκι/ κι όταν τις σκέφτομαι με πονάει πολύ το μυαλό μου/ ή κατεβάζω ιδέες για το πως να τις ξεχάσω.

*pic

aww

...................................................

*έγκυες

μπλου

[But we know don't we/ And we'll dream won't we/ Of Montague Terrace in blue]

*pics

What' s your story?

*Κάποιος μου λέει διάφορες ιστορίες.

My little heart

Max Jerry Horovitz: Unfortunately, in America, babies are not found in cola cans. I asked my mother when I was four and she said they came from eggs laid by rabbis. If you aren't Jewish, they're laid by Catholic nuns. If you're an atheist, they're laid by dirty, lonely prostitutes.

A girl on (a see through) Sunday

I'm New Here - Gil Scott Heron
I'm Not Like Everybody Else - The Kinks
I love you in your tragic beauty - The Legendary Pink Dots
Sweet Surrender - Tim Buckley
Full moon - Efterklang
Femme Fatale - The Velvet Underground & Nico
Superstar - Sonic Youth
Time stood still - Common Sense
The Letter - The Black Heart Procession
Strychnine Blues - Υell-O-Υell
P.M.M.D. 2 - The Boy
A Matter Of Gender - The Associates
Οn My Mind - Marine Girls
Dark Horses - Piano Magic
A forest - Bat for Lashes

*pic

www

*pic

Συμφωνίες και Ασυμφωνίες

Πώς το λένε/ στα μπουζουκοπανεπιστήμια/ υποθέτω αμπνόρμαλ/ να έχεις άδεια και να μη θες να πας πουθενά/ να μην έχεις τη διάθεση της επιλογής, ούτως ειπείν, ούτε για τα βασικά/ όπως για παράδειγμα τι ταινία θα δεις μετά κ.λ.π./ ή μια κρίση τόσο αδρανή/ φθαρμένη από το σκουπίδια που σε κρατάει πατημένο κάτω/ έφτιαξα τις ντουλάπες/ ακούγοντας Λάλι Πούνα/ τώρα είναι κάπως συντηρητικές με τις καινούριες λεβάντες κι όλα/ κάθομαι και σκέφτομαι/ έξω από τα στενά όρια της ρουτίνας/ ότι δυο χρόνια είναι πολύς καιρός/ δυο χρόνια συνεχόμενα Αθήνα/δεν έχω λείψει ούτε μέρα/ το πιο μακρινό μέρος που έχω πάει είναι το πάρκο Τρίτση και λίγο πιο πέρα στους Αγίους Αναργυρους/ ε και τώρα πρόσφατα στη Νέα Φιλαδέλφεια/ αν με ρωτήσει κάποιος που θέλω να πάω/ δεν ξέρω να πω/ λέω πουθενά όχι από συνήθεια/ αλλά επειδή αποτελεί βασική, εναλλακτική απάντηση στο δεν ξέρω (με χασικλίδικες προεκτάσεις - με εκνευρίζει)/ τώρα που το ξανασκέφτομαι/ υπάρχει μια αδρή εικόνα/ είναι σα να ζω σ' ένα κλειστό σχήμα/ μια πυραμίδα ας πούμε/ όπου υπάρχουν άπειροι δρόμοι/ αλλά όλοι/ μα όλοι οδηγούν πίσω στο βασικό θάλαμο/ στην καλύτερη περίπτωση/ ή σε ταπεινωτικά αδιέξοδα/ το τελικό συμπέρασμα είναι ότι έχω δει πολλές ταινίες τις τελευταίες μέρες και ίσως να μου την έχει βαρέσει ολότελα/ Europa Europa (1990) της Agnieszka Holland την θυμάμαι (κυρίως) από το Secret Garden (1993)/ σαφώς παραπλανημένος από την βαθμολογία στο imdb, υπερπαραγωγή βεβαίως, βεβαίως, αλλά πολύ υποδεέστερο του Zelary (2003)/ τουλάχιστον μένει η μουσική του Zbigniew Preisner/ ο οποίος θα βρεθεί στο Μέγαρο στις 29 Μαίου/ για όσους δε θα πάνε στον Ντύλαν χα!/ The Go-Getter (2007) του Martin Hynes, βάζεις την Ζούη Ντεσανέλ μία και καθάρισες, όλα τα κάνει αυτό το κορίτσι/ ο μικρός με τη νευρωτική φάτσα -βαράω-μα@@κια-όλη-μέρα/ ήταν αρκετά συμπαθητικός/ κατέληξα στο Modesty Blaise (1966)/ που το' χα δει παλιά αλλά δεν/ αργά το βράδυ/ δηλαδή το πρωί/ η ταύτιση επετεύχθη/ γουέλ μπίινγκ = m & m's once again.

