_*_

[* Για τον κύριο με τη λευκή κάλτσα και το παπούτσι, άκρο αριστερά]

Forever Athens

[* Sleepwalk - while the city' s burning]

Μωρό μου εσύ

[*Το 1994 ήμουνα δέκα χρονών. Τη μέρα των γενεθλίων μου ή κάπου εκεί πήρα την πρώτη μου μουσική έβερ, δηλαδή την πρώτη ολοδικιά μου κασσέτα. Δεν ξέρω εσείς τι ακούγατε τότε, αν ακούγατε δηλαδή ήδη σόνικ γιούθ ας πούμε ή πάλπ, εμένα πάντως με ενδιέφερε να κάθομαι με το γουόκμαν στο Χόντα του πατέρα μου και να λιώνω αυτή την ανίερη κασσέτα. Μετά το πήξιμο στα μπαλέτα αφενός και στο Δημήτρη Λάγιο αφετέρου -και στην καλύτερη περίπτωση- οι μουσικές αυτές αποτελούσαν ένα μικρό δαντικό καθαρτήριο (< τραγική ειρωνεία / #tyxaiodenomizw). Ήξερα μέσα μου ότι ακολουθούσα το σωστό δρόμο. Την ίδια πεποίθηση, με ελάχιστες αποκλίσεις, διατηρώ αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Προτού αποκαλύψω το περιεχόμενο της θα' θελα να σημειώσω ότι την ίδια εποχή πήρε κι ο αδερφός μου ανάλογη κασσέτα, με ελαφρολαϊκό βεβαίως περιεχόμενο, τις οποίες συχνά ανταλλάζαμε για να μην ακούμε όλο τα ίδια (αν και συχνά ήθελε να κρατάει περισσότερο τη δικιά μου). Η ποιότητα βλέπεις. Περιττό να αναφέρω ότι και οι δύο αγνοούνται. Το αίσθημα πάντως ακούγοντας σήμερα τα κομμάτια παραμένει απαράλλακτο και αμείωτο σε ένταση. Η αγαπημένη μου λοιπόν κασσέτα ήταν μια συλλογή από επιτυχίες του Χρήστου Δάντη (από τα 4 πρώτα του άλμπουμς, 'Δακτυλικά αποτυπώματα', 'Αμάν', 'Αλα' και '4'). Το αγαπημένο μου τραγούδι ήταν και παραμένει αυτό εδώ. Το μόνο που απομένει τώρα είναι να ελπίζω σε μελλοντική χρήση της μουσικής του Χρήστου Δάντη σε ost ταινίας του Καουρισμάκι.

Therefore, I rest my case.]

A girl on Sunday

Dick Hayman & Mary Mayo - Moon gas

Piero Piccioni - Camille 2000

Ennio Morricone & Chico Buarque - Roda viva

Laurie Anderson - It Tango

Can - Turtles Have Short Legs

The Knacks - The theme of the day

Busdriver - Avant core

Eddie Jefferson - Psychedelic Sally

The Girls – Hello Beethoven

Frankie Valli & The Four Seasons - Beggin

Horace Silver - Señor Blues

Darondo - Didn't I

Dat Politics - Bees 're bees
The Caretaker - All you are going to want to do is get back there

<press play>

_*_

[*the schoolboy]

Γκουντνάιτ

[*Goodbye, Honolulu]

RIP

[*Slipped into dementia (1927-2011)]