* Pic έργο του Peter Staley, found here.

LA Gear = L.F.E.

RIP

*Τι στον Καουρισμάκι όλοι πεθαίνουν αυτές τις μέρες. RIP βιτσιόζικο αγόρι.

_*_

..................

*Αφίσες πολωνικής προέλευσης για: 1. Breakfast at Tiffany' s (1961), 2. Lord of the flies (1963), 3. Alien (1979)

Στάχτη και μπούρμπερη

Τα αισθήματα που τρέφω για τον Νταλί και το έργο του δεν είναι ακριβώς ευγενικά. Δε θα μπορούσα να πάρω στα σοβαρά έναν άνθρωπο τόσο ανασφαλή - υποταγμένο στις άπειρες, διαφορετικές εκφάνσεις του εγώ - ένα μάτσο μπικουτί, νεύρα κι εμμονές. Κι ούτε καταλαβαίνω που έγκειται η ιδιοφυία. Καταντάει τόσο παρωχημένος όσο και οι μεθοδοι ερμηνείας της συμπεριφοράς του. Όσο για το σύνολο του έργου του, είναι τόσο αιχμηρό κι επιμελώς προβοκατόρικο που δεν μου απομένει παρά να στραβώνω, νεύοντας κωμικά. Δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρξει μία κάποια λύσις στο πρόβλημα επειδή η τέχνη δεν είναι μαθηματικά. Εύχομαι να καταλαβαίνεις.

Αν όχι, σημαίνει ότι έχουμε κάτι κοινό.

Τελοσπάντων, είδα το Little Ashes (2008), μόνο και μόνο για να θαυμάσω το σχεδόν ανύπαρκτο κάτω βλέφαρο του Robert Pattinson. Εκείνη η γαλάζια γραμμή που δημιουργείται στο σημείο ακριβώς κάτω απ' το μάτι, είναι αυτή που σέρνει την φαντασία του θεατή στο μυστήριο. Εκεί βρίσκεται η γοητεία του, κατά τα άλλα τίποτε συναρπαστικό, φαινόταν σφιγμένος και κάπως αμήχανος σε αρκετά σημεία. Πιστεύω πως ο Λόρκα, Javier Beltrán, ανταποκρίθηκε με σαφώς καλύτερο τρόπο στις απαιτήσεις του ρόλου, πράγμα φυσικό, αν λάβει κανείς υπόψη τις ιδιοτροπίες των εχόντων the looks.


* Στη φώτο, Λόρκα και Νταλί, Cadaqués, 1925.

Dreamer & The full moon

RIP

aww

Μπουρζουαζία

[Μόνην δε παραφωνίαν εις την γενικήν πνοήν της σοβαρότητος ήτις εχαρακτήρισε την περίοδο εκείνην*, απετέλεσαν αι γελοίαι εκδηλώσεις αριστοκρατικών τάσεων, διαπνεομένων από κουφόν ιδεαλισμόν. Τον Μάρτιο του 1908 ιδρύεται μυστικά ο
Σ ύ λ λ ο γ ο ς των Φ ί φ τ υ - τ ο υ, αποτελούμενος από 52 πρόσωπα ή οικογενείας, που θεωρούσαν τους εαυτούς των αριστοκράτας. Με μοναδικόν δε σκοπόν να τηρούν συναναστροφάς μεταξύ των, αποκλείοντες από αυτάς κάθε βέβηλον. Ιδρύεται επίσης ο Σ ύ λ λ ο γ ο ς των Ι ο λ η π τ ώ ν, αποτελούμενος από άτομα ρωμαντικής διαθέσεως, τα οποία, γοητευμένα από το ιώδες χρώμα που ελάμβανεν ο Υμηττός κατά τα δειλινά, εχρησιμοποίουν, όπου τους ήτο δυνατόν, το χρώμα αυτό: Εστολίζοντο με γραβάταν εις την οποίαν επεκράτει το ιώδες χρώμα, είχον εις τα μανδήλια των ιώδες περιθώριον και έγραφον με μελάνι λ ι λ ά εις χαρτί ιώδους αποχρώσεως.Τότε επίσης ενεφανίσθη εις τας εφημερίδας διά πρώτην φοράν κριτική κοσμικής κινήσεως, με πρωτεργάτην τον Daramot (Τάκην Δάρα - λέξη), ιόληπτον και αυτόν.
Όλαι όμως εκείναι αι ελαφρότητες περιωρίσθησαν εις ελάχιστην μειονότητα Αθηναίων, εις την οποίαν και ανήκον οι κύκλοι των Φίφτυ - του και του Τέννυς. Ενώ η υπόλοιπος καινωνία εστράφη προς αυτούς με ειρωνείαν και αντιπάθειαν. Χαρακτηριστική δε εκδήλωσις των διαθέσεων αυτών υπήρξε το εξής περιστατικόν: Κατά τους Ολυμπιακούς αγώνας του 1896 είχε γίνει δεκτή η αντισφαίρισις ως άθλημα, ανεκηρύχθη δε και εις αυτήν, όπως και εις τα άλλα αγωνίσματα, ολυμπιονίκης. Ηνέχθη τότε το κοινόν την άτοπον εκείνην εξομοίωσιν. Συγκατελέχθη επίσης ως άθλημα η αντισφαίρισις και κατά την τέλεσιν των Πανελληνίων Αγώνων εις το Στάδιον, τον Απρίλιο του 1908. Κατά την περιγραφήν όμως που μας παρέχει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, "όταν ο κήρυξ εκάλεσεν ονομαστί τους νικητάς της να στεφανωθούν και, από τον όμιλον των άλλων αθλητών, απεσπάσθησαν δύο τρεις κομψοί κύριοι και άλλαι τόσαι κομψαί δεσποινίδες κι' επροχώρησαν προς τους βασιλικούς θώκους δια να λάβουν από τας χείρας των πριγκήπων το δίπλωμα και τον κότινον, ο λαός που κατέκλυζε το Στάδιον εξεμάνη. Και ήρχισε να θορυβή, να σφυρίζη, να γιουχαϊζη, ν' αλαλάζη, να ορύεται:
-Κάτω το Λων - τέννυς!...Κάτω οι αριστοκράται!...Κάτω οι Φίφτυ - του..."]