Πρόσχωμεν

Richard Hayman - Dansero

Idris Muhamad - Εxpress yourself

Smith n' Hack - To our disco friends

Michael Fakesch - Complicated

Mia - Bucky done gone

Justice - Waters of Nazareth

Dj Spinna - Watch dees

Puss - Master and slave

Kahimi Karie - The Harder They Come

Mel Τorme - Sunshine superman

Stéphane Varègues - Le pape du pop

Jimmy james and the vagabonds - Ain’t no big thing

Jean-Pierre Massiera - Jim Clark Was Driving Recklessly

Hemsley Morris & Phil Pratt - Little Things

Ανσέστορς

[*Ο θαυμασμός και η εκτίμηση που τρέφω για το έργο του Sergei Parajanov είναι αρρώστιες γνωστές από παλιά. Ελάχιστες ταινίες μ' έχουν καυλώσει τόσο όσο το Sayat Nova (1968) . Πρέπει να είχε απειλήσει επικίδυνα το καουρισμακικό κατεστημένο γιατί ακόμη θυμάμαι την κάψα. Τελοσπάντων, επειδή κατακαλοκαίριασε και τα ήθη είναι γενικά χαλαρά, θυμήθηκα άλλη μια, παλιότερη ταινία του, που παίζει να είναι ανώτερη και σίγουρα πιο άρρωστη από το Σάγιατ Νόβα. Το Тіні забутих предків ("Shadows of forgotten ancestors" 1965). Πρόκειται για αριστούργημα, από κάθε άποψη. Υπάρχει διαθέσιμο για κατέβασμα, εάν υπάρχει ιντερέσο. Καθώς χάζευα διάφορες πληροφορίες, σχετικές με την ταινία -μεταξύ των οποίων και άπειρο ινφοτζάνκ- έπεσα πάνω σε ένα μικρό θαύμα. Αυτός ο κυριολεκτικά άγιος άνθρωπος, κάθισε και μάζεψε διάφορα ηχητικά αποσπάσματα -απ' την ταινία- συμπιλώντας ένα εξαιρετικό OST. Εννοείται πως δεν είναι ίζι λίσενινγκ, σκέφτομαι όμως, ότι ίσως μπορείς να το ακούς όταν παίζεις μπίλιες σε αλάνες, δίπλα σε τρυπούλες με μυρμήγκια, να κάνει λάβα και να κατουράς όπου βρεις. Η τραχιά γλώσσα των Καρπαθίων, ο πρωτογονισμός, η άγρια ομορφιά ανθρώπων και τοπίου, η προκατάληψη, η δεισιδαιμονία, η συναισθηματική ακαμψία, η βαρβαρότητα, και το παραμύθι αποτυπώνονται εδώ συνιστώντας μια εναλλακτική ηχητική περίληψη.
Dig it asap]

Παίζει

[* Nothing left to lose]

Long, long, long

[*How could I ever have lost you, when I loved you]

Full (love)body MRI

[* How deep is your love]

Θέλεις να πλυθείς - Slut

[*Everyone's gotta pay the rent, even famous Swedish film directors like Ingmar Bergman. In 1951, the country's film industry was in shambles and Bergman needed some cash, so he agreed to direct a series of nine commercials for the Swedish Unilever soap brand Bris. >>more]

ΙΟΝ

[*never mind which house, here’s the real stuff]

Εντύπωσις: Ανατολή ηλίου

[*Ceux de chez nous (1915)]

Καλή Εβδομάδα

[*Καλημέρα κουνελάκια]

εξ στόρμυ

[*Μικρό σχόλιο για τις προηγούμενες μέρες]

Για χαμπίμπι

Την πρώτη φορά που συνάντησα τον Αρυάν ήταν πέρυσι ανήμερα Δεκαπενταυγούστου. Η πόλη βούλιαζε σε μια παχιά κάψα, ήταν αργά, μεσάνυχτα και στο μεγάλο ακάλυπτο δεν ακουγόταν τίποτα. Μόνο ένα κλιματιστικό - έσταζε κάπου μακριά. Ξαφνικά, κάτι γίνεται και δεν λειτουργεί τίποτα στο σπίτι. Κανένα φως και καμιά συσκευή. Και δεν ήταν διακοπή. Και δεν είχα φακό. Ούτε καν ένα κερί! Σκεφτόμουν τις τρυφερές καρδιές των μαρουλιών που θα σάπιζαν στο ψυγείο, τα κρέατα που θα στάζαν σύντομα στην κατάψυξη, το λάστιχο του ψυγείου βρώμικο, να κολλάει δαιμονισμένα, το αφυδατωμένο μυαλό μου μακριά από τη λεκανίτσα με το νερό, και τη γαλάζια πετσέτα ακουμπισμένη στην άκρη της μπανιέρας. Όλοι είχαν χαθεί, το περίπτερο κλειστό, ηλεκτρολόγος πουθενά. Γύρισα στην πολυκατοικία διαολισμένος σίφουνας. Αυτά παθαίνεις άμα είσαι καλομαθημένος ή άμα δεν έχεις κάνει πρόσκοπος. Υποθέτω. Τόλμησα να κτυπήσω τα κουδούνια των άλλων. Φυσικά δεν έλαβα καμιά απάντηση. Απογοήτευσις, ιδρωτίλα, και νεύρα. Τέλειες συνθήκες για να ξεκινήσω να ξύνομαι. Ασταμάτητα.
Στο υπόγειο, φως. Σίγουρα κάποιος θα' χε μείνει πίσω. Στάθηκα στον τοίχο και κτύπησα ξανά πεισματικά το κουδούνι. Άνοιξε μου, εσύ, ναι εσύ, γιατί είναι σκοτεινά, θέλω να σώσω τα μαρούλια μου. Θέλω να κλάψω. Κι εκεί πίσω απ' την πόρτα ήταν ο Αρυάν, που ανησυχούσε κι εκείνος για την τύχη μου. Μπορεί να ανησυχούσε για μένα το ίδιο όσο και για τη μανούλα του στο Ιράκ. Άκουσε με προσοχή την ιστορία μου. Φαινόταν προβληματισμένος για την τύχη των φαγητών στο ψυγείο και για το κεφάλι μου που ήταν άπλυτο. Και βαρύ. Και ξυνόμουνα. Εκείνο το βράδυ μέτρησα τρεις μπαλαντέζες και πέντε δικές του. Οκτώ ήταν όλες, όταν τις βάλαμε μαζί για να φτάσουν από το δωμάτιο του, στο υπόγειο, στο μπαλκόνι μου στον πρώτο όροφο κι έπειτα στο δωμάτιο μου. Κι από κει στην κουζίνα. Και ήταν ο ίδιος άνθρωπος που λαγοκοιμήθηκε για να με προσέχει όλο το βράδυ, που τα παντζούρια ήταν ανοικτά. Για να περνάει το καλώδιο. Στ' αράπικα δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό. Στα ελληνικά κάποτε το λέγαμε αγάπη. Ο Αρυάν έφυγε χωρίς να χαιρετήσει, μια μέρα. Σήμερα όμως είχα πάλι νέα του. Να' ναι καλά η κοπέλα του που είχε την webcam στη διαπασών. Έτσι έμαθα κι εγώ που βρίσκεται και τι κάνει.
[* Αγάπη είναι ένας ιρακινός και μια κινέζα που προσπαθούν να συνεννοηθούν στα ελληνικά. Αυτή τη στιγμή. Μέσω webcam, χαμπίμπι, στην αυλή του υπογείου.]

My little heart

[*ο καιρός του περήφανου λάστιχου]

Wish

[* i wanna be adored]

Face in the crowd

Διάγγελμα

*Εμείς η μεσαία τάξη/ ήμεθα η μόνη τάξη/ με έντιμη συνείδηση, εθνική
παρασυρόμενοι όμως απʼ τις άλλες τάξεις/ στα νοήματα και στις πράξεις
δίνουμε χροιά πολιτική
για όλα φταίνε οι γκόμενες/ οι πρώην και οι επόμενες/ ανώνυμες και επώνυμες και γενικώς
[ολ τουγκέδερ νάου]

Ολράιτ

[*join the caravan]

Sealed

[*Smooth and smiling faces everywhere, but ruin in their eyes — Sartre]

Today

[*Κάπως έτσι είναι το σήμερα μετά τη βροχή. Νοτ;]

Φάνσυ

[* Ξύπνησα κάπως μαραζωμένος - φταίνε τα mood swings του καιρού. Συναισθηματική άμπωτις και παλίρροια. Φτιάξε με, με λινκ για κατέβασμα αυτού του άλμπουμ - The Immortal Ladies - έχω φάει τον κόσμο και δεν μπορώ να το βρώ. Πουθενά όμως. Επίσης δεν παίζει ούτε ένα βίντεο, οποία απογοήτευσις. Μάλλον είναι καρμικό, θα πρέπει να το αγοράσω. Αυτός ο Γιώργος Μιλτιάδης "Μελαχρ(ο)ινός" αποτελεί περίπτωση, τρου μπλαντ κέτσι, από τα λίγα πράγματα που γνωρίζω γι' αυτόν. Το άλμπουμ περιλαμβάνει 12 tracks με τους εξής τίτλους (σόρυ αλλά δεν αντέχω να μην τους αναφέρω):

1. Sweet Sue, 2. Liza, 3. Mona Lisa, 4. Dolores, 5. Louise, 6. Laura, 7. Rosalie, 8. Irene (!), 9. Marie, 10. Sally, 11. Chloe, 12. Dinah.
Ο νοών νοείτω.

[** Τελοσπάντων, για την ώρα ας αρκεστούμε στο Ghost Riders in the sky που ταιριάζει με το κεραυνόπληκτο τοπίο της ημέρας.]