*αναφέρεται στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα.

Από το βιβλίο του Κώστα Η. Μπιρη, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, α' έκδοση 1966, δ' έκδοση ΜΕΛΙΣΣΑ 1999, ΙSBN: 960-204-026-2

Παρακαλείται οποιοσδήποτε διαθέτει κάποια πληροφορία/ πηγή αναφορικά με τον Σύλλογο των Φίφτυ - του ή/ και τον Σύλλογο των Ιοληπτών να επικοινωνήσει άμεσα με mail στο osonnenstrahlo@gmail.com

Αστόρια

*Οι φώτος είναι της Τζένης Μαρκέτου, από το λεύκωμα Στην Αστόρια- Νέα Υόρκη/ The Great Longing - The Greeks of Astoria, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ το 1987

A girl on (a have no fear, Bogie’s here) Sunday

Ποιός είν' αυτός - Νίκος Γούναρης
Accordeon - Juliette Greco
Souvenirs - The Tiger Lillies
Θέλω κάποιον να με πάρει - Μαίρη Λω
Ja, das ist meine Melodie - Ilse Werner
Δεσποινίς Δεσποινίς - Έλσα Λάμπο
Tango Poesie - Olavi Virta
April In Portugal - Trio Los Panchos
Tammy Cha Cha - Edmundo Ros
Schuld war nur der Bossa Nova - Manuela
Une fleur - Christine Delaroche
Castle mood - The Strangers [διασκευή του Balladi Olavinlinnasta (The Ballad of Olavinlinna Castle)]
Perfidia - Phyllis Dillon
Il tempo di morire - Lucio Battisti
I Just Don't Know What To Do With Myself - Dusty Springfield

Η Αλίκη στη χώρα των πορνοθαυμάτων

*Alice in Wonderland: An X-Rated Musical Fantasy (1976)

Τhe Man With The Golden Arm (1955)

......................

Υπάρχει ακόμα

*pic

RIP

teatime

Η αστοχια επιβεβαιώνεται με άφθονες πατάτες σε κατολίσθηση: How to be (2008), Somersault (2004), The Boys are back (2009).
To Bright Star (2009) ήταν συμπαθητικό αν και η προσωπικότητα και η τέχνη του Keats ποτέ δεν με ενέπνευσε. Tι τέχνη και πράσινα άλογα. Ένας νέος που φθίνει - με την αρρώστεια να' χει δαγκώσει γερά ό,τι ζωντανό τον περιβάλλει - τι κληρονομιά να έχει αφήσει στην ποίηση; Μην ακούω ανοησίες και συγχύζομαι.
Αντίθετα, ενδιαφέρον παρουσιάζει ο βίος της δεσποινίδας Fanny Brawne.
Τι έλεγα; ..ω ναι για την ταινία. Ξέρω γω. ΟΚ. Μάλλον.

Hypno

_*_

*pic