Φόκε Βουλφ

[* Τελευταίο ποστ γι' απόψε το ost της ταινίας του René Clément, Jeux interdits (1952). Μόλις προ ολίγου έμαθα ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας το κορίτσι φοράει μπροστινά ψεύτικα δόντια -τα δικά της είχανε πέσει- και τ' αγόρι περούκα επειδή εμφανιζόταν παράλληλα και σ' άλλη ταινία, γουλί όμως. Τελοσπάντων δε μπορώ να φανταστώ παιδί σε πλατώ με περούκα για πάνω από δέκα λεπτά. Αλλά αυτό εξηγεί, υποθέτω, τη διαφορά (μου, μας) με τους αμερικανούς. Το σκορ είναι κιθάρα, δηλαδή θεός Narciso Yepes κι ολίγες γκρίνιες παιδιών (μάινορ ίσσιου). Ο Yepes παίζει εδώ παραδοσιακά - το πρώτο τρακ, romance είναι πασίγνωστο και πιασάρικο στα ωδεία- επίσης παίζει, μεταξύ άλλων de Visée, Napoléon Coste, και Rameau. Στον ίδιο φάκελο για κατέβασμα υπάρχει (!) το ost του L' Atalante (1934) του Vigo -χριστέ και κύριε δεν ξέρω ποιό αρρωστημένο μυαλό μπόρεσε να βάλει αυτά τα δυο μαζί- που δε λέει και πολλά αλλά για όποιον έχει δει την ταινία κάνει. Πρώτον επειδή είναι καλτιά ξηγημένη κομπλέ και δεύτερον επειδή είναι η αγαπημένη ταινία του Καουρισμάκι. Ακόμη αμφιβάλλεις; Δύο σε ένα]

Στο κυλικείο

[* 90s safari style]

Robosexual - λίτεραλλυ παρεκτρέπομαι ΙΙ

[#pamemwrharrwsteiasavvatovrado]

Fine art

[* Kim Gordon gif/ λίτεραλλυ παρεκτρέπομαι]

Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι (και μια καπότα)

....................

[* Σχολεία τέλος αγόρια. Φιλήστε τις κάτω απ' τις φορτωμένες συκιές και τα κλήματα, στις αυλές, στο σύνταγμα, στα μπαλκόνια, και στις βεράντες]

[**ζε τ' εμ, ζε τ' εμ (μπατ λετ μι φακ γιούαρ μάουθ φέρστ)].

so called glory

[*Ἡ ἀθηναϊκὴ κοινωνία μικραίνει τοὺς ἀνθρώπους (Γιώργος Θεοτοκάς, 04/08/43)]

Γιατί δε χορεύετε (monkiss) ρε

..........................

[*Μάνιουαλ]

Καλό Μήνα

[*Ονειρεύτηκα ότι είχα βγάλει τον Αυγουστίνο σ' ένα πάρκο/ όπου πολλά αγόρια και κορίτσια με ολντ σκούλ ταττούς/ φοράγανε κεράσια στ' αυτιά/ και πηδιόντουσαν σαν κουνέλια/ εκεί ήταν ένα γιασεμί που μεγάλωνε με τα δευτερόλεπτα/ γαντζωμένο σε μαντεμένιο στήριγμα/ δίπλα ήταν καρότσες με κασσέτες πεταμένες και βρώμικες/ νομίζω ότι κανείς δεν ήθελε να πάει εκεί/ παρά μόνο για να χέσει/ ή κάτι τέτοιο/ όλες οι κασσέτες παίζανε ροζ ουίλλιαμς έτσι κι αλλιώς/ στην έξοδο του πάρκου φόρεσα τις λαστιχένιες μου μπότες/ κοίταξα αφηρημένα το ρολόι/ στο καντράν έγραφε are you too old to be young again/ και μετά ξύπνησα και ήταν Ιούνης/ δεν ξέρω τι σημαίνει/ το σίγουρο είναι ότι κάτι άλλο ήθελα να πώ/ ναι καλό μήνα/ κυρίως κι έπειτα/ πιείτε shandy σε μπαλκόνια/ βεράντες/ πλατείες/ να γλυκάνει η διάθεση/ γιατί με τόση ξινίλα τελευταία/ μόνο που δεν έχουν διαβρωθεί ολοκληρωτικά/ όσοι ασβεστόλιθοι απέμειναν στο βράχο και στα πέριξ/ έτσι που πλέον να μη μένει και τίποτα σοβαρό να πουλήσουμε/ εκτός από τα βρακιά μας κι ελληνικές σημαίες (και για το πρώτο δεν είμαι απόλυτα βέβαιος).